Codziennie otrzymuję drogą prywatną różne wiadomości na temat szachów.
Dzisiaj zainteresowałem się informacją na facebooku Edukacja przez Szachy w Szkole.
Moja reakcja: Totalna bzdura. Kto to jest ten Gerzadowicz?
Odpowiedź autora wpisu: Dawid Czerw Przeczący komentarz, bez wyjaśnienia dodać łatwo, ale skorzystać z google już ciężko? 
🙂http://www.uschess.org/cc/absolute/gerzadowiczbio.php
Proponuję, aby strona
dawała polskiej młodzieży pożyteczne rady wielkich autorytetów szachowych, a nie pewnego i bliżej nieznanego amerykańskiego gracza gry korespondencyjnej:
Anatoli Karpow–mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
////////////////////////
Garri Kasparow–mistrz świata w latach 1985–2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.
////////////////////////
Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.
Polecam też lekturę mojej książki: Szachy dla przyszłych mistrzów.
Końcowy wniosek: Praca z debiutami uczy właśnie zrozumienia istotnych idei gry w szachy, czyli strategii i taktyki królewskiej gry! Tego końcówki nie nauczą!
A swoją drogą, aby dojść do końcówki, trzeba przejść najpierw pomyślnie początek partii i następnie grę środkową.
Nie udało się to w dzisiejszej rundzie ligi niemieckiej naszemu arcymistrzowi Grzegorzowi Gajewskiemu, który po niedokładnie rozegranym otwarciu poległ już w 23 ruchu!
Tutaj niestety „procentują” pseudo rady różnej maści trenerów szachowych, którzy publicznie negują wartość debiutów dla całości partii szachowych. Ci trenerzy dostają potem lukratywne posady chociażby w MASz, wpajając bzdury młodym szachistom. Udają że nie słyszą i nie czytają wypowiedzi arcymistrzów z czołówki światowej, w tym i mistrzów świata, że praca nad debiutami jest absolutnie niezbędna do prawidłowej gry w szachy, i rozumienia tej gry. Wolą stosować swoje (a właściwie nie swoje lecz skopiowane od Dworeckiego) błędne teorie, że wystarczy nauczyć się końcówek aby dobrze grać w szachy. A potem mamy to co mamy, że poza Radkiem Wojtaszkiem brak nam jakiegokolwiek silnego szachisty mogącego rywalizować z czołówką światową. Ale cóż, taka nauka w oparciu o kopiuj-wklej z Dworeckiego jest łatwa i nie wymaga wysilania się trenerów. Po co mają pracować z juniorami nad repertuarem debiutowym, skoro łatwiej rzucić im kilkoma pionkówkami i wieżówkami z książki sprzed pięćdziesięciu-stu lat, i wmówić im że po ich nauczeniu się staną się topowymi szachistami.
Cieszę się, że mój obrazek został wyróżniony na tym blogu! Jednak wydaje mi się, że te słowa zostały źle zrozumiane.
Początkujący gracze nie powinni się uczyć debiutów! Mam podejrzenie, graniczące z pewnością, że żaden mistrz świata nie zaczął nauki szachów od nauki debiutów.
Poza tym nie znam autora tego cytatu, ale strzelam, że dla niego to Pan jest „bliżej nie znanym graczem polskim”.
Cóż innego można napisać. Po prostu ręce opadają gdy się czyta takie bzdury jak na tym obrazku. Nawet już ciężko dyskutować, bo po prostu takie głupoty osłabiają człowieka. Dlaczego szachy stały się grą/dyscypliną sportu w której ciągle dobrze się mają zadomowione od dawna głupoty?
@DawidCzerw, kiedyś napisałem na tym blogu, że negowanie nauki debiutów w szkoleniu szachowym (nawet początkowym) to tak jakby naukę biegania (na bieżni) zacząć od przekraczania linii mety i zrywania taśmy rozciągniętej w poprzek. A naukę pływania rozpoczynać od wychodzenia z basenu i wycierania się ręcznikiem. Gra w szachy nie rozpoczyna się od końcówki. Początkujący szachista musi poznać ustawienie bierek i podstawowe zasady ich rozwijania. Potem poznaje specyfikę debiutów otwartych i charakter gry z nich wynikający. Te zagadnienia były zresztą bardzo szeroko i dogłębnie tłumaczone na tym blogu. A czy naukę programowania rozpoczynasz od kompilowania kodu, czy od poznawania co to jest zmienna, operator przypisania, pętla, itd.? Innymi słowy, zaczynasz naukę od końca, czy od początku?
Na temat znaczenia debiutów we współczesnych szachach toczyliśmy tutaj wielokrotnie dyskusje i przedstawialiśmy różne opinie fachowców, ale takiego absurdu, jak w wykonaniu amerykańskiego szachisty tutaj jeszcze nie było. I to mnie właśnie odróżnia od niego, że przekazuję uczciwie i rzetelnie polskiej młodzieży swoją wiedzę oraz doświadczenia szkoleniowe i nie piszę bzdur. Dlatego nawet, gdy witryna „Edukacja przez Szachy w Szkole” jest przeznaczona dla dzieci, to takich haseł nie powinno się rozpowszechniać w Polsce. Jeszcze raz powtarzam: Uczmy młodzież w naszym kraju szachów na bazie logicznych przesłanek! Otwarcie jest fundamentem każdej partii szachowej. Nic nikomu nie da nawet świetnie opanowane końcówek, kiedy do nich nie dojdzie. Nawet dzieci muszą mieć jakiś bodziec do uprawiania sportu szachowego i tylko zwycięstwa mogą je do tego zmobilizować!
