Na początku lat 80-tych minionego stulecia Garii Kasparow wyciągnął z archiwum rzadko spotykaną na salach turniejowych obronę Tarrascha w gambicie hetmańskim po ruchach 1.d4 d5 2,c4 e6 3.Sc3 c5 i zaczął stosować ją z powodzeniem w swej praktyce turniejowej, np. w meczach kandydatów przeciwko Bielawskiemu (1983), Korcznojowi (1983) i Smysłowowi (1984). Także w pojedynku o mistrzostwo świata w 1985 roku Kasparow nie zrezygnował ze swej ulubionej broni.

Za sprawą Kasparowa obrona Tarrascha stała się nagle bardzo popularna w kręgach szachistów wszystkich klas. Na życzenie moich podopiecznych w punkcie szkoleniowym w Essen przygotowałem cykl wykładów na ten temat. W ten sposób powstał obszerny materiał informacyjno-analityczny.

Zainteresował się tym wydawca Joachim Beyer, który zaproponował mi napisanie o tym książki. Zgodziłem się, gdyż sam w swej praktyce grałem tę obronę obydwoma kolorami. Do współpracy zaprosiłem jednego trenera, który był specjalistą tego otwarcia w Niemczech. Po kilku tygodniach dostarczyłem mu do dalszej obróbki mój materiał. Niestety mój partner w ciągu prawie roku nic nie zrobił i na dodatek nie chciał zwrócić mojego materiału. W tamtych czasach pracowałem tradycyjnie: kartka papieru i ręczne pisanie. Nie miałem więc żadnych kopii. Musiałem więc zaczynać wszystko od początku. Ale ostatecznie uporałem się z tym problemem i w 1992 roku ukazała się książka.

Zawiera 12 rozdziałów i 72 komentowane partie. Oprócz głównych i pobocznych wariantów obrony omówiłem też gambit Schara-Henniga, gambit Marshalla i gambit Tarrascha. Była przeznaczona dla zawodników do poziomu kandydata na mistrza.

Jerzy Konikowski
Die Tarrasch-Verteidigung im Damengambit
Joachim Beyer Verlag 1992
180 stron
ISBN-3-88805-116-0