Obrona polska A40
Wydawnictwo Caissa (Tom 15)
Warszawa 1995
40 stron
ISBN 83-86283-02-5

Przedstawione warianty:

Rozdział 1: 1.d4 b5 2.e4 Gb7
Rozdział 2: 1.d4 b5 2.Sf3 Sf6
Rozdział 3: 1.Sf3 b5
Rozdział 4: 1.c4 Sf6 2.Sf3 e6 3.g3 a6 4.Gg2 b5
Rozdział 5: 1.e4 a6 2.d4 b5

Uzupełnieniem są partie przykładowe (30).

/////////////////////////////////////////

Klasyczna obrona polska powstaje po posunięciach 1.d4 b5 i została zastosowana po raz pierwszy przez Aleksandra Wagnera (1868-1942) w partii turniejowej w 1913 roku.

Oryginalność koncepcji spowodowała z początku duże zainteresowanie otwarciem. Później znaleziono jednak pewne wzmocnienia w grze białych i debiut zniknął na dłuższy czas z areny turniejowej. Dopiero w latach 60-tych ubiegłego stulecia nastąpiło kolejne ożywienie tematem i obrona polska znalazła się ponownie w repertuarze debiutowym wielu silnych szachistów.

W 1966 roku uczestniczyłem w mistrzostwach Polski juniorów w Polanicy Zdroju. W tym czasie odbywał się także turniej międzynarodowy im. Akiby Rubinsteina z udziałem byłego mistrza świata W. Smysłowa. W 4 rundzie doszło do spotkania Doda-Smysłow. Po posunięciach 1.Sf3 Sf6 2.g3 czarne zastosowały ruch 2…b5!?

Zainteresowałem się tą ideą i później sam ją wypróbowałem z powodzeniem w kilku partiach. Swoje doświadczenia opisałem w w/w broszurce „Obrona Polska” (CAISSA, Księgarnia i antykwariat szachowy Grzegorz Pawiński 1995).

Jaka jest idea otwarcia? Głównie chodzi o to, że czarne stawiają pionka na b5 w celu walki o przewagę przestrzeni na lewym skrzydle. Białe ruchami a2-a4 lub c2-c4 będą się starały oczywiście przeciwdziałać tej akcji i dlatego na szachownicy wynika dynamiczna gra z obustronnymi szansami.

„Obrona Polska” jest dalej dość często spotykana w silnych imprezach szachowych na całym świecie. Świadczy o tym wczorajsza 5 runda turnieju Batavia Chess rozgrywanym  w Amsterdamie.

Oto tematyczna partia Alina Kaszlinska –  Manuel Bosboom:

Kontynuacja odcinka 99

Kontynuacja odcinka 97

Kontynacja odcinka 365

W „Panoramie Szachowej” 10-2017 omówiłem, oczywiście w ogólnych zarysach, interesującą ideę przeciwko systemowi Najdorfa w obronie sycylijskiej.

W dzisiejszej 6 rundzie turnieju  „Tradewise Gibraltar Masters 2018” nasz arcymistrz Jan Krzysztof Duda zmagał się czarnym kolorem właśnie z tym wariantem. Wygrał, ale nie było łatwo. Przeciwnik nie wykorzystał wszystkich swoich atutów. Decydujący błąd białych nastąpił w 27 posunięciu.

Od kilku lat redaguję w „Panoramie Szachowej“   dział „Teoria Debiutów”. Staram się w nim przedstawiać interesujące otwarcia i warianty. W ostatnim numerze 11/2017 proponuję zainteresowanie się ciekawym zgadnieniem w obronie Caro-Kann po posunięciach 1.e4 c6 2.Sf3 d5 3.exd5 cxd5 4.Se5!? Sf6 5.d4 itd.

W podsumowaniu napisałem: Mam nadzieję, że tym artykułem zachęcę Czytelników do zainteresowania się tym ciekawym tematem, jego analizą, szukaniem nowych idei oraz sprawdzianem w swojej praktyce turniejowej. Ruch 4.Se5!? znalazł miejsce w repertuarze debiutowym mistrza świata Magnusa Carlsena i świadczy to o tym, że jest godny dalszych badań!

W dzisiejszej 12 rundzie turnieju w Wijk aan Zee powstała z przestawieniem ruchów pozycja z tego systemu. Białym kolorem grał były mistrz świata Władimir Kramnik!

Kontynuacja odcinka 363

Kontynuacja odcinka 95

Kontynuacja odcinka 362

(Zdjęcia organizatora)

W dzisiejszej 8 rundzie turnieju w Wijk aan Zee mistrz świata z pewnością podstawił figurę po 17.g4? (zamiast silnego 17.h4!?). W dalszej części partii przeciwnik jednak nie wykorzystał swojej szansy i po słabej grze „wypracował” sobie ostatecznie przegraną.

Magnus Carlsen wielokrotnie ratował w swej praktyce turniejowej złe pozycje, co świadczy o jego niesamowitej woli walki.

Przypomina to przypadki z twórczości mistrza świata w latach 1894-1921 Emanuela Laskera, który często odnosił zwycięstwa w przegranych sytuacjach na zasadzie, że w ferworze walki człowiek może popełniać błędy i dlatego trzeba walczyć do końca!