Dawid Czerw: Poza tym nie znam autora tego cytatu, ale strzelam, że dla niego to Pan jest „bliżej nie znanym graczem polskim”.
Różnica między mną i Stephanem Gerzadowiczem jest tylko taka, że ja w USA opublikowałem kilka książek, natomiast on żadnej w Polsce. Dla przypomnienia:
http://www.blog.konikowski.net/2011/02/13/4-d5-in-the-cordel-defense/
http://www.blog.konikowski.net/2011/04/17/queen%C2%B4s-indian-petrosian-system/
http://www.blog.konikowski.net/2011/07/25/queen%C2%B4s-gambit-declined-exchange-variation/
http://www.blog.konikowski.net/2011/08/07/the-arkhangelsk-system-in-the-ruy-lopez/
http://www.blog.konikowski.net/2011/08/13/english-opening-%E2%80%93-flohr-mikenas-system/
http://www.blog.konikowski.net/2011/08/14/modern-benoni-four-pawns-attack/
http://www.blog.konikowski.net/2011/08/16/the-fearsome-four-pawns-attack/
http://www.blog.konikowski.net/2011/08/25/1-b4-theory-and-practice-of-the-sokolsky-opening/
Widzę, że dalej jestem źle rozumiany. Oczywiście zgadzam się, że debiut jest bardzo ważną częścią partii i w swoim treningu też zwracam na niego uwagę.
Natomiast mówiąc o końcówkach dla początkujących miałem na myśli K+H vs K, K+W vs K itd.
A co do mety i zrywania taśmy. W szachach tak właśnie jest! Zaczynamy naukę od matowania 🙂
I jeszcze na koniec, sam wyrosłem z wieku juniora i uważam, że w polskich szachach jest nawet zbyt duża tendencja do nauki debiutów u młodych!
Zdażyło mi się wygrywać partie z juniorem(2000+ elo), który „odklepał” teorię, potem robił 3 „swoje” posunięcia i dostawał przegraną pozycję!
Oczywiście takie przypadki są możliwe, jeśli się nieprawidłowo pracuje nad teorią debiutów. Pisałem o tym kilkakrotnie w różnych źródłach i dałem nawet przykład szkolenia w tym zakresie przez czołowego trenera MASZ, który rozdawał młodzieży kartki z wariantami, kazał się im uczyć na pamięć i potem wypytywał z tej znajomości.
Już dawno jako trener kadry PZSzach wydawałem materiały szkoleniowe i zalecałem uczyć się teorii debiutów także na bazie całych partii, aby młodzież poznawała plany gry i fazy przejściowe do gry środkowej itd. O tym problemie przypomniałem w mojej książce „Szachy dla przyszłych mistrzów”.
http://www.blog.konikowski.net/2012/05/13/komunikaty-szkoleniowe-pzszach/
Jeżeli ta osoba jedynie odklepała teorię, i po trzecim posunięciu dostała przegraną pozycję, to znaczy że nie rozumiała debiutu który wykuła na pamięć. Bo nauczenie się „słupków” na pamięć to nie jest nauka debiutu. Ta powinna polegać na zrozumieniu, a nie na pamięciowym opanowaniu kilku-kilkunastu posunięć. Na tym blogu wspominano, że byli tacy trenerzy którym wystarczyło to, że ich podopieczni wykuli na blachę kilkanaście posunięć debiutowych. Ale tego chyba nie można nazwać nauką, prawda? Dlatego powinno się raczej powiedzieć, że w polskich szachach jest zbyt duża tendencja do pamięciowego wykucia debiutów u młodych, a za mały nacisk na ich zrozumienie debiutów w kontekście całej partii szachowej.
Końcówki uczą szachów a debiuty nie uczą szachów? Facet jesteś na 1 roku AGH, to zapoznaj się z matematyką dyskretną, w tym z logiką matematyczną, w tym z teorią mnogości.
Marek Wieczorek na facebooku: SG chciał chyba podkreślić ważność końcówek – jako JEDNEGO z wielu elementów gry szachowej, ale – zgadzam się z ogółem komentarzy – jego hasło jest beznadziejne. Potwierdzić to może często wprowadzanie przez początkujących – w pierwszej fazie gry Hetmana do akcji. Takie złe nawyki wyplenia się poprzez pouczanie o prawidłowym rozwoju figur jak i struktury pionowej, czym jest właśnie DEBIUT i jego różne formy.
Źródło: https://www.facebook.com/jerzy.konikowski/posts/1303182636439090?comment_id=1305093259581361&reply_comment_id=1305177132906307
Ale na tym blogu wielokrotnie pisaliśmy o ważności końcówek. Nikt z nas, ani prawdopodobnie nikt z szachistów nie neguje (i nie powinien negować) ich wagi dla partii szachowych. Warto przypomnieć, że pan Jerzy Konikowski wydał kilka wartościowych książek poświęconych grze końcowej.
Każda faza gry jest ważna; istotna jest rola trenera, który ustawia właściwe proporcje w zależności od wieku, wiedzy, aspiracji etc. Logiczne jest, że u dziecka to będzie np. ok. 3/3/3, a u średniaka ok. 5/3/1, a u zawodowca 9/1.
Mamy w kraju wielu instruktorów (instruktorek), którzy potrafią uczyć tylko dawania mata hetmanem, wieżą itd. O innych częściach partii nie mają zbyt wielkiego pojęcia. Dlatego z takim uporem bronią swych teorii o uczeniu dawania mata. Do nich dalej nie dochodzi prawda, że ich uczniowie (uczennice) bardzo często nie mają możliwości wykorzystania tych umiejętności w partiach. Z prostego powodu, że dostają baty już w debiucie. To widziałem na własne oczy w turniejach dzieci.