URL Trackback

Trackback - notka

Komentarzy: 4

• raj777

  17 lutego 2015 o godz. 13:48

  

  Karjakin napisał:
  „The worst way to lose a game is,when you know the line until a draw,but,can not remember how it goes and get a losing position immediately..”
  https://twitter.com/SergeyKaryakin/status/567374999678640128
  A więc chyba zawiodła go pamięć.
  W debiucie nie chodzi więc tylko o to, aby dobrze czuć daną linię debiutową, ale przede wszystkim o to, aby dobrze ją wkuć.
• mistrz

  17 lutego 2015 o godz. 14:05

  

  Na tym polega problem, że warianty trzeba ciągle powtarzać. Dlatego wielu zawodników woli „przeskoczyć” debiut i szukać „szczęścia” w grze końcowej. Ale tutaj jest drugi problem, że nie zawsze się to udaje i przegrywamy w debiucie. Czyli problem jest rozwiązany, bez dobrego debiutu możemy nie osiągnąć końcówki.
• amator

  17 lutego 2015 o godz. 14:51

  

  Od czasów Capablanki szachy się zmieniły. Wzrosło znaczenie debiutów. Nakamura tylko powtarzał ruchy komputera i wygrał. Do końcówki nie doszło. Trzeba dokładnie znać debiut. I nie tylko ogólne plany i idee, ale konkretne ruchy we właściwej kolejności! Capablanca nie mógł przewidzieć rozwoju komputerów. Dziś by zalecał to samo, co Karpow i Kasparow – pracę nad debiutem.
• Jerzy Konikowski

  17 lutego 2015 o godz. 15:43

  

  Doskonały tekst „Amatora”. Dedykuję go trenerom Polskiego Związku Szachowego, odpowiedzialnym za szkolenie polskiej młodzieży. Czas najwyższy, aby pojęli wreszcie, jaka faza partii jest we współczesnych szachach najważniejsza. Na tym blogu dyskutowaliśmy wielokrotnie o tych sprawach. Mimo tego dalej króluje w polskich szachach opcja „Końcówka jest najważniejsza”. Dlatego nasze szachy są, jakie są. Mamy jedynego Wojtaszka, który się jeszcze trzyma w pierwszej „100” i utalentowanego Dudę.

Dodaj komentarz

Musisz sięzalogować aby móc komentować.