Można być w życiu laufrem. Gońcem na posyłki, który w nieustannym pędzie służy innym.  Cięgle gdzieś gna, nie ogląda się za siebie i nie zastanawia się nad swoją egzystencją.  Spełnia tylko swoje obietnice i przyrzeczenia, złożone niegdyś ważniejszym personom. W jego życiu nie ma tej swobody, o jakiej marzył.

     Można być też wieżą. Smukłą, ale potężną, zbudowaną z ogromnych, ciężkich, kamieni. Można tak stać przez całe życie jak wieża – pełna majestatycznej siły. Atakowana z wszystkich stron przez najgorsze szumowiny, jest nie do zdobycia. Ci, co ją budowali włożyli w nią tylko dobro, miłość, wiarę, nadzieję i niespotykaną siłę woli. Teraz patrzy ze współczuciem na tych wszystkich śmiałków, którzy pełni nienawiści kruszą o nią swoje marne kopie.

     Można być na szachownicy wspaniałym skoczkiem. Wolnym i nieokrzesanym koniem, który galopuje po cudownej zielonej łące, lasach, dolinach i podziwia piękno świata. Jako jedyny potrafi zignorować wszystkich na swojej drodze i po prostu ich przeskoczyć. Można więc łatwo omijać przeszkody i żyć tak, żeby inni zapamiętali tylko jego wesołe rżenie.

     A jeśli ktoś marzy o byciu królową, to przecież nic złego. Kąpiele w mleku, najpiękniejsze suknie, najcudowniejsza kareta w królestwie i mnóstwo służących gotowych na największe poświęcenia.Wino, muzyka, śpiew i miłość tego najważniejszego.. czy dzięki temu nie można poczuć prawdziwego szczęścia? Śmierć królowej to wielka strata dla całegokrólestwa, ale jej życie jest też nic nie warte, gdy na szachownicy brakuje króla..

     Każdy jednak chciałby być królem. Tym najważniejszym, najmądrzejszym, najbardziej cenionym. Większość marzy o rządzeniu, rozkazywaniu, stanowieniu prawa i życiu w bogactwie i dostatku. Nie każdyjednak potrafi wziąć odpowiedzialność za poddanych, nie przynosić wstydu i podejmować ważne decyzje. Bycie królem nie jest łatwe. Jeśli będziesz złym władcą, wróg szybko Cię osaczy, bo nikt nie będzie chciał nadstawiać za Ciebie karku.

     Można być też w życiu pionkiem. Dawać się popychać przez wszystkich i czuć się, jak zbędne ogniwo. Można iść na pierwszy ogień i przyjąć kulę w imię jakiejś idei, bo i tak nikt nie będzie opłakiwał tej straty. Można żyć jak najsłabsza bierka, w świecie okrutnych manipulacji. Można brać udział w bitwach, starać się ponad siły, ale i tak pozostać niezauważonym. Jednak cierpliwy i wytrwały pionek jest w stanie przejść przez całą planszę i zostać hetmanem..

     A Ty kim jesteś na szachownicy życia? Białym czy czarnym? Ważnym Hetmanem czy zwykłym Pionkiem? Bijesz czy się bronisz? Walczysz do samego końca czy dajesz się zabić na samym początku? Kim chciał(a)byś być?

////////////////////////////////

Materiał pochodzi ze zbiorów Pani Gizeli Kubalewskiej.