lis
25
Sklep Caissa
Autor bloga
Archiwum kategorii ‘Gra końcowa’
lis
23
wrz
23
Andrzej Niklas napisał: Na ostatniej olimpiadzie w Stambule w meczu Rosja-USA doszło do ciekawej końcówki, która powinna zakończyć się normalnie remisem. Wskutek błędnej gry Rosjanina partia zakończyła się ostatecznie jego przegraną.
Ciekawe, czy Grischuk nie znał tej końcówki, czy po prostu zapomniał sposób jej obrony?
///////////////////////////
Tego typu końcówki nie są łatwe do obrony. Kiedyś przerabiałem je w moim punkcie szkoleniowym w Częstochowie. Przydało się. Mój podopieczny Roman Tomaszewski otrzymał podobną pozycję w meczu I-ligi przeciwko wielkiemu znawcy końcówek w Polsce i materialną przewagę zrealizował. Przeciwnik w krytycznym momencie popełnił decydujący błąd. Każdemu może się więc to zdarzyć!
sie
24
Andrzej Niklas napisał: Alechin w Buenos Aires w 1926 r. poszedł na zakład z „amatorem” twierdząc, że końcówka hetman przeciwko wieży jest wygrana dla strony silniejszej. Amator ustawił pozycję, gdzie wygraną osiąga się po ponad 30 posunięciach. Alechin beztrosko potraktował „amatora” i nie był w stanie zmieścić się w 50 ruchach.
„Ofiarami” amatora a zarazem ofiarami tej końcówki padli też m.in. Reti w 1924 r, oraz Tarakower w 1931 r.
Natomiast Capablanca analogiczną pozycję przedstawioną przez „amatora” wygrał bez trudu w Buenos Aires w 1939 r.
Na forum PZSzach (w 2005 roku) GM Bartłomiej Macieja napisał: „Uważany za geniusza końcówek Jose Capablanca miałby kłopoty z ustaniem równej końcówki z graczem obecnej pierwszej setki światowej.”
Końcówka hetman w walce z wieżą jest stosunkowo łatwo wygrana przez zawodnika o dobrym wyszkoleniu technicznym. Mimo tego kłopot z wygraniem takich końcówek mieli zawodnicy krajowi i nawet ze ścisłej czołówki światowej – vide partia Swidler – Gelfand (WCH 2001)
Obecnie są tablice Nalimova, ale podstawowe pozycje Philidora czy Euwego należy znać, bo nikt też nie chce stać się kolejnym „bohaterem” książki Dworeckiego – „Tragikomedie w końcówkach”.
lip
22
Andrzej Niklas napisał:
Rok temu Kramnik powiedział: „Zawsze grałem wygrane końcówki słabo. Może byłem zbyt zrelaksowany. Gdy pozycja jest niejasna wtedy gram lepiej”
Jak wygrać końcówkę W+S na W pokazała technika Kasparowa w erze przedkomputerowych tablebaes Nalimova
Jak grać tę pozycję pokazał też Carlsen w 2011 roku w Tata:
Carlsen w 2001 roku (mając 10/11 lat) przeczytał świetną książkę K. Müllera „Fundamental Chess Endings”, którą zarekomendował mu jego ówczesny trener Simen Agdestein (pisał o tym w książce Wonderboy: How Magnus Carlsen Became the Youngest Chess Grandmaster in the World).
