Przedstawiony pojedynek jest ważnym uzupełnieniem do wcześniej opublikowanej partii 311.
W pracy nad własnym repertuarem debiutowym bardzo istotny jest wybór najsilniejszych wariantów, które dają – w tym przypadku czarnym – najlepsze szanse na odniesienia zwycięstwa!
Niestety Grzegorz Nasuta przegrał w ostatniej rundzie MŚ ważną partię i tym samym stracił szanse na medal.
Przyczyna jest bardzo prozaiczna: niedostateczna znajomość akurat tego ostrego wariantu. Tutaj trzeba mieć, jak to popularnie się mówi, wszystko „obkute na blachę”.
Naszemu zawodnikowi zabrakło jednek tej wiedzy i stąd niepowodzenie. Szkoda, gdyż Grzegorz Nasuta sprawił swoją grą w turnieju ogólnie pozytywne wrażenie i brązowy krążek był w jego zasięgu.
Jednakże braki w fazie debiutowej nie da się zawsze nadrobić grą środkową i końcówką.
Takie są, niestety, prawa współczesnych szachów!
Z tego powinni zdawać sobie sprawę trenerzy, zajmujący się szkoleniem polskiej młodzieży. Także zawodniczki i zawodnicy krajowej czołówki muszą być świadomi tego, że bez doskonałej znajomości teorii debiutów i optymalnie opracowanego repertuaru nie ma większych szans na osiąganie wyników na światowym poziomie!
W 14 rundzie rozgrywek ligi niemieckiej 2015-2016, w meczu USV Dresden-Hamburger SK, doszło do spotkania nadziei polskich szachów Jana Krzysztofa Dudy z Grzegorzem Gajewskim.
Wygrał młodszy i to w pięknym stylu. Oglądanie takich partii to naprawdę wielka przyjemność!
W dalszym ciągu świetnie spisuje się w mistrzostwach świata juniorów Grzegorz Nasuta, który w 8 rundzie zemisował z silnym Chińczykiem Xu Yinglun i nadal zajmuje czołową pozycję w turnieju.
Walczy o medal!
Przypomnijmy jego sylwetkę:
Blog
Wikipedia
Szachy w Polsce
Po efektownym zwycięstwie w 1 rundzie dzisiaj nasza mistrzyni (2319) doznała niespodziewanej porażki ze słabszą rankingowo przeciwniczką (2205).
Trener Leszek Ostrowski ma teraz ważne zadanie do wykonania: wzmocnienie granego wariantu.
W dzisiejszej 6 rundzie ME kobiet przeciwniczka Moniki Soćki liczyła może na końcówkę.
Nie udało się! Partia została rozstrzygnięta już w 30 ruchu efektowną ofiarą hetmana.
Przedstawiam zwycięską partię Jerzego Marczukiewicza z I rundy mistrzostw świata niedosłyszących: link.
Jej rezultat miał istotny wpływ na końcowy układ w grupie seniorów.
Niedawno zapytałem kolegę mieszkającego w Anglii, czy problem o „przeskakiwaniu debiutów” przez Carlsena jest tam w ogóle znany. Odpowiedział, że słyszał o takimś czymś, ale to było bardzo dawno. Na moje dalsze pytanie, jak ocenia się w angielskiej literaturze szachowej, którą doskonale zna, znajomość teorii debiutów przez mistrza świata odpowiedział, że ogólnie jest on „zaszufladkowany” do znakomitych znawców przedmiotu, który wnosi wiele nowych i interesujących idei.
W Niemczech tej sprawy nie ma i nikt na ten temat nie dyskutuje. Magnus Carlsen uważany jest za wielkiego gracza, który rozgrywa wartościowe partie i dające wiele twórczości do rozwoju współczesnych szachów!
Na tym blogu ta kwestia była kilkakrotnie omawiana, np. link.
Nie bardzo mogę więc pojąć tych szachistów, którzy ciągle drążą ten problem, który właściwie nie istnieje.
Na turnieju „Norway Chess” Carlsen spodziewał się wariantu jego przeciwnika i przygotował nowinkę, która brzmiała 8.Gc4!?
Po partii zapytano Schweda, w którm miejscu popełnił decydujący błąd? „W drugim posunięciu” – brzmiała odpowiedź.
Kilku Internautów zaproponowało przedstawienie pojedynku z ostatniej rundy mistrzostw Europy Jobava-Wojtaszek i wskazanie momentu krytycznego, który zadecydował o wyniku.
Partia wymaga oczywiście głębszej analizy. Ograniczę się do kilku tylko uwag:
1. Normalnie gra się 6.bxc3 (zamiast 6.dxc3), po czym powstaje dynamiczna walka z obustronnymi szansami. Ruchem w partii jest trudno walczyć białym kolorem o przewagę i dlatego jest on bardzo rzadko spotykany w praktyce turniejowej. Taka jest ogólna ocena teorii debiutów!
2. Silną alternatywą jest 6…Hxf6!?, zamiast wymiany hetmanów.
3. 10.Gf3 wygląda na nowinkę, gdyż do tej pory białe biły na c6.
4. Powstała końcówka jest oczywiście równa i Wojtaszek powinien bez większego problemu uzyskać pół punkta. Może nie należało po 12…Se5 wymieniać skoczka, lecz grać 12…Gd6 z następnym ustawieniem króla na e7. Było wiele momentów w partii, gdzie nasz arcymistrz mógł zagrać silniej. Jestem przekonany, że osoby nazywające arcymistrza „kujonem debiutowym” (a znam takie!) napiszą, że Wojtaszek nie zna końcówek i tą przegraną stracił medal i dobrą nagrodę pieniężną. Osobiście uważam, że w grę wchodziło wiele aspektów decydujących o przegranej, np. zmęczenie trudnym turniejem i pewną presją psychiczną: walka o medal! Jeszcze raz powtarzam: Jesteśmy tylko ludźmi!
5. Radek regularnie gra wariant z 2…e6 i po 3.e4 przegrał już kilka partii. A może nastał wreszcie czas, aby coś zmienić w swoim repertuarze debiutowym?
Efektowną kombinację przeprowadził w dzisiejszym pojedynku MEuropy nasz arcymistrz Jan Krzysztof Duda.
Partia ta znajdzie się jeszcze w mojej książce, która jest właśnie w trakcie końcowej obróbki.
