Z relacji dyskutantów na różnych forach dowiadujemy się o niezbyt udanej organizacji tegorocznych mistrzostw Europy. Nie byłem w Legnicy i nie mogę więc wyrazić własnej opinii w tej kwestii. Jedynie mogę potwierdzić wielkie problemy techniczne w transmitowaniu partii na żywo. Było to często bardzo denerwujące!
Andrzej Niklas zwrócił natomiast uwagę na jeden ważny aspekt: Chess TV, czyli to czego brakowało na ME – sztuka komentowania najwyższych lotów: Link.
Obrona Benoni charakteryzuje się ruchem c7-c5, który można wykonać z miejsca po 1.d4 lub w innej kolejności 1.d4 Sf6 2.c4 c5 itd.
Miano otwarcia pochodzi z języka hebrajskiego i znaczy Syn smutku. Po raz pierwszy użył to określenie Aaron Reinganum w swojej książce Ben Oni oder die Vertheidigungen gegen die Gambitzüge im Schache (1825). Nazwę wziął z Pierwszej Księgi Mojżesza. Rachela nazwała tak swego drugiego syna, ponieważ w czasie porodu był bliski śmierci i w końcu jednak zmarł. Jakub natomiast nazwał go Ben-Jamin – syn szczęścia, ponieważ był ostatnim synem jego ukochanej żony.
W latach 30-tych minionego stulecia niemiecki mistrz szachowy Walter Loose z Düsseldorfu próbował spopularyzować otwarcie jako Obrona Loosego, ale nazwa ta się nie przyjęła.
Na temat obrony Benoni ukazało się wiele książek. Sam zajmowałem się tym zagadnieniem:
Aleksei Drejew zajął się w swojej pracy następującymi wariantami:
1. Nowoczesny Benoni: 1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sf3 c5 4.d5 exd5 lub 1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.d5 e6
2. Czeski Benoni: 1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.d5 e5 4.Sc3 d6
3. System Hromadki: 1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.d5 d6 4.Sc3 g6
Aleksei Drejew
Dreev vs. the Benoni
268 stron
ISBN: 978 954 8782 92-0
Książkę można zamówić w firmie Niggemanna
19 maja 2013 w Radomiu odbył się szesnasty turniej imienia byłego prezesa PZSzach Jacka Żemantowskiego dotyczący Gambitu Królewskiego. Wszystkie partie zaczynały się od drugiego ruchu czarnych, po uprzednim przestawieniu ruchów: 1.e4 e5 2. f4!
Wyniki: Link.
Strona turnieju: Link.
Dobrze, że corocznie odbywa się ta impreza reklamująca uroki gambitu królewskiego. Sam go grywałem i polecałem moim podopiecznym. Jestem też współautorem tematycznej książki: Link.
Emocje po mistrzostwach Europy w Legnicy powoli opadają, choć od czasu do czasu można przeczytać na różnych forach jeszcze pewne komentarze.
Ogólna ocena gry naszej kadry: kompromitacja polskich szachów!
Ja nie byłbym tak surowy i nie ma po co rozdzierać szat z tego powodu. Nasza czołówka ma zawyżone rankingi o około 50 punktów. Tak więc nasi arcymistrzowie grali mniej więcej na swoim poziomie. Jedynie zawiódł mistrz Europy z 2002 roku Bartłomiej Macieja, który po tamtym przypadkowym sukcesie systematycznie od lat obniża swój poziom i w tej chwili gra w granicach 2400-2500 punktów rankingowych.
Na pewno więcej oczekiwaliśmy od naszego jedynego superarcymistrza Radosława Wojtaszka. Radek poświęcił jednak swoją karierę na rzecz pomocy analitycznej mistrzowi świata Anandowi i sam jako zawodnik powoli przestaje się liczyć w czołówce szachów europejskich. Wielokrotnie pisałem, że z takim podejściem do szachów i stylem gry Wojtaszek daleko nie zajdzie. Moja przepowiednia – niestety – się sprawdza!
Ale nie zdobyte miejsca naszej czołówki krajowej mnie najbardziej przeraziły, lecz poziom gry. Nasi arcymistrzowie rozgrywają bardzo słabo fazę debiutową. Grają przeważnie pasywne otwarcia i warianty. W ich grze brakuje „pozytywnej energii”! Często zdobywają punkty na zasadzie przypadku, a nie indywidualnych umiejętności.
Dlatego trzeba teraz większą uwagę poświęcić naszej młodzieży, która ma więcej ambicji sportowej, co widać po stylu gry i wiedzy w zakresie początkowego stadium partii. Dobrze się stało, że w turnieju międzynarodowym w Lublinie zagra nasza kadra juniorów. Polski Związek Szachowy powinien teraz inwestować właśnie w naszą utalentowaną młodzież! Link.
Obronę skandynawską zastosowano w najstarszej znanej partii szachów europejskich, rozegranej około 1475 r. w Walencji. W 1497 r. jej opis znalazł się w książce Luisa Luceny. W XIX wieku analizował ją Carl Jänisch. Dużą popularność zyskała na przełomie XIX i XX wieku. Swoją nazwę zawdzięcza pracom szwedzkich szachistów Ludwiga i Gustafa Collijnów. W 1918 r. roku monografię otwarcia opublikował Jacques Mieses, który często stosował ten debiut w turniejach i znacząco przyczynił się do rozwoju jego teorii.
W późniejszych latach obrona skandynawska była rzadko stosowana przez czołowych szachistów świata. W 1979 r. w Montrealu Bent Larsen skutecznie zastosował ten debiut w wygranej partii z mistrzem świata, Anatolijem Karpowem (była to jedyna porażka Karpowa w tym turnieju). W 1995 r. obrona skandynawska pojawiła się w meczu o mistrzostwa świata. Viswanathan Anand uzyskał po debiucie dobrą pozycję przeciwko Garriemu Kasparowowi, jednak partię przegrał. Źródło: Wikipedia.
Sam grywałem okazyjnie tę obronę i to z dobrymi rezultatami. Swoje doświadczenia przelałem na papier.
Obecnie wydawnictwo EVERYMAN CHESS wypuściło na rynek nową pozycję na ten temat. Autor mistrz międzynarodowy z USA omówił kwestię w 10 rozdziałach i 54 komentowanych partii.
Cyrus Lakdawala
The Scandinavian move by move
400 stron (format 240×170)
ISBN: 978-1-78194-009-9
Książkę można zamówić w firmie Niggemanna.
Jewgienij Swiesznikow jest znanym rosyjskim arcymistrzem i teoretykiem. Jest autorem wielu książek o tematyce szachowej. Najnowszą właśnie przedstawiam Państwu.
Jej treścią są następujące warianty w partii sycylijskiej:
1. 1.e4 c5 2.f4 g6
2. 1.e4 c5 2.f4 e6
3. 1.e4 c5 2.f4 Sc6
4. 1.e4 c5 2.f4 Sf6
5. 1.e4 c5 2.Sc3 Sc6 3.f4 g6
6. 1.e4 c5 2.Sc3 d6 3.f4 g6
7. 1.e4 c5 2.Sc3 Sc6 3.f4 e6
8. 1.e4 c5 2.f4 d5
Tym sposobem białe unikają dokładnie rozpracowanych głównych wariantów. Oprócz teorii jest zbiór obszernie skomentowanych partii, które są ilustracją walki w poszczególnych grach.
Evgeny Sveshnikov
The Grand Prix Attack
251 stron (format 235×170)
ISBN: 978-90-5691-417-1
Książkę można zamówić w firmie Niggemanna.
Marek Skrzypczak jest autorem wielu świetnych fotografii, które