W pierwszej części cyklu Problemy szkoleniowe w polskich szachach (1) pisałem, że brak jednolitego systemu szkolenia – opracowanego przez zespół doświadczonych krajowych ekspertów – utrudnia prawidłowy rozwój naszej dyscypliny. Ten temat jest dalej aktualny po wypowiedzi Michała Krasenkowa w wywiadze w ostatnim numerze związkowego pisma „MAT” (Polemika z Mat-em).
Dwaj eksperci w kwestii szkolenia w Polsce Włodzimierz Schmidt (Wiceprezes Zarządu d/s Sportowych) oraz Michał Krasenkow (trener kadry) wyrażają dwie różne opinie.
Włodzimierz Schmidt słusznie stwierdził, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00). Ta kwestia została omówiona na blogu w temacie „Odkrycie” Włodzimierza Schmidta (1-16).
Tymczasem Michał Krasenkow stwierdza, iż kładzenie nacisku na pracę nad debiutami jest śmiesznym podejściem.
Jaki jest sens takiej wypowiedzi? Wiadomo jest, że obecnie szachiści z ambicjami sportowymi na całym świecie pracują przede wszystkim nad fazą debiutową, aby w początkowym stadium partii uzyskać przewagę. Wiemy też, że debiuty są najsłabszą stroną polskiej czołówki, zarówno w kategorii kobiet jak i mężczyzn.
Dlaczego więc trener krajowej kadry Michał Krasenkow wprowadza dezorientację? Przecież sam napisał dwie książki debiutowe i od lat regularnie publikuje w prasie fachowej (np. Chess Base Magazin) artykuły o otwarciach. Jednym słowem propaguje w fachowych pismach zagranicznych debiuty, tymczasem w oficjalnym piśmie Polskiego Związku Szachowego wyraża sprzeczną opinię!
Dla przypomnienia wypowiedź wieloletniego mistrza świata Anatolija Karpowa:
Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
//////////////////////////////////////////
Na tym blogu w kategorii Szachy w Polsce wielokrotnie były poruszane problemy szkoleniowe w krajowych szachach. Polecam lekturę:
1. Szkolenie
2. Wirtualne szkolenie
3. Kontrowersje
4. „Odkrycie” Włodzimierza Schmidta
5. Pismo „MAT” i inne.
Sam arcymistrz Michał Krasenkow jest w polskich szachach postacią niezwykle kontrowersyjną: Link
Skoro z jednej strony am Krasenkow udziela się w branży debiutowe poza granicami Polski i mam na tym polu uznane osiągnięcia, a u nas lansuje tezę że nie warto się tym zajmować i podkreśla takie wsteczne podejście na każdym kroku, to działanie to nosi znamiona sabotażu. Ewidentnie postawa am Krasenkowa działa na niekorzyść naszych zawodowych szachistów, bo powoduje zaniżenie ich „lotów”. Zatem dlaczego ten trener jest ciągle tak hołubiony przez PZSZach?
Jak już tutaj było wspominane wielokrotnie zawodnik nie może być dobrym trenerem dla innych zawodników. Gdyby Krasenkow wycofał się z czynnej gry to może wtedy stałby się faktycznie trenerem. Pytanie też jest czy byłby na tyle rzetelny by szczerze podzielić się swoją wiedzą szachową z polskimi zawodnikami.
Gdyby zaprzestał aktywnej gry, to nie musiał by ukrywać swoich tajemnic przed osobami które uczy. Obecnie te osoby są jego potencjalnymi rywalami za deską i zapewne boi się „skręcić bicz” na samego siebie, bo wie że mogą wykorzystać jego nauki przeciwko niemu, ogrywając go. Co do pytania o rzetelność, to ciężko powiedzieć. Skoro ma obywatelstwo polskie, to jako Polak powinien chyba podchodzić rzetelnie do swoich podopiecznych. Przypomniał mi się O. Sułypa, który w pewnym momencie rzucił pracę w Polsce i uciekł z powrotem na Ukrainę. Trudno mieć zaufanie trenerskie do takich osób. Może z Krasenkowem było by inaczej.
Na Chessbase znalazłem listę artykułów opublikowanych przez Krasenkowa. Widać wyraźnie że coś jest nie tak. Skoro debiuty nie są istotne jak to podkreślał Krasenkow w piśmie związkowym MAT to ja się pytam dlaczego wszystkie jego artykuły zamieszczone w Chessbase dotyczą właśnie debiutów.
