Kontynuacja odcinka 59

Stanisław Kornasiewicz jest nie tylko silnym mistrzem szachowym, lecz także uznanym szkoleniowcem. Jego podopieczną była m.in. Sylwia Grzegorzek (moja przyszła żona), która reprezentowała wówczas barwy GKS Katowice.

Przedstawiona partia była rozegrana w rozgrywkach I ligi we Wrocławiu, które odbyły się w dniach 17-25 września 1967. Byłem jeszcze juniorem, ale grałem na 3-4 szachownicy seniora i zdobyłem 5.5 punktów z 10 partii. Drużyna zajęła ostatecznie 9 miejsce.

Zdjęcie zostało wykonane w Estoril (Portugalia) w trakcie olimpiady głuchoniemych w 2010 roku. Byłem trenerem niemieckiej reprezentacji, natomiast Stanisław Kornasiewicz kierował polskim zespołem.

link

Kontynuacja odcinka 58

W dniach 17-23 maja 1969 r. w Warszawie odbyły się Mistrzostwa Armii Zaprzyjaźnionych. Przed imprezą odbyło się tygodniowe zgrupowanie, w czasie którego rozegraliśmy m.in. kilka partii treningowych.

W turnieju zagrałem dwie partie. Wygrałem przeciwko Kubańczykowi Reynaldo Hernandez i przegrałem z przyszłym mistrzem świata Karpowem.

Pojedynek z Karpowem zamieściłem w wspomnieniach na mojej stronie.

Po zakończeniu analizowaliśmy partię wspólnie z Sawonem. Zwierzyłem się, że znałem częściowo ten wariant ze źródeł radzieckich. Sawon dał mi radę: trzeba dokładnie analizować, nie pobieżnie. Miał rację. Moje przygotowanie nie było wystarczające, tymczasem Karpow korzystał z doświadczeń i analiz byłego mistrza świata Botwinnika. Karpow szczerze ocenił moją grę: grałeś przegrany wariant! Na tym polegała siła Rosjan: doskonałe przygotowanie debiutowe. Przegraliśmy 4-0.

W drodze powrotniej w autobusie byłem świadkiem rozmowy kierownika ekipy radzieckiej z jakimś ich działaczem. Trudno jest mi powiedzieć, czy zauważył, że siedzę z tyłu i znam rosyjski. Tak nas ocenił: „Polaczki jeszczo nie nauczyliś igrać w szachmaty” (Polacy nie nauczyli się jeszcze grać w szachy).

To było takie poniżające!

Na drugi dzień opowiedziałem kolegom z drużyny o tym wydarzeniu. Pocieszono mnie: „Nie przejmuj się tym”.

A teraz do przedstawionej partii. Była rozegrana w drugiej rundzie przeciwko armii kubańskiej. Wygraliśmy 3.5-0.5. Zremisował tylko Jan Adamski.

Kontynuacja odcinka 57

W X rundzie (29 lipca 1967) mistrzostw Polski juniorów w Wiśle rozegrałem ciekawą partię z zawodnikiem Szombierek Bytom.

Paweł Matura z 6 punktami zajął ostatecznie dobre 10 miejsce na 30 uczestników. Potem nic już o nim nie słyszałem.

Zdjęcie zostało wykonane przed partią z Maturą. Na życzenie fotografa usiadłem na miejscu mojego przeciwnika i ustawiłem dowolną pozycję.

Kontynuacja odcinka 56

Z Julianem Gralką po raz pierwszy spotkałem się przy szachownicy w trakcie drużynowych półfinałów do mistrzostw Polski w Gdańsku (23-28 maja 1965 r.). W bezpośrednim pojedynku odniosłem efektowne zwycięstwo. W sumie wspólnie zdobyliśmy na szachownicy juniora najwięcej punktów 2.5 z 4 partii. Niespodzianką był słaby wynik Lewiego, który uzyskał tylko 1 punkt.

Przedstawiona partia miała miejsce w omówionych w poprzednim odcinku mistrzostwach Polski juniorów w Wiśle. Specjalnie na ten turniej przygotowałem ruch 1.c4 i uzyskałem 4 pkt. z 4! Z Gralką spotkałem się w 9 rundzie (28 lipca). Julian zdobył w sumie 6.5 pkt. i uplasował się na 8 miejscu.

Julian Gralka w Wikipedii oraz Szachy w Polsce.

Kontynuacja odcinka 55

W dniach 19-30 lipca 1967 roku odbyły się w Wiśle XX Mistrzostwa Polski juniorów. Na starcie stanęło 30 zawodników.

Zwyciężył po raz trzeci Jerzy Lewi, który grał ryzykownie i szczęśliwie, ale skutecznie. Mój wynik 8 punktów z 11 partii (6 wygranych, 4 remisy i 1 porażka) wystarczył na samodzielne trzecie miejsce.

Najlepszą partię rozegrałem w VI rundzie (25 lipca).

Kontynuacja odcinka 54

W dniach 4-19 sierpnia 1968 r. odbył się w Augustowie Międzynarodowy Festiwal Szachowy z udziałem zawodników z Polski, Jugosławii i NRD.

W turnieju indywidualnym startowało 27 szachistów. Zająłem ostatecznie 1 miejsce z 7.5 pkt. z 10 partii (6 wygranych, 3 remisy i 1 porażka). Za ten wyniki uzyskałem pierwszą normę na mistrza krajowego.

W turnieju drużynowym Łączność Bydgoszcz (wzmocniona mną i Pokojowczykiem z Caissy) uplasowała się na 4 miejscu. Startowało 30 zespołów. Graliśmy w składzie Jagodziński, Konikowski, Wiśniewski, Pokojowczyk i Rogalewicz. Mój wynik na drugiej szachownicy: 7 z 10 (5 wygranych, 4 remisy i 1 porażka).

Rano grałem w turnieju indywidualnym, po południu w drużynowym. Mimo upałów byłem w sumie zadowolony z gry (graliśmy na wolnym powietrzu). Rozegrałem sporo ciekawych partii.

Lepiej poszło nam w drużynowym turnieju błyskawicznym. Zajęliśmy drugie miejsce za Zeleznicar Indija (Jugosławia). Wyprzedziliśmy Hutnika Nowa Huta, Start Łódź, Start Lublin, Legion Warszawa, Maraton Warszawa itd. Na drugiej szachownicy zdobyłem 15 punktów z 20 partii (13 wygranych, 4 remisy i 3 przegrane).

Przedstawiona partia została rozegrana w turnieju indywidualnym. Jugosłowiański mistrz długo nie mógł uwierzyć, że dostał mata. Nazwał mnie hazardzistą szachowym! Partia ta była opublikowana w kilku pismach, m.in. w mojej książce „Szybkie zwycięstwa”. Na okładce widać pozycję z tego pojedynku.

fot. PAP

link

link

Kontynuacja odcinka 33

W dzisiejszej 6 rundzie mistrzostw Niemiec została rozegrana interesująca partia ilustrująca pozycyjne możliwoście obrony skandynawskiej, która dość często traktowana jest po macoszemu.

Tymczasem w dalszym ciągu jest silnym otwarciem przeciwko 1.e4.

Dla przypomnienia