Gość napisał: Szachowe szkoły internetowe od dawna funkcjonują na całym świecie, także w Polsce. Pan zaproponował to już w 1999 r. Spotkało się to z wielką krytyką …
Załączam informację o nowej szkole Bartosz Soćko – Mateusz Bartel.
///////////////////////////////////////////////////////////
Niestety tak się stało. Ten problem opisałem w kilku artykułach w fachowych pismach krajowych i na mojej stronie. Już w „Panoramie Szachowej” (1-1999) zwróciłem uwagę na korzyści korzystania z komputera oraz programu ChessBase w pracy szkoleniowej. W książce „Wybrane zagadnienia teorii i praktyki szachowej” (PZSzach 2002) zamieszczono mój kilkustronnicowy artykuł „Komputer w życiu szachisty i szkoleniowca”. Ten temat pt. „Komputer w treningu szachisty” został także omówiony w moim podręczniku dla młodzieży „Szachy dla przyszłych mistrzów” (RM 2015).
Swoje pierwsze praktyczne doświadczenia na tym polu zdobyłem na wymianie z kolegami analiz dotyczących różnych zagadnień z zakresu teorii szachów. Kontakty bezpośrednie były niemożliwe, gdyż każdy mieszkał w innym mieście. Połączył nas komputer i dzięki temu mogliśmy szybko wyjaśnić wiele wątpliwości i problemów.
Na sesji Akademii Szachowej PZSzach w Zakopanem (w październiku 1999) zaproponowałem uzupełniające szkolenie na odległość. Do swojego eksperymentu wybrałem czołowego zawodnika kraju do lat 14 Radostawa Wojtaszka z Kwidzyna. Ta forma treningu zmusiła Radka do systematycznej pracy i większej samodzielności w podejmowaniu decyzji, co stwierdził ojciec przyszłego arcymistrza na forum Polskiego Związku Szachowego w 2003 roku.
Aby trening wirtualny mógł zostać przeprowadzony, muszą być oczywiście spełnione pewne wymagania. Przede wszystkim każdy z uczestników szkolenia musi mieć odpowiedniej klasy komputer i możliwość połączenia z Internetem. Wtedy nie było skype i dlatego konieczne było posiadanie odpowiedniego programu, za pomocą którego można wysyłać i odbierać materiały do treningu.
Moja propozycja zajęć z 1999 roku, które można było przeprowadzić w czasie treningu drogą emailową i programu ChessBase:
Opracowanie repertuaru debiutowego
Trener zleca swojej grupie zbadanie jakiegoś wariantu debiutowego. Podopieczni opracowują go, wykorzystując bazę dostępnych materiałów. Przeprowadzają analizę krytycznych pozycji i dokonują końcowej oceny. Trener sprawdza otrzymane potem analizy i wystawia oceny. W ten sposób można przygotować lub wzbogacić o nowe elementy indywidualny repertuar debiutowy swych podopiecznych. Trener pomaga w zebraniu tematycznych materiałów, wzorcowych partii, analiz arcymistrzów itd. Pomaga w wyborze wariantów lub debiutów. Udziela praktycznych rad, proponuje nowe rozwiązania itd.
Rozwiązywanie testów
Trener przygotowuje serię ćwiczeń w zakresie gry środkowej i końcowej. Zadaniem podopiecznych jest rozwiązanie testów w żądanym terminie, udzielenie odpowiedzi na dodatkowe pytania trenera itd. Następnie trener powinien podsumować przeprowadzone ćwiczenia i wyciągnąć odpowiednie wnioski. Uczniowie, którzy w sposób niedostateczny opracowali te tematy, powinni otrzymać nowe zadania.
Analiza partii
Uczestnicy szkolenia otrzymują do skomentowania jakąś interesującą partię. W zależności od siły gry, trener może zadać dodatkowe pytania, które będą pomocne w rozwiązaniu istotnych problemów tkwiących w analizowanej partii. Po otrzymaniu komentarzy od swych podopiecznych, trener sprawdza analizy, porównuje ze swoimi notatkami i dokonuje następnie końcowej oceny. Analogiczne ćwiczenia można przeprowadzać z własnymi partiami. Obowiązkiem każdego uczestnika szkolenia jest nadesłanie trenerowi rozegranych partii z własnymi uwagami i analizami. Następnie trener po ich sprawdzeniu dzieli się z podopiecznymi swymi spostrzeżeniami.
Trening praktyczny
Zawodnicy rozgrywają z trenerem partie treningowe. Mogą to być także partie tematyczne lub zaczynające się od jakieś ciekawej pozycji z gry środkowej, czy nawet końcowej. W rachubę wchodzą także partie konsultacyjne.
Materiały szkoleniowe
Trener opracowuje materiały szkoleniowe według własnego uznania lub na indywidualne życzenie podopiecznych. Zakres tematyczny powinien odpowiadać poziomowi wiedzy i gry uczestników szkolenia.
///////////////////////////////////////////////////////////
Moja główna idea była następująca: Trening poprzez Internet jest znakomitą formą szkolenia, którą warto rozpowszechnić. Dzięki tej metodzie można dotrzeć do utalentowanej młodzieży, która żyje z dala od głównych ośrodków szachowych i praktycznie nie ma możliwości częstego kontaktu z doświadczonym trenerem.
Wirtualne szkolenie może wnieść wiele nowych impulsów w pracy szkoleniowej, zmobilizować trenerów do oryginalnych doświadczeń i tym samym być bodźcem do podniesienia ogólnego poziomu szachów w Polsce.
Mimo pozytywnych aspektów wirtualnego szkolenia należy przestrzec przed eliminowaniem bezpośrednich kontaktów nauczycieli z podopiecznymi. Wydaje się, że te dwie formy szkolenia powinny iść w parze.
Zadziwiające jest to, że blokada tej formy szkolenia przez kierownictwo Młodzieżowej Akademii Szachowej została w pełni zaakceptowana przez niektórych prezesów Polskiego Związku Szachowego.
Dla przypomnienia teksty zamieszczone na stronie:
Akademia Szachowa
Komputery w szachach
Szkolenie
Na blogu można znaleźć tematyczne artykuły po wpisaniu hasła w wyszukiwarce, np. szkolenie wirtualne. Ta problematyka przewija się w wielu wpisach. Ostatnio komasuję to w temacie „Polemiki,opinie”.
W wolnych chwilach pracuję bowiem nad książką pt. „Paradoksy polskich szachów”, w której przedstawię bliżej problemy szkoleniowe i wyjaśnię na bazie własnych doświadczeń, dlaczego został zahamowany dynamiczny rozwój szachów młodzieżowych w kraju.
Dalekie pozycje naszych juniorek i juniorów w świecie od lat ilustrują listy rankingowe FIDE, np.
http://www.blog.konikowski.net/2020/03/31/ranking-fide-kwiecien-2020/