Panie Krzysztofie ma Pan rację takie działania to nic innego jak sabotaż i to w biały dzień dokonywany na polskich szachistach.
http://chessbase-shop.com/en/authors/117
Co do Sulypy jest on zatrudniony w MASZ jako wykładowca sesyjny. I jak widać do końca nie rozstał się z Polskimi szachistami.
http://www.akademia.pzszach.pl/node/328
Skoro Syłypa zajmuje się (a przynajmniej robił do do niedawna) trenowaniem zawodników ukraińskich, to jak może jednocześnie dobrze trenować i polskich? Przecież nie będzie szkolić Polaków tak, aby pokonali Ukraińskich rywali, prawda? Skoro Sułypa utożsamia się z szachami ukraińskimi to nie ma interesu w tym, aby dbać o rozwój polskich zawodników – potencjalnych rywali jego podopiecznych zza wschodniej granicy.
Zagmatwane są ścieżki polskich szachów. Nie sądzę by w naszym kraju nie było dobrych trenerów mających podobną wiedzę co poniektórzy trenerzy z za wschodniej granicy. Trudno mi jest powiedzieć jakimi przesłankami kierują się władze PZSzach przy doborze kadry trenerskiej.
A Pan Świć znowu atakuje Jerzego Konikowskiego :
http://szachowazaplatanka.blogspot.com/
przy okazji gloryfikując Akademię Szachową.
Ale uwaga odkrywa jakie są kryteria doboru do kadry trenerskie w MASZ:
Ogólnie rzecz biorąc kryteria są następujące:
1) Sukcesy szkoleniowe trenera przejawiające się w postaci medali w MŚ, ME i MP
2) Formalne uprawnienia trenerskie
3) Tytuł szachowy
4) Szeroko pojęta kultura szachowa
5) Uczestniczenie w życiu szachowym czyli prowadzenie zawodników w czasie MP, DMP
6) Publikowanie swych prac w postaci książek, artykułów
7) Umiejętność przekazywania wiedzy czyli tzw. zręczne środki
8) Umiejętność nawiązywania kontaktów z uczniami
9) Umiejętność pracy w zespole.
Tak, o tym przełamaniu obowiązku milczenia o MASz wspominałem też tu
http://www.blog.konikowski.net/2013/08/06/polemika-z-mat-em-4/comment-page-1/#comment-10416
To dobrze że w końcu dowiemy się czegoś o aktualnej pracy Akademii. Nie wiem jak innych, ale mnie to bardzo ciekawi. Dodatkowo ciekawostka – jakiś czas temu WŚ twierdził, że nie czyta wpisów na blogu Pana Jerzego. Wygląda jednak na to, że wbrew swoim deklaracjom, WŚ jest jego stałym czytelnikiem! 🙂
Sądzę, że Pan Świć bloga Jerzego Konikowskiego czyta z wielką uwagą.
Mimo jego obraźliwych uwag (zamieszczanych pod pseudonimem) a potem na własnej stronie, Pan Świć zdaje sobie sprawę, jak poczytny jest ten blog, a co za tym idzie jak opiniotwórczy dla polskich szachistów.
Waldemar Świć zaatakował w swoim artykule Krzysztofa Pańczyka – trenera chwalonego przez Jerzego Konikowskiego.
http://www.blog.konikowski.net/2013/01/25/nie-ma-dla-niego-miejsca-w-masz/
Krzysztof Pańczyk nigdy nie był etatowym trenerem MASZ. W 2006 roku został zaproszony na jedną sesję i był tam tylko 3 dni. Przeprowadził wykłady z teorii debiutów, co spotkało się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Oczywiście te zajęcia mogły nie spodobać się etatowym trenerom Akademii, którzy ogólnie nie są fachowcami (może z nielicznymi wyjątkami) w tym temacie. Dlatego Krzysztof Pańczyk nie otrzymał więcej zaproszeń na kolejne sesje. Ogólnie się mówi, że dla większości trenerów MASZ temat „Otwarcia” są czarną magią i dlatego te zagadnienia nie są mile widziane na sesjach. Skutki potem tego znamy: słaba znajomość teorii debiutów naszych kadr, co nawet stwierdził Włodzimierz Schmidt.
Wpadają mi w ręce nieraz egzemplarze NIC i tam oglądam artykuły Krzysztofa Pańczyka, które mi się podobają. Niektóre warianty wykorzystałem w swoich partiach. Dlaczego jego wykłady nie spodobały się trenerom akademii?