wrz
22
Sklep Caissa
Autor bloga
Andrzejczak - wpisy autora
wrz
19
75 lat temu drużyna Niemiec z liderem Eliskasesem zdobyła złoty medal na olimpiadzie w Buenos Aires.
wrz
19
wrz
18
wrz
16
20 lat temu Karpow wygrał turniej w Linares: link.
Kramnik: „Jest uniwersalnym szachistą, dobrym taktykiem, który błyskotliwie liczy warianty i jest bardzo silny w grze pozycyjnej. Posiada też unikalną cechę. Dość zabawnie, acz skutecznie zanegował tezę Steinitza: jeśli masz przewagę powinieneś atakować, inaczej ją utracisz. Karpov mając przewagę, często jakby wstrzymywał czas i w dalszym ciągu utrzymywał przewagę! Nie znam nikogo, kto mógłby dokonać czegoś takiego, to wprost niewiarygodne! Zawsze uwielbiałem i byłem pod wrażeniem tej zadziwiającej umiejętności. Kiedy wydawałoby się, że już czas przystąpić do decydującego ataku, Karpov grał a3, h3 a pozycja przeciwnika ulegała załamaniu. Karpov pokonał mnie w 1994 r. w Linares, gdzie zdobył 11 z 13. punktów. Uzyskałem słabszą pozycję w końcówce. Jednakże nie wyglądała beznadziejnie. Następnie wykonałem kilka uzasadnionych posunięć i nie mogłem zrozumieć jakim sposobem moja pozycja była nagle kompletnie przegrana. Byłem już wtedy w pierwszej 10-tce najlepszych szachistów świata a nie mogłem tego pojąć nawet po zakończonej partii. Była to jedna z niewielu partii, po których czułem się jak skończony idiota, w ogóle nie rozumiejący szachów! Zdarza się to bardzo rzadko graczom ze światowej czołówki.
Zazwyczaj człowiek zdaje sobie sprawę dlaczego przegrał. Takie chwile trudno wręcz opisać – jest w tym coś nieuchwytnego, i tak charakterystycznego dla Karpova. jest wybitnym zawodnikiem. Potrafi walczyć jak nikt inny. Kiedy zacząłem grywać w supeturniejach, byłem pod wrażeniem jego umiejętności adaptacji do zmieniających się okoliczności, dosłownie w ułamku sekundy. Przykładowo, przyglądasz się jak Karpov gra, jest pod presją, broni się już 6 godzin umacniając swoją pozycję. Dzięki perfekcyjnemu liczeniu wariantów, broni się wytrwale i wciąż stawia opór. Wtem wygląda na to, że uda mu się zremisować. Przeciwnik na moment odprężył się a Karpov już wyrównuje pozycję. Każdy inny szachista chętnie zgodziłby się w takiej chwili na remis, szczęśliwy że męczarnia dobiegła końca. Tymczasem Karpov zaczyna grać na wygraną! Potrafił łatwo zapomnieć o tym co do tej pory wydarzyło się na szachownicy, nie myślał o minionej chwili. Karpov nie ulegał wahaniom nastroju, sprawiał wrażenie jakby dopiero co rozpoczął grę. Jeśli dostrzega najmniejszą szansę, próbuje natychmiast ją wykorzystać. Wydaje mi się, że nie przywiązywał uwagi do strategii.
Jak już wspomniałem, łatwo zapominał o tym co wydarzyło się przed chwilą na szachownicy. Możliwe, że w ten sposób gubił poniekąd strategiczną osnowę gry. Styl Karpova zasadza się w znacznym stopniu na dużej liczbie krótkich, 2- lub 3-ruchowych kombinacji: przemieszczenie skoczka, zdobycie przestrzeni, osłabienie piona. W moim odczuciu, nie jest on z natury strategiem. I podobnie jak Fischer mógłby pogubić się widząc chaos na szachownicy. Jednakże, wszystkie te słabe strony mają bardziej znaczenie symboliczne. Czasami musiał być zbyt pewny siebie. Był tak pewny, iż poradzi sobie w każdej sytuacji, że zbytnio sobie folgował. Mając świadomość, że jego pozycja pogarsza się, zapewne myślał sobie: „I tak go ogram”. Wydawało mu się, że ta metoda będzie zawsze skuteczna. Zawiódł się, gdy spotkał Kasparova. W ich pierwszym meczu, udawało mu się co prawda wychodzić cało z wątpliwych pozycji, aczkolwiek z każdym następnym meczem przychodziło mu to coraz trudniej. Pewnie zabrakło mu zasadniczej dokładności.
