[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

zob. P24

„Struktura. Czyli w jakiej organizacji powinniśmy działać.

(…) PZSzach. Kluczowe pytanie to czy Zarząd PZSzach jest tylko społeczny czy cześciowo zawodowy? Możliwa jest też opcja przedwojenna: w zarządzie przedstawiciele elit oraz wykonawcy–czyli anglosaski model zarządu: executive i non-executive directors. Ile pracy i zaangażowania można oczekiwać od społecznego działacza? Należy także zdefiniować i rozwiązywać konflikty interesów (członek zarządu – sędzią, organizatorem imprez, albo ojcem zawodnika).

Biuro PZSzach–dylemat: wysokokwalifikowani pracownicy/managerowie, bez konfliktów interesów, de facto zarządzają związkiem – model: obecny zarząd to korporacyjna Rada Nadzorcza a Biuro to Zarząd? A może jednak tylko obecna rola usługowa dla Zarządu? Wydaje się że dla efektywności związku, niezbędne jest rozwiązanie pierwsze, czyli profesjonalne biuro, a Zarząd jest rodzajem rady nadzorczej określającej strategię, główne cele oraz podejmujące kluczowe decyzje. Bieżąca praca jest wykonywana przez biuro i z jego inicjatywy. Naturalnie nie zwalnia to członków zarządu z terminowej realizacji zobowiązań oraz zarządzania podlegającymi im komisjami. Być może Szef biura powinien być członkiem zarządu, w randze Sekretarza Generalnego.”

źródło http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

„The rules of chess have remained consistent since the early 19th Century, but that doesn’t mean our approach to the game has stayed the same. Here are some intriguing and surprising ways the Game of Kings has changed its shape over the past 150 years… „

Czytaj dalej … link

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

zob. P23

„Strategia Właściwa. Czyli plany działań aby osiągnąć cele nadrzędne, określenie celów pośrednich. (…) Wybór kadry i reprezentacji.

Szkolenie wyczynu.

Kadra wybierana jest raz do roku. Zasady wyboru są w dużej części automatyczne (wyniki, ranking) ale z elementami uznaniowymi Wiceprezesa d/s Sportowych w porozumieniu z trenerem kadry. Wiceprezes d/s Sportowych wnioskuje o powołanie kadry, a zarząd wniosek przyjmuje lub nie. Zarząd nie może zmienić kadry bez zgody Wiceprezesa d/s Sportowych. Członkowie kadry otrzymują stypendium na starty, treningi, materiały szkoleniowe. W zamian mają obowiązki: starty w reprezentacji Polski, podnoszenie umiejętności, stała praca nad szachami, uczestniczenie w sesjach szkoleniowych i zgrupowaniach według decyzji trenera, kontakty z mediami oraz sponsorami według potrzeb.

Reprezentanci Polski wybrani są spośród członków kadry według znanych wcześniej kryteriów, np. Mistrz i Wicemistrz Polski, dwóch najlepszych z rankingu oraz według uznania trenera. Kryteria zatwierdza zarząd.

Rozważone zostanie wynagrodzenie za start w reprezentacji ale na pewno będą nagrody za wyniki powyżej poziomu rankingowego reprezentacji.

Nagrody indywidualne za start będą jedynie uznaniowe aby nie spowodować problemów ze składem w ostatnich rundach.

* Zgrupowania czy szkolenia indywidualne. Udział trenerów polskich i zagranicznych.

Wykłady kadrowiczów dla siebie: problem konkurencji i tajemnicy nowinek debiutowych czy warsztatu pracy – nowinki można trzymać w tajemnicy, ale warsztat pracy, narzędzia i inne „najlepsze praktyki” należy wspólnie szlifować.

Praca w dwójkach, trójkach.

Ilość pracy: 11h jak w zespole Ananda, 5-6h dziennie jak zaleca Iwańczuk, a może jest to sprawa indywidualna, a może osobista?

Metody pracy własnej.

* Rola trenera kadry

Doradca, organizator, czy nadzorca?”.

źródło http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

zob. P22

„Systemy. Czyli procedury, procesy i praktyki. (…) Co umieszczamy na stronach internetowych? – wszystko co wspiera w ocenie Zarządu szachy (niekomercyjne-nieodpłatnie, komercyjnie-odpłatnie wg stawek)”.

Źródło http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

zob. P21

„Styl. Czyli sposób komunikacji i zachowania, do siebie i na zewnątrz.

