SPIS TREŚCI

Od redakcji

Nie tak dawno ubolewaliśmy nad zniknięciem tradycyjnych, wspaniałych turniejów w Linares, czy też emocjonujących pojedynków w szachach szybkich w Monte Carlo z udziałem najlepszych z najlepszych. Tymczasem świat szachowy szybko odrodził się i pierwsze 7 miesięcy 2013 roku obfituje w niebywałą liczbę atrakcyjnych imprez – Wijk aan Zee, Londyn, Paryż i St. Petersburg, Zug, Stavanger, Saloniki, Moskwa i Dortmund. Naturalnie zaproszenie otrzymuje przede wszystkim pierwsza dziesiątka, zawodnicy gospodarzy i kilku zawodników z drugiej, bardzo rzadko z trzeciej dziesiątki świata. Reszta musi im dorównać, jak chce otrzymać prawo udziału w lukratywnym turnieju. Nie jest łatwo tego dokonać, bo przykładowo Borys Gelfand dzielący z Lewonem Aronianem I-II miejsce w turnieju pamięci Alechina wyznał, że pracuje nad szachami po 6-8 godzin dziennie. Dodał, że bywają wyjątki, dni kiedy musi odwiedzić lekarza, załatwić prywatne sprawy lub pobawić się dłużej z dziećmi.

Turniej pamięci Alechina grany częściowo w Paryżu i częściowo w St Petersburgu podkreślał dwa okresy życia mistrza świata Aleksandra Alechina – początki jego kariery w Rosji oraz emigracyjne życie i reprezentowanie Francji przez dziesiątki lat. Jeszcze istotniejszym elementem memoriału było pokazanie związków szachów z kulturą – turniej toczył się w Luwrze w Paryżu i w Michajłowskim Zamku w Sankt Petersburgu. Zawody gromadziły wielu kibiców, podobnie jak zeszłoroczny mecz o MŚ, rozegrany w Moskwie, w Galerii Tretiakowskiej.

Na tym tle skromnie wyglądały mistrzostwa Polski zorganizowane w Chorzowie w ładnej sali, ale zupełnie bez kibiców. Przyzwyczailiśmy się do tego w Warszawie przez ostatnie trzy lata, gdy MP odbywały się w samym centrum stolicy, zamiast wędrować po kraju i propagować grę królewską w różnych miastach, wspomagając jednocześnie Wojewódzkie Związki Szachowe. Rozgrywki o MP pozbawione eliminacji i jakiejkolwiek rywalizacji przestały budzić zainteresowanie. Pierwszym krokiem powinno być wprowadzenie warunku gry w finale bez eliminacji w postaci rankingu 2600 (kobiety 2350), przy rozegraniu minimum 30 partii w ostatnim roku. Do tej liczby mogą dojść medaliści MŚ i ME do 16, 18 i 20 lat. Pozostali uczestnicy (w sumie maksimum 12) muszą się wykazać, w openie określonej klasy, zajęciem minimum trzeciego miejsca, przy uzyskaniu odpowiedniego wyniku rankingowego. Pierwsza trójka w finale awansuje automatycznie do kadry i do drużyny olimpijskiej lub na DME.

Triumfatorami MP w Chorzowie była nasza znakomita para Monika i Bartosz Soćkowie, aczkolwiek o ich sukcesach zadecydowały baraże. Mamy wyjątkową parę na czele polskich szachów, która wyróżnia się nie tylko wysoką kulturą i etyką, ale nigdy nie bierze udziału w żadnych sporach „politycznych“ z działaczami, ani też w tworzeniu korzystnych dla siebie regulaminów, co cechuje kilku innych członków kadry.