Mogłoby to tłumaczyć jego dominację przed pojawieniem się Kasparova. Początkowo nie musiał być tak zasadniczo precyzyjny, później było mu trudno tę precyzję wytrenować.”
wrz
14
30 lat temu rozpoczal sie pierwszy mecz Karpow-Kasparow. Ciekawa partia. Panowie K-K spotkali sie podczas meczow pieciokrotnie: 1984, 1985, 1986, 1987, 1990. Rozegrano 144 partii. Wynik: +21-19=104 (dla Kasparowa).
Kramnik: „Każdy wybitny szachista wzbogaca swój styl. Ale Kasparov rozwijał się w zawrotnym tempie. Kasparov z roku 1984 a Kasparov z roku 1985, to jak dwaj różni szachiści, przy czym ten drugi mógłby dać pierwszemu piona for i następnie go odbić. Umiejętność uczenia się była zawsze mocną stroną Kasparova. Karpov musiał także posiadać tę zdolność, ale na tym polu Kasparov go przerastał. awsze trudno mi się rozmawia o Kasparovie. Po pierwsze przyszło nam żyć w tych samych czasach, grałem z nim wielokrotnie. Po drugie jest szachistą, który zdaje się nie mieć słabych punktów. Przynajmniej ja nie potrafię wskazać słabości, które mógłby mieć, gdy był u szczytu formy. Można by o nim napisać niejedną książkę. Jest niewiarygodnym pracoholikiem; pracuje nawet intensywniej niż Fischer. Kasparov jest efektem splotu szczęśliwych okoliczności: dobrego trenera w dzieciństwie, sprzyjających warunków do nauki, niesamowicie silnej woli. Jeśli chodzi o silną wolę, Kasparova można porównać z Botvinnikiem, z tym że uczeń przerósł mistrza, jako że jest znacznie bardziej elastyczny. Jak już powiedziałem twardość Botvinnika była jego atutem, lecz jednocześnie słabością. Kasparov choć twardy jest otwarty na wszelkie zmiany. Potrafi zmienić swój wizerunek na szachownicy w przeciągu pół roku. Kasparov chłonie jak gąbka; nasiąka zmianami, wszystko co zaobserwuje następnie przetwarza i włącza do swojego arsenału. Sądzę, że to najistotniejsza cecha, która wyróżnia go spośród innych szachistów. Obiektywnie rzecz biorąc, wiele nauczył się od Karpova.
Przed meczem, Kasparov nie rozumiał wszystkich aspektów gry Karpova. Można je pojąć w pełni dopiero kiedy gra się przeciwko niemu. Karpov wiele nauczył Kasparova podczas ich meczu w 1984 r. Jak widać z jego późniejszych partii, Kasparov udoskonalił niektóre aspekty gry, które tradycyjnie uważano za atuty Karpova. Kasparov ma niewątpliwie ogromny talent. Nie ma w szachach niczego, z czym nie mógłby sobie poradzić.
Innym mistrzom świata zwykle czegoś „brakowało”. Nie można powiedzieć tego o Kasparovie: on potrafi zrobić dosłownie wszystko. Kiedy zechce błyskotliwie rozegrać pewien typ pozycji, zrobi to. W szachach nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Jednakże, nie można być absolutnie doskonałym we wszystkim w każdym okresie życia. Kasparov też miał słabe strony na każdym z etapów kariery, ponieważ nikt nie potrafi jednocześnie skoncentrować się na wszystkim. Ale on umie pozbyć się słabości w przeciągu 2 – 3 miesięcy. Potem obnaża się kolejna słabość ale nie wiadomo która. Bardzo ważne, żeby jak najszybciej wykorzystać jego szybko znikający słaby punkt, ponieważ już wkrótce go nie będzie.
Jest oczywiste, że w 1984 r. Kasparov miał pewne problemy z defensywą, był nieco zbyt impulsywny, czy też proaktywny. Ale już w 1985 r. zaprezentował zupełnie inny styl gry. Kasparov zdaje sobie sprawę, jeśli coś idzie nie tak w pewnym momencie i potrafi skorygować swoją słabość. Jest niezrównany, jeśli chodzi o zdolność uczenia się!”