Sposób ubierania na imprezach. Prezencja jest bardzo istotna – nadaje właściwą rangę imprezie/spotkaniu, działaczowi, zawodnikowi; Nie dążymy jednak do uniformizacji środowiska i ubierania w jednakowe „mundurki”, natomiast choćby jeden elegancki garnitur, koszulę i krawat ma każdy (o paniach nie wspominam, one nie mają z tym problemów); wszelkie oficjalne otwarcia, zakończenia imprez – strój galowy dla działaczy, sędziów, organizatorów; w trakcie imprezy pozostawiłbym dowolność – z wiarą, że sędzia główny zachowa właściwy styl; zawodnicy – preferowane jednakowe stroje i gadżety sportowe w rozgrywkach drużynowych, przez cały czas trwania zawodów. Oczywście kwestia kosztów może być trudną na niższych szczeblach. Etyka, ład „korporacyjny” (jawność, przejrzystość, dostęp do informacji, konflikty interesów). Należy powołać Komisję Etyki (i jej Kodeks Etyczny) lub rozszerzyć zakres Komisji Dyscypiny i Wyróżnień i ustanowić zasady; konflikty interesów rozstrzygać poprzez jawność informacji dla każdego, z możliwe bezstronnym mechanizmem oceny.

Sposób mówienia o szachach i szachistach – wewnętrznie i publicznie (tematy tabu?) w każdym środowisku są plusy i minusy – publicznie należy kłaść nacisk na pozytywy, ale też umieć reagować na zarzuty (duża rola rzecznika prasowego i PR – odpowiednie wywiady, artykuły, informacje przekazywane do mediów); wewnętrznie można rozmawiać o wszystkim – ale z argumentacją merytoryczną i językiem literackim, a nie „ad personam”.”

źródło http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

„Bartosz spełnił się już jako zawodnik, nie ma wielkich aspiracji, a za to olbrzymie predyspozycje do roli trenera – przekonuje szef wyszkolenia PZSzach Piotr Murdzia. – W zasadzie nie mieliśmy wyjścia, brakuje u nas dobrych szkoleniowców. Długo namawialiśmy Soćkę do podjęcia się tego zadania, bo nie był jeszcze pewien, czy to właściwy moment. Między zawodnikami i Michałem Krasenkowem nie było chemii.

Bartosz od razu złapał z nimi wspólny język, jest przez nich bardzo szanowany i skonsolidował zespół – zapewnia Murdzia”

http://www.przegladsportowy.pl/bartosz-socko-trenerem-kadry-na-druzynowe-mistrzostwa-europy,artykul,620537,1,12941.html

Nie-spełniony dualizm. To czy nie ma, czy jednak ma?. „spełnił się już jako zawodnik, nie ma wielkich aspiracji” – http://www.blog.konikowski.net/2016/05/15/problemy-polskich-szachow-12/

Język wirtualny w konsolidacji-teleportacji. „od razu złapał z nimi wspólny język, jest przez nich bardzo szanowany i skonsolidował zespół” – http://www.blog.konikowski.net/2016/05/19/problemy-polskich-szachow-17/

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

zob. P20

„Załoga. Czyli główni aktorzy i sposób ich rozwoju a także wychowania.

Presja na rozwój. Presja na odpowiedzialność. Szkolenia miękkie, poza szachowe, nie tylko dla zawodników. „Role models”. Skuteczne metody z innych krajów. Szkolenia kadry i młodzieży. Metody motywacji. Import zawodników i trenerów? W ramach naturalizacji bez ograniczeń. Bez naturalizacji z ograniczeniami. Bez ograniczeń wzmocnienie myśli trenerskiej. Wymiana sędziów i zawodników na turnieje międzynarodowe, na zasadach wzajemności.”

Źródło http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

Bez strategii na lata 2010-2016 czyli Strategia PZSzach http://pzszach.pl/strategia-pzszach/

W 2009 roku: „Wartości i Cele. Czyli wspólne wartości, które wyznajemy i chcemy promować oraz cele nadrzędne, które chcemy osiągnąć. Sukcesy sportowe. – drużynowe: stałe medale wśród kobiet, miejsca w 10 dla mężczyzn, a min raz na 3 lata medal w MŚ, ME lub Olimpiadzie. 3 indywidualne: min 2 osoby w pierwszej 10 na świecie wśród kobiet, min 1 osoba powyżej 2700; – juniorzy: utrzymanie wysokiego poziomu sportowego czołówki juniorów, wskaźniki: wzmacnianie ośrodków prowadzących najskuteczniejsze szkolenie; upowszechnianie najlepszych wzorców szkoleniowych, doskonalenie zawodowe trenerów; utrzymanie wysokiego poziomu merytorycznego i organizacyjnego Młodzieżowej Akademii Szachowej; utrzymanie miejsca szachów w polskim systemie sportu młodzieżowego”

Czy to się udało? Pytanie do czytelników bloga.

