Jak już informowaliśmy w wpisie, oraz we wpisie – pierwszy Internetowy Puchar Polski zakończył się skandalem.

link

Niemniej jednak nie umniejsza to sukcesu arcymistrzyni Kariny Cyfki, która zwyciężyła z wynikiem 12,5 z 13 możliwych, pierwszą z czterech edycji tej imprezy.

(zdjęcie z Internetu)

Partie arcymistrzyni można obejrzeć tutaj: link 1 lub tutaj: link 2.

Gość nadesłał nam kilka wcześniejszych pojedynków arcymistrzyni (oraz zwrócił szczególną uwagę na ciekawą – pod względem teorii debiutów – partię z Jarmułą graną w Pucharze Polski), które ilustrują jej dużą klasę w grze błyskawicznej:

GM Kacper Piorun – Karina Cyfka 0-1

FM Michał Bartel – Karina Cyfka 0-1

GM Maciej Klekowski – Karina Cyfka 0-1

Karina Cyfka – GM Grzegorz Gajewski remis

IM Łukasz Jarmuła – Karina Cyfka 0-1

Informacje dotyczące kolejnych turniejów są podane na stronie PZSzach: link.

Kontynuacja odcinka 17

Wpis Dariusz Świercz trenuje! (1) spotkał się z dużym zainteresowaniem Internautów. Obiecuję, że będziemy zamieszczać na blogu więcej wykładów arcymistrza.

Temat poruszony przez Dariusza Świercza jest szczególnie popularny w kręgach tych osób, które nie mają wiele czasu na studiowanie skomplikowanej teorii debiutów.

„Atak królewsko-indyjski” jest natomiast uniwersalnym otwarciem. Można go stosować przeciwko obronie sycylijskiej, francuskiej, Caro-Kann, schematom obrony królewsko-indyjskiej i nawet po 1…e5.

Sam stosowałem „Atak” w praktyce turniejowej i polecałem go w swej pracy trenerskiej. Książka „Atak królewsko-indyjski” jest owocem moich doświadczeń w tym zakresie i powinna być przydatna tym czytelnikom, którzy chcą poznać w ogólnych zarysach problematykę tego otwarcia.

Po jej ukazaniu tematem zainteresowało się wydawnictwo „Joachim Beyer Verlag”. Powstała zatem wersja niemiecka oraz angielska.

Obie te książki różnią się znacznie od polskiego wydania. Mają bowiem więcej treści, analiz oraz partii przykładowych. Są przeznaczone też dla odbiorów z wyższymi kategoriami.

Przedstawiam jedną z moich tematycznych partii. Przeciwnikiem był znany mistrz krajowy z Białegostoku Zbigniew Cylwik.

Kontynuacja odcinka 64

Niezależnie od niechlubnej przeszłości Władysława Litmanowicza, muszę pochwalić go za działalność publicystyczną.

Na tym polu zostawił nam znakomity dorobek pisarski i to nie ulega żadnych wątpliwości.

Jak już pisałem w poprzednim odcinku, jego publikacja o turnieju w Sopocie 1951 wprowadziła w enigmatyczny wtedy dla mnie świat szachów turniejowych. Poznałem jednocześnie, na bazie partii, umiejętności fachowe naszej ścisłej czołówki i tym samym pozycję polskich szachów w Europie.

Na życzenie Internautów zamieszczę najpierw kilka stron z tej książki z ciekawymi komentarzami autora, które dla mnie były wtedy niezwykle pouczające.

Podkreślenie na stronie 7 zdania: „Gra Gerebena odznacza się niezwykłą różnorodnością debiutów i dlatego przygotować się do partii z nim jest rzeczą bardzo trudną” pochodzi ode mnie z roku 1961, które uczyniłem w trakcie studiowania książki.

To wziąłem sobie zbyt mocno do serca. Opracowałem wtedy bardzo szeroki repertuar debiutowy, który miał jednak wiele luk, co często kończyło się porażkami. Ten problem zrozumiałem później. Dlatego w swojej pracy trenerskiej zwracałem na to uwagę. Opisałem to m.in. w książce „Szachy dla przyszłych mistrzów” w rozdziale II: Zasady pracy nad repertuarem debiutowym.

Spodobała mi się również uwaga dotycząca stylu gry Gerebena: Atak na króla. Dlatego starałem się grać ostre warianty z możliwościami bezpośrednich akcji na nieprzyjacielskiego monarchy. Oczywiście zaniedbałem grę pozycyjną, ale nadrobiłem to później.

Brak trenera powodowało, że potrzebowałem więcej czasu na poznawanie strategii i taktyki szachów. Uczyłem się tego na bazie dostępnej mi literatury po rosyjsku i niemiecku.

