Ponownie wraca temat „Czy można łączyć studia z zawodowymi szachami na światowym poziomie”?
O tym pisałem już w Panoramie Szachowej 1/1999, co bardzo zdenerwowało pewnego czołowego dziennikarza Polskiego Związku Szachowego, który na swojej stronie w artykule Fałszywe równanie (2002) oskarżył mnie o namawianie polskich szachistów do pójścia drogą Fischera, czyli rzucenia szkoły.
Podobnie zarzucili mnie to, w trakcie dyskusji na forum Polskiego Związku Szachowego o unowocześnieniu Młodzieżowej Akademii Szachowej 2003, Bartłomiej Macieja i Krzysztof Pytel.
Ten dylemat przypomniałem w artykule (Panorama Szachowa, 9-2002) pt. „Peter Leko pretendentem!” dotyczący turnieju w Dortmundzie i rozegranego w dniach 6-21 lipca 2002 roku, który był jednocześnie eliminacją do meczu o mistrzostwo świata z Kramnikiem.
W finale Leko pokonał Topałowa 2.5-1.5, co dało mu prawo walki z Kramnikiem i wzbogaciło jego kieszeń o 100 000 $. Fragment z mojego artykułu
Powtarzam, że nikogo nigdy nie namawiałem do rzucania szkoły, lecz przedstawiałem tylko problem!
cdn