Zapraszam na moją stronę do działu „Kompozycja” i zapoznanie się z ciekawą końcówką pionkową autorstwa Grzegorza Mazura.

Grzegorz Mazur o sobie:

Mam lat 28. Mieszkam od dwóch lat w Warszawie. W szachy gram od czasów liceum, jest samoukiem. Podstaw gry nauczył mnie przypadkiem kolega z liceum. Od tamtej pory królewska gra stała się moją prawdziwą pasją.

Zacząłem poświęcać szachom mnóstwo wolnego czasu, czytać literaturę i prenumerować na bieżąco czasopisma szachowe.
Pierwszą moją książką była „Akiba Rubinstein, czyli o sztuce rozgrywania końcówek” Krzysztofa Pytla.

Myślę, że jeśli chodzi o samodzielnego hobbystę, chcącego poznać i zrozumieć szachy, to na lepszą lekturę trafić nie mogłem.

Swoją obecną siłę gry wyceniam na około 1900-2000 Elo, jednak od gry praktycznej o wiele bardziej fascynuje mnie analiza końcówek oraz kompozycja szachowa – tutaj w głównej mierze zadania ortodoksyjne, czyli problemy dwu-, trzy- i wielochodowe, maty pomocnicze, samomaty oraz oczywiście studia, czyli zadania, w których pozycje z gry końcowej to nierzadkość.

To moje studium pionkowe właściwie jest pierwszym tworem kompozycyjnym, o wiele bardziej jednak wolę rozwiązywać zadania szachowe i właśnie tej dziedzinie szachów poświęcam najwięcej czasu.

Nowości ze świata szachowego śledzę na bieżąco, lubię wyszukiwać partie, w których rozstrzygającą fazą gry była końcówka. Nie da się ukryć, że ta faza gry jest moją wielką pasją. Podziwiam szczególnie grę takich wirtuozów końcówek jak Akiba Rubinstein czy współcześnie Jan Timman.