URL Trackback

Trackback - notka

Komentarzy: 3

• Editor

  24 marca 2019 o godz. 09:15

  

  7 Февраля (lutego) Rosjanie mieli gotową, wytrenowaną silną drużynę. Polacy 11 lutego stwierdzili że nie jadą na DMŚ, choć mieli być nawet organizatorami turnieju (!). Trzon drużyny zagrał natomiast w Pradze, w silnym ale drugorzędnym turnieju. Na IME liderzy nie pojechali – wybrali Bundesligę. DMŚ i ME to najważniejsze w roku, prestiżowe turnieje dla zawodników, którzy reprezentują kraj, a nie tylko siebie. Za to mają stypendia i apanaże z PZSzach i sponsorów.
• Marcin

  25 marca 2019 o godz. 08:30

  

  Z ta bundesliga to jest skandal. Proszę sobie wyobrazić jaka by byłą awantura, gdyby Lewandowski wybrał mecz ligowy zamiast spotkania reprezentacji. To jest nie do pomyślenia w każdej normalnej dyscyplinie i normalnym związku. Obiecywano nam nową jakość, a nie ma żadnego pomysłu na ta dyscyplinę w kraju. Na co idą te gigantyczne pieniądze, które PZSZACH wyciąga z kieszeni amatorów? Zawodnicy kadry powinni mieć obowiązki i jeśli nie chcą grać w turniejach ranki ME i MS, to powinni stracić finansowanie. Na co się składa cała szachowa Polska? Żeby sobie mogli w bundeslidze pograć? To są JAJA! Zero dofinansowania za olewanie kadry. Dać młodych i ambitnych, którzy chcą się wykazać. Gwiazdeczki wynocha do bundesligi i z daleka od pieniędzy podatników.
• Editor

  26 marca 2019 o godz. 11:57

  

  „Regularnie szachiści zarabiają na grze w ligach. W tym przypadku jest podobnie, jak w żużlu, czyli można reprezentować kilka drużyn z różnych krajów. W czołowych ligach zawodnicy dostają od 2 do 5 tysięcy euro za weekend, najlepsi (czołowa 10 rankingu FIDE) nawet do 20 tysięcy euro. W polskiej Ekstralidze pieniądze są podobne. Rozgrywki trwają przez trzy weekendy, topowi gracze mogą wynegocjować około 30 tysięcy złotych za start plus premie za czołowe lokaty w kraju. Słowem: można z tego żyć na naprawdę bardzo dobrym poziomie. A dodajmy tylko, że w meczu o mistrzostwo świata stawki liczy się w milionach dolarów. (…) -Znalazłem z przeciwnikami wspólny język. Wydaje mi się, że do dziś niektórzy są zszokowani, że pozostali na stanowiskach. Mi zależało na tym, żeby zbudować porozumienie ponad podziałami. A łatwo nie jest, bo podziały są głębokie – tłumaczy prezes. – Do tej pory poważny problem stanowiło beztroskie wydawanie pieniędzy przez działaczy. Za dużo było chociażby dziwnych delegacji, które mogły sprawiać wrażenie, jakby ktoś sobie robił wakacje na koszt związku. Finanse Polskiego Związku Szachowego są w dobrym stanie, ale to nie znaczy, że możemy akceptować wolną amerykankę. Musimy myśleć długofalowo i dlatego powstał specjalny fundusz, na który odkładamy pieniądze na tak zwaną czarną godzinę. (…) Przyszłość polskich szachów wygląda jednak w miarę dobrze. Dyscyplina od lat cieszy się ogromnym prestiżem, co przekłada się na zainteresowanie poważnych sponsorów. Szachiści z dumą podkreślają, że wśród honorowych członków związku był choćby marszałek Józef Piłsudski. Większość problemów jest załatwiana po cichu, praktycznie żadne brudy nie wypływają na zewnątrz. Co ważne, dziś Polski Związek Szachowy działa w mocno odmłodzonym składzie. Nastąpiła zmiana pokoleniowa, a średni wiek członków zarządu znacznie spadł – do mniej więcej 35 lat. Efekty tej zmiany widać choćby w najbardziej oczywistych działaniach, takich, jak rozruszanie mediów społecznościowych polskich szachów oraz zintensyfikowanie działań marketingowych. Cel jest prosty: zmaksymalizować korzyści, zminimalizować ryzyko, wygrać dla polskich szachów najwięcej, jak to możliwe. Trudno się zresztą dziwić, że Jedynak tak formułuje zadania dla swojej ekipy, bo przez wiele lat po zakończeniu aktywnej kariery przy szachownicy, zajmował się pokerem sportowym. Ma nawet na koncie kilka bardzo solidnych wyników, a jego wygrane w turniejach na żywo zbliżają się do 100 tysięcy dolarów”. http://weszlo.com/2018/11/03/posuwa-krolowa-a-bije-konia-czyli-slychac-polskich-szachach/

Dodaj komentarz

Musisz sięzalogować aby móc komentować.