URL Trackback

Trackback - notka

Komentarzy: 5

• Colin McGourty

  1 września 2012 o godz. 18:29

  

  Grischuk też ma ten sam problem z niedoczasami, i też ma trudności z tłumaczeniem dlaczego. Wyleczyć raczej nie da, jeśli nie stać się innym człowiekiem. Ale i Macieja i Grischuk też mają zalety. Np. obie wygrali dziś meczy dla drużyny…
• Jerzy Konikowski

  1 września 2012 o godz. 18:58

  

  Brawo dla Jolanty Zawadzkiej i Bartłomieja Maciei!
• Jerzy Konikowski

  1 września 2012 o godz. 21:48

  

  Niedoczasy mogą spowodować obniżenie poziomu partii i wypaczyć jej wynik. W rozgrywkach drużynowych mają one szczególnie negatywny wpływ na innych zawodników, którzy widząc „wyczyny” kolegi dekoncentrują się przy swojej grze. Znam to dobrze z własnego doświadczenia. Kiedyś w drużynie z Hamburga w 1 bundeslidze grał Jacek Bednarski. Każda jego partia to było widowisko. Zostawiał sobie sekundy na ostatnie 10 ruchów i była kwestia: zdąży lub nie. Działało to deprymująco na kolegów z drużyny. Ostatecznie kierownictwo rozwiązało z Jackiem umowę po roku gry. Powodem były właśnie niedoczasy. Dlatego to jest poważna choroba i należy się z niej wyleczyć.
• Marcin Zimerman

  1 września 2012 o godz. 22:43

  

  Jacek Bednarski to był bardzo utalentowany szachista i wielu wskazuje na niedoczasy jako to co spowodowalo spowolnienie jego kariery. Bednarski do końca życia nie pozbył sie choroby niedoczasowej. Przed śmiercią rpzegrywał na czas z juniorami.
• Jerzy Konikowski

  2 września 2012 o godz. 11:53

  

  Przypominam co pisałem na mojej stronie w In Memoriam:
  Grał ciekawe szachy i mógł być groźny dla każdego szachisty. W bardzo silnie obsadzonym Memoriale Capablanki w Hawanie w 1967 roku był bliski zdobycia normy na arcymistrza. Jego największą wadą były jednak chroniczne niedoczasy i to przeszkodziło Mu w osiągnięcie lepszych wyników.
  W latach 1981-1982 grał w Bundeslidze w drużynie z Hamburga. Kilka lat później kierownik klubu opowiedział mi historię Jego występów w lidze niemieckiej. Wszyscy bardzo polubili Jacka. Ale mimo tego musiano zrezygnować z Jego usług, ponieważ swoją grą stwarzał nerwową atmosferę wśród zawodników i działaczy. Mianowicie zostawiał sobie na ostatnie posunięcia kilka sekund i w wygranych pozycjach albo przekraczał czas, albo coś podstawiał. Stolik, przy którym grał, był zawsze oblężony przez kibiców, którzy czekali na widowisko. Odpowiedziałem mu, że dla mnie to nic nowego. Niedoczasowe występy Jacka znam z polskich turniejów.

  http://www.konikowski.net/inmemoriam.php#bednarski

Dodaj komentarz

Musisz sięzalogować aby móc komentować.