Niezwykłe partie Goldchess

Po przyjęciu ofiary gońca partia jest przegrana, nawet gdyby czarnymi grał sam Carlsen.

zobacz partię

https://www.goldchess.com/en/other/favtasks.html

Goldchess Assistant

„www.goldchess.com”

Nowa królowa polskich szachów Karina Cyfka (zdjęcie z Internetu)

Końcowe wyniki

Dodatkowy mecz o pierwsze miejsce wygrała arcymistrzyni Karina Cyfka. Gratulacje!

Strona turnieju

Partie na ChessBomb

Informacja na ChessBase News

W Goldchess może grać każdy. Trzeba tylko umieć grać w szachy.

https://www.goldchess.com/pl/

Goldchess Assistant

„www.goldchess.com„

Kontynuacja odcinka 71

W temacie Literatura szachowa po polsku (31) przedstawiłem niedawno najnowszą książkę Damazego Sobieckiego o karierze Fabiano Caruany.

Na stronie 8 autor pisze, że 12-letni Fabiano ostatecznie rozstał się ze szkołą i całkowicie poświęcił się szachom.

Następnie rozwinął temat:

Wiadomo jest, że zawodowy szachista trenuje dziennie około 8-10 godzin, aby utrzymać formę na najwyższym poziomie. Dlatego zawodnicy z ambicjami osiągnięcia szczytów w naszej dyscyplinie opuszczają często wcześnie szkoły na rzecz kariery sportowej.

Nikogo bowiem nie interesuje wykształenie szachisty, lecz jego sukcesy sportowe i pozycja w rankingu światowym!

Taką drogę życiową wybrał Fabiano Caruana i dlatego od lat zalicza się do elity szachistów świata. Do tej kwestii wrócę w następnym odcinku.

Trzykrotny zwycięzca turnieju w Dortmundzie (2012, 2014 i 2015)

Kontynuacja odcinka 52

Jak już kilkakrotnie pisałem w różnych publikacjach, gdy zostałem członkiem klubu szachowego OKO Caissa Bydgoszcz, to zwróciłem się do kilku czołowych zawodników pierwszej drużyny z pytaniem: „Co mam robić, aby grać lepiej”? Poradzono mi, aby zaczął naukę od gry końcowej. Tak zalecał bowiem studiowanie szachów były mistrz świata Jose Raoul Capablanca.

Byłem zdziwiony taką teorią, która polecała naukę szachów od „tyłu”. Kupiłem sobie jednak dostępne trzy książki z gry końcowej i zabrałem się pilnie do ich studiowania. Jednakże trening z końcówkami nie przyczynił się do podniesienia siły gry, gdyż dalej przegrywałem partie. Okazało się, że nie mogłem wykorzystać zdobytej wiedzy o grze końcowej, ponieważ przegrywałem pojedynki już w fazie debiutowej albo na początku gry środkowej. Do końcówek wcale nie dochodziło.

Postanowiłem więc trenować wbrew nauce Capablanki i zająłem się otwarciami. Już wtedy doszedłem do wniosku, że jest to jedyna logiczna droga do osiągnięcia sukcesów!

Skorzystałem też z rad czołowego zawodnika miasta Feliksa Chybickiego, który zalecił mi:

1. Studiuj partie Alechina, najlepiej dwa tomy „Szachowej spuścizny Alechina” (po rosyjsku) opracowane przez Kotowa lub „300 partii Alechina”.
2. Rozwiązuj zadania i studia, gdyż to rozwija fantazję szachową.
3. Przygotuj sobie stały repertuar debiutowy, dopasowany do stylu gry.

Rady zawodnika mającego I kategorię okazały się strzałem w „10-tkę”. Na bazie partii genialnego mistrza świata Alechina poznawałem nie tylko podstawy debiutów, elementów strategii i taktyki szachów, ale także zasady rozgrywania końcówek. Rozwiązywanie problemów umożliwiło mi poznanie pewnych abstrakcyjnych motywów.

W gruntownym opracowaniu własnego repertuaru debiutowego pomogła mi dwutomowa monografia debiutowa Paula Keresa w j.polskim, wówczas bez problemu dostępna w księgarniach oraz kurs debiutów po rosyjsku Panowa i Estrina. Po kilku tygodniach intensywnej pracy samoszkoleniowej przyszły rezultaty: zacząłem wygrywać wreszcie partie z moimi bardziej doświadczonymi kolegami. W mistrzostwach okręgu bydgoskiego juniorów (wrzesień-październik 1961) zająłem 5 miejsce, o czym pisałem już w odcinku 47.

Pod wpływem twórczości Alechina starałem się grać taktyczne szachy. W moim dorobku mam sporo efektownychy partii. Przedstawiona z mistrzostw drużynowych Pomorza została opublikowana w miesięczniku „Szachy” (8-1963) oraz w książce „Atak na króla” (kolejne wydanie w druku).