Najlepsi Polacy:

16. Jan Krzysztof Duda 2753

28. Radosław Wojtaszek 2719

Wśród kobiet Monika Soćko zajmuje 37-e  miejsce (2428). Szymon Gumularz jest na 46 pozycji z 2513 punktami na liście juniorów. Wśród juniorek najlepszą Polką jest Julia Antolak (3223), która została sklasyfikowana na 22 miejscu.

Dokładne informacje

Czołówka mężczyzn
Czołówka kobiet
Czołówka juniorów
Czołówka juniorek

Rankingi w szachach szybkich i grze błyskawicznej

Lista polskich zawodników
Lista polskich zawodniczek

Tematyczna literatura

Kontynuacja odcinka 16

(zdjęcie z Internetu)

Stefan Witkowski był bardzo bogatą postacią w polskich szachach jako zawodnik, trener i działacz.

Poznałem go bliżej jako junior na różnych imprezach i obozach kadry. Stefan odnosił się do młodzieży zawsze z dużą kulturą. Nie pamiętam jakiś negatywnych zachowań w stosunku do nas, z czego znani byli inni działacze.

O Stefanie można by napisać bardzo wiele. Może ukaże się kiedyś jego biografia. Sam miałbym tutaj dużo do powiedzenia.

Stefan Witkowski był wielkim znawcą ataku czterech pionków przeciwko obronie królewsko-indyjskiej. Sam to grałem i kiedyś zaproponowałem mu napisanie wspólnej książki o tym ostrym wariancie. Zgodził się. Uzgodniliśmy plan: najpierw dostarczy mi swoje partie i inne materiały. Ja przygotuję wstępną wersję i potem wspólnie ustalimy ostateczny obraz książki. Niestety Stefan nigdy mi niczego nie dostarczył. Ostatni raz widzieliśmy się w Rowach w 1998 roku. Jeszcze tutaj rozmawialiśmy o naszym zamiarze. Nic jednak z tego nie wyszło. Szkoda, gdyż Stefan Witkowski miał wielką wiedzę i doświadczenie o ataku.

Ostatecznie wydałem w USA wraz z Markiem Soszynskim w 2005 roku książkę  na ten temat. Wcześniej zrobiłem to także w USA w 1987 roku.

Ze Stefanem spotkałem się tylko raz przy szachownicy w klasycznej turniejowej grze. Miało to miejsce w rozgrywkach I ligi w Międzygórzu 1972. Wygrałem ciekawą partię. Została potem opublikowana z moim komentarzem w piśmie angielskim „The Chess Player”.

Więcej o Stefanie Witkowskim

Wikipedia

Szachy w Polsce

Kontynuacja odcinka 11

Verlagskatalog_2020-Internet

(zdjęcie z Internetu)

W wpisie 29 podaliśmy informację o sukcesie Patrycji Waszczuk, która w Szklarskiej Porębskiej bezapelacyjnie wywalczyła mistrzostwo Polski juniorek do lat 18.

Ilustracją jej talentu są załączone partie.

Kontynuacja odcinka 15

Bogdana Śliwę poznałem osobiście w 1967 roku. W dniach 2-3 września odbył się w Ystad mecz międzypaństwowy Polska-Szwecja seniorów i juniorów. Śliwa grał na 3 szachownicy i zremisował obie partie z Nilssonem. Natomiast ja grałem też na trzeciej desce i zdobyłem 2 punkty z Olaussonem. Miałem kilka okazji porozmawiania z nim o szachach, szczególnie na promie w trakcie podróży do Szwecji.

Bogdan Śliwa mimo tego, że mieszkał w Krakowie, to w jakimś okresie reprezentował barwy Kolejarza Katowice. Po raz pierwszy przy szachownicy spotkaliśmy się w styczniu 1975 roku w ramach meczu Kraków – Katowice. Graliśmy ze sobą na I szachownicy i pojedynek zakończył się remisem. Spotkanie przegraliśmy 10.5-11.5.

W dniach 6-15 stycznia 1978 roku odbył się w budynku Zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Rynku Głównym turniej dla uczczenia 33 rocznicy wyzwolenia Krakowa.

W turnieju wziął także udział Bogdan Śliwa. Niespodziewanie zwycięstwo odniósł Stanisław Kostyra 7 z 9 partii, przed Śliwą 6.5. Ja zająłem 4 miejsce z 5 pkt. Na 6 miejscu uplasował się były mistrz Polski Józef Gromek z 4.5 punktami.

W turnieju grałem całkiem nieźle, ale na finiszu przegrałem wygraną pozycję z Andrzejem Szyszko-Bohuszem i nie docisnąłem w dużym niedoczasie Śliwę. Partia była w sumie ciekawa.

Rok później udał mi się rewanż. W X Międzynarodowym Turnieju o Puchar Prezesa „Korony” Kraków odniosłem zwycięstwo nad wielokrotnym mistrzem Polski. Niestety zaginął mi zapis tej partii, ale zachowała się fotografia z tego pojedynku i tabelka.

Więcej o Bogdanie Śliwie

Wikipedia

Szachy w Polsce