Strategia PZSzach na rok:

2010?

2011?

2012?

2013?

2014?

2015?

2016?

źródło: http://pzszach.pl/wp-content/uploads/2016/04/strategia_polskiego_zwiazku_szachowego_10_2009.pdf

Źródło

Tomasz Lissowski, przewodniczący Komisji Historycznej PZSzach[1] pisze w art. pt. „Pytlakowski – najstarszy olimpijczyk. Wspomnienie”:

„Po wrześniu 1939 roku Pytlakowski na pewien czas znalazł się we Lwowie, podobnie jak Kazimierz Makarczyk oraz krakowscy szachiści Emanuel Rubinstein i Karol Friedman. Pytlakowski i Makarczyk powrócili niebawem do Warszawy i brali udział w konspiracyjnych rozgrywkach w 1943 i 1944 roku. Po wyzwoleniu Pytlakowski, podobnie jak kilku jeszcze szachistów warszawskich (Makarczyk, Gadaliński, Damański), przebywał w Łodzi. Po powrocie do odbudowującej się stolicy wstąpił do wojska, studiując jednocześnie na politechnice. W tym czasie zaliczał się do ścisłej czołówki krajowej i reprezentował Polskę na kilku turniejach międzynarodowych. (…) Po uzyskaniu dyplomu na wydziale MEL pracował w Instytucie Maszyn Matematycznych (…) Przez dwie dekady należał do kolegium redakcyjnego miesięcznika „Szachy”, prowadził kilka kącików szachowych, m. in. w „Żołnierzu Wolności” i tygodniku „Świat”. (…) Do ostatnich dni Andrzej Pytlakowski zachował świetną pamięć, poczucie humoru i jasny umysł”[2].

Należy dodać, bo tego nie ma w rzeczonym artykule, że: „Na początku 1945 został funkcjonariuszem UB, był krótko kierownikiem sekcji w Miejskim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Radomiu, następnie zastępcą naczelnika Wydziału IV Departamentu I MBP, odszedł ze służby na własną prośbę w październiku 1945 (w stopniu kapitana) i kontynuował przerwane przez wojnę studia, tym razem w Łodzi. Po ukończeniu studiów, wstąpił w 1947 do wojska, w kolejnych latach pracował jako dziennikarz szachowy oraz w Instytucie Maszyn Matematycznych”[3].

We wspomnieniach Stefana Gawlikowskiego, syna Stanisława Gawlikowskiego[4], zapisał się tak: „Gdy Makarczyk w 1948 roku został mistrzem Polski, mój ojciec zajął drugie miejsce. Mieli jechać w 1952 roku na olimpiadę do Helsinek, ale nie pojechali bo władze zadecydowały o wysłaniu Pytlakowskiego, który pracował w UB i Litmanowicza, który był sędzią i skazywał na śmierć żołnierzy AK”[5].

1 http://pzszach.pl/komisje-pzszach/komisja-historyczna/

2 http://pzszach.org.pl/index.php?idm=1&idm2=191&akcja=pn&idNewsletter=6

3 https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Pytlakowski

4 https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Gawlikowski

5 http://sportowefakty.wp.pl/szachy/599382/stefan-gawlikowski-polska-byla-swiatowa-potega-wojna-wszystko-zniszczyla/4

Masochizm* czy blef debiutowy? Wyjść z gorzej z debiutu i czekać na błąd przeciwnika (!?). Ze słabszym przeciwnikiem to przejdzie, z lepszym już nie, nie mówiąć już o super turnieju[1].

„W mojej partii graliśmy dzisiaj obronę hiszpańską z szybkim 5.d3. Nie miałem zbyt wielkich oczekiwań odnośnie debiutu i myślę, że czarne dostały bardzo przyzwoitą pozycję. Jednak szereg decyzji Tamira Nabatego doprowadził do sporej przewagi białych. (…) Potem czarne miały swoje szanse na remis, ale ostatecznie udało mi się wykorzystać przewagę pionka w końcówce” Mateusz Bartel[2]

*znajdowanie przyjemności w zadawaniu sobie cierpień w debiucie lub w poddawaniu się w tej fazie gry wpływom partnera szachowego

1 http://www.blog.konikowski.net/2012/08/06/o-wystepie-mateusza-bartla-w-dortmundzie/

2 https://www.facebook.com/MateuszBartelOfficial/