Kontynuacja odcinka 158

Jerzy Lewi i ja chodziliśmy do tej samej szkoły przy ulicy Staszica 4.

Jak już pisałem, Jerzego Lewiego poznałem 15 maja 1961 roku w trakcie półfinałów do mistrzostw Wojska Polskiego. Był niedużego wzrostu, szczupły z kruczoczarną czupryną. Okazało się, że znałem go już wcześniej z widzenia z boiska sportowego szkoły podstawowej nr 6 przy ulicy Staszica 4, której Lewi był uczniem. Sam do tej szkoły uczęszczałem w latach 1955-1957. Potem przeniesiono mnie, w wyniku reorganizacji wraz z pewną grupą uczniów, do szkoły przy ulicy Świętojańskiej 2 i po roku czasu do nowegu budynku przy ulicy Libelta (szkoła podstawowa nr 37).

Szkoła nr 6 (podstawowa i liceum ogólnokształcące) miała duże pole do gry i tam często widziałem Jurka uganiającego się za piłką. Byłem w tym miejscu bardzo często, gdyż to było bardzo blisko mojego domu. Mieszkałem niedaleko przy ulicy Sielanka 3.

Już w czasie drugiego pobytu w klubie podszedł do mnie Lewi z propozycją: „Zagramy meczyk?”. „Oczywiście” – odpowiedziałem. Byłem przekonany, że pokonam tę „chudzinkę”. Tymczasem Lewi znokautował mnie w granicach 20:0. Gdy jeszcze przez jakiś czas siedziałem w szoku przy stoliku i „przeżywałem” porażkę, pocieszył mnie starszy kolega klubowy: „Nie przejmuj się. To jest nasz najsilniejszy junior”.

Wtedy postanowiłem, że to ja będę najlepszy i to szybko, jak to jest tylko możliwe. Zacząłem obserwować grę Lewiego. W klubie mieliśmy roczniki miesięcznika „Szachy” i Jurek lubił przeglądać z nich partie i różne pozycje z praktyki turniejowej silnych zawodników. Zajmował się przede wszystkim analizą gry środkowej i końcowej. Dlatego miał już pewną technikę gry.

Obserwowałem jego fazę debiutową. Białym kolorem grał schematy z fianchettem gońca na g3 po 1.Sf3. Nieraz widziałem 1.e4. Czarnymi po 1.e4 odpowiadał 1…e5 i po 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 Gc5. Jego repertuar był bardzo skromny. Zatem swoje szanse pokonania Lewiego widziałem tylko w stadium początkowym partii, gdyż to była jego słabość.

Przez kolejne miesiące zajmowałem się wyłącznie otwarciami, które postanowiłem grać. Stwierdziłem duży postęp w grze i zrozumieniu szachów. Nie przegrywałem już z członkami klubu towarzyskich partii do zera, lecz potrafiłem wreszcie odnosić pierwsze zwycięstwa.

Moim głównym warsztatem pracy były dwa tomy otwarć szachowych Keresa oraz kurs debiutów Panowa. W taki sposób przygotowałem się do mistrzostw okręgu juniorów, w których byłem lepszy od Lewiego. Oto nasza pierwsza partia turniejowa.

Za sprawą znanego wydawnictwa „Penelopa” światło dzienne ujrzała interesująca książka „Damy Mata” (190 stron, cena 29.90 zł).

Mat kończy partię szachową. Robert Fischer uważał, że mat jest „nokautem” w szachach.

Praca zawiera 700 pozycji matowych, od prostych w jednym  lub dwóch posunięciach do katastrof debiutowych.

Pozycje  pochodzą z partii czołowych szachistów, którzy albo dali mata albo po prostu go nie zauważyli.

Książka zawiera nie tylko pozycje do samodzielnych ćwiczeń zmysłu kombinacyjnego, lecz również udziela pożytecznych rad, np.

Pracę Ireneusza Gawlego oraz Jerzego Morasia polecam wszystkim początkującym sympatykom królewskiej gry, którzy dzięki niej mogą poznać różne motywy taktyczne. Również osoby zajmujące się szkoleniem dzieci znajdą tutaj wiele ciekawych materiałów do swoich zajęć!

Sala gry

Sinquefield Cup 2018 odbywa się w dniach 17-28. sierpnia w St. Louis. Jest to część serii Grand Chess Tour. Pula nagród wynosi 300.000 dolarów.

Uczestnicy

Magnus Carlsen (Norwegia, Elo 2842, Nr. 1 na liście światowej)

Fabiano Caruana (USA, 2822, Nr. 2)

Shakhriyar Mamedyarov (Azerbejdżan, 2801, Nr. 3)

Wesley So (USA, 2780, Nr. 6)

Maxime Vachier-Lagrave (Francja, 2779, Nr. 8)

Hikaru Nakamura (USA, 2777, Nr. 9)

Sergey Karjakin (Rosja, 2773, Nr. 10)

Viswanathan Anand (Indie, 2768, Nr. 12)

Levon Aronian (Armenia, 2767, Nr. 13)

Alexander Grischuk (Rosja, 2766, Nr. 14)

Więcej informacji na ChessBase News.

Strona turnieju

Transmisja na ChessBomb

Źródło: Szachy w Polsce