Kontynuacja odcinka 62

Gość napisał: obecnie na facebooku krąży obrazek

który, otrzymał już wiele kliknięć. Pamiętam, że dość dawno ta teoria Gerzadowicza był dyskutowana na blogu.

/////////////////////////

Zgadza się i to w wpisie Paradoksy szachowe (200)

Oczywiście każdy, kto ma na uwadze ambitne sukcesy sportowe, nie będzie wierzył w takie teorie Gerzadowicza, które są sprzeczne z logiką współczesnych szachów turniejowych!

Kto traktuje szachy jako rozrywkę, czyli po amatorsku, może sobie trenować według wskazówek Amerykanina. Na tym blogu dążymy jednak do tego, aby przekazać polskiej młodzieży z aspiracjami sportowymi wytyczne znanych autorytetów szachowych, np.

Anatoli Karpow–mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.

////////////////////////

Garri Kasparow–mistrz świata w latach 1985–2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.

////////////////////////

Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.

W dalszym ciągu polecam lekturę mojej książki: Szachy dla przyszłych mistrzów, w której omówiłem znaczenie otwarć i repertuaru debiutowego.

Końcowy wniosek: Praca z debiutami uczy właśnie zrozumienia istotnych idei gry w szachy, czyli strategii i taktyki królewskiej gry! Tego końcówki nie nauczą!

A swoją drogą, aby dojść do końcówki, trzeba przejść najpierw pomyślnie początek partii i następnie grę środkową. Dlatego propagowana tak szeroko w sieci teza Gerzadowicza jest całkowicznie absurdalna!