Kontynuacja odcinka 33

W swojej działalności trenerskiej polecałem młodzieży stosowanie ruchu 1.e4. Aby ułatwić jej w początkowej fazie opracowanie własnego repertuaru debiutowego napisałem książkę  Gram 1.e4!

Od tego czasu teoria debiutów mocno się rozrosła w głównych wariantach i to zniechęca wielu sympatyków królewskiej gry do rozpoczynia partii królewskim pionkiem. Dlatego napisałem kolejną książkę, w której polecam wprawdzie ruch 1.e4, ale omijającą dżunglę licznych skomplikowanych współczesnych systemów.

Tytuł Atak królewsko-indyjski.

Jest mało w języku polskim biografii debiutowych, które są przydatne w procesie szkolenia młodzieży, gdyż przyśpieszają w istotny sposób poznawanie wiedzy o początkowym stadium gry w szachy.

O tym jaką ważną rolę odgrywa we współczesnych szachach znajomość teorii otwarć oraz opracowanie własnego repertuaru debiutowego pisałem już w książce „Szachy dla przyszłych mistrzów”.

Praca „Atak królewsko-indyjski” jest przeznaczona dla młodzieży z ambicjami sportowymi, która chce opanować w szybkim tempie otwarcie ułatwiające odnoszenie pierwszych sukcesów turniejowych.

Treść książki:

Po 1.e2-e4 można włączyć do swego repertuaru debiutowego białym kolorem uniwersalne otwarcie, którego wyjściową pozycją do walki ilustruje diagram.

W tym ustawienu figurowym białe rezygnują z wykonania aktywnego ruchu d2-d4 oraz rozwijają swe siły w duchu  obrony królewsko-indyjskiej, lecz odwróconym kolorem i tym samym z dodatkowym tempem. Zaletą takiej opcji jest zatem ominięcie wielu gruntownie przeanalizowanych głównych wariantów i prowadzenie walki pewnym określonym torem.

Na przedstawionym obrazku widać, iż białe stworzyły twierdzę obronną swojemu królowi, aby następnie – w zależności od sytuacji na szachownicy – zastosować różnorodne metody gry:

1.Akcja na skrzydle królewskim po mobilizacji swych sił według układu: e4–e5, Wf1–e1, Sd2–f1, h2–h4, Sf1–h2–g4 itd. Kolejność posunięć może być oczywiście różna i uzależniona jest od gry czarnych.

2.Akcja na skrzydle hetmańskim po c2–c3, a2-a3 i b2-b4.

3.Akcja w centrum po c2-c3, d3-d4 z ewentualnym biciem e4:d5. Innym aktywnym chwytem białych jest – w dogodnym do tego momencie – uderzenie w środku szachownicy ruchem c2-c4.

Białe dysponują zatem we wszystkich przypadkach znakomitymi środkami bojowymi o charakterze pozycyjnym i kombinacyjnym, co daje  im realne możliwości uzyskania efektownego oraz szybkiego zwycięstwa. Oprócz części teoretycznej książka zawiera 37 przykładowych partii.

Książkę można zamówić tutaj.

Ukazał się nowy numer (36 stron-format A4) najstarszego pisma szachowego w Polsce z licznymi artykułami, sprawozdaniami z ważnych imprez, fotografiami itd.

Mój wkład w tym numerze: 

1.Partia Jan Sprenger – Hou Yifan, Bundesliga 2020

2.Teoria: szybki atak na fianchetto (1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.h4!?) E60

Kontynuacja odcinka 3

Periodyk „Problemista” zajmował się wyłącznie kompozycją szachową. Był wysoko ceniony w świecie z uwagi na uczestnictwo w konkursach wielu znakomitych autorów i tym samym jakość publikowanych zadań.

Wydawcą i redaktorem pisma był Eugeniusz Iwanow.

W „Problemiście” zadebiutowałem w 1962 roku i uzyskałem nawet wyróżnienia.

Problemista 1962

3 wzmianka zaszczytna

Mat w 2 ruchach

Przygotowana gra:

1…Sd3 2.c3#
1…Sg4 2.Sf5#

Po wstępie 1.Wc5! z groźbą 2.He5# następuje zamiana matów:

1…Sd3 2.Sb3#
1…Sg4 2.Se6#

Dwuchodówka została zakwalifikowana do V Championatu Polski obejmujący lata 1961-1962 i znalazła się na 19 miejscu (na 40 zadań).

Druga moja praca została odznaczona 2 pochwałą.

Ostateczne wyniki

1 nagroda Brirbrager i Ruchlis (ZSRR)
2 nagroda Trzęsowski (Polska)
3 nagroda Petkov (Bułgaria)
1 wzmianka Lider (ZSRR)
2 wzmianka Tołstoj (ZSRR)
3 wzmianka Konikowski (Polska)
1 pochwała Petkov (Bułgaria)
2 pochwała Konikowski (Polska)
3 pochwała Riczu (Węgry)

sędzia G.Bakci (Węgry)