Kontynuacja odcinka 122

//////////////////////////////////

Wiceprezes Włodzimierz Schmidt podkreślił, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00).

//////////////////////////////////

Arcymistrzyni Monika Soćko w Macie 4-2017: „ …brakuje nam przygotowania debiutowego na światowym poziomie. Ukrainki, Rosjanki, Amerykanki, Hinduski czy Chinki mają świetne przygotowanie debiutowe, które jest na poziomie męskim arcymistrzowskim. Nam tego brakuje. Gdy gramy bezpośrednio z nimi, to staramy się uciekać w jakieś boczne warianty, co nie jest dobre. Dlatego przydałaby się pomoc ze strony jakiegoś arcymistrza wykwalifikowanego debiutowo”. 

//////////////////////////////////

Powszechnie znana jest taka teoria, że dzieci mają zadziwiającą zdolność przyswajania wiedzy. Uczą się szybciej niż dorośli, a ich mózg, który dopiero się kształtuje, chłonie wiedzę w łatwy i wyjątkowo efektywny sposób.

Dlatego istotne jest, aby naukę szachów zacząć od najmłodszych lat w prawidłowy sposób!

Znakomita radziecka szkoła szachowa głosiła, że najważniejszym stadium partii jest właśnie debiut!

//////////////////////////////////

Borys Gelfand – wicemistrz świata w 2012 roku: Byłem wychowany, że debiut to najważniejsza część partii i trzeba go wygrać. Dlatego muszę silnie obciążać mózg. 

//////////////////////////////////

Nauka początkowej fazy gry uczy bowiem dzieci ważnych zasad: Obie strony muszą szybko rozwijać swoje siły i uplasować figury na korzystnych placówkach. Jeśli jedna ze stron uzyska wcześniej przewagę pozycyjną lub materialną, to przeciwnikowi będzie trudno odrobić te straty w grze środkowej. Do końcówki może w ogóle nie dojść.

Pracując nad debiutami i wzorcowymi partiami poznajemy przecież podstawy gry pozycyjnej: silne i słabe pola, typowe struktury pionkowe, aktywność figur, znaczenie otwartych linii i diagonali oraz podstawy gry taktycznej: typowe motywy kombinacyjne, metody ataku na króla itd.

Tę ogólną wiedzę można oczywiście zdobyć w podręcznikach, np. Max Euwe: „Ocena pozycji i planowanie” (RM 2007). Jednakże można zająć się tymi problemami w trakcie studiowania jakiś debiutów. M.in. te motywy gry pozycyjnej i taktycznej omówiłem w mojej książce „Atak królewsko-indyjski” (RM 2017).

Należy też zdawać sobie sprawę z tego, że praca z otwarciami jest twórcza i pomaga rozwinąć wiele pozytywnych cech oraz umiejętności, takich jak wytrwałość w szukaniu nieznanych dróg oraz doskonaleniu zdolności analitycznych.

Inspiruje też do nieustannego poznawania nowych pozycji w grze środkowej, które są ściśle związane z wieloma otwarciami. Ponadto często zmusza nawet do zajmowania się różnymi końcówkami, które wynikają w toku analizy wielu sytuacji w początkowym stadium gry.

Rzecz jasna bardzo ważne jest szybkie poznanie elementarnych końcówek, o czym pisałem w mojej książce „Szachy dla przyszłych mistrzów”, np. link.

Zadaniem trenera jest wzbudzenie u podopiecznych zainteresowanie grą w szachy. Jednakże nie osiągnie się tego trenując tylko końcówki. Dzieci muszą mieć radość z odniesionych zwycięstw, szczególnie na początku ich „przygody” z królewską grą. To jest przecież motywacją do dalszego zajmowania się szachami!

Dlatego trzeba im szybko przygotować jakieś repertuary debiutowe, aby uczniowe mogli z sukcesem rozgrywać swe pojedynki! O tej kwestii trzeba ciągle przypominać, gdyż w Polsce są nadal doradcy, dla których wczesna nauka debiutów jest jakimś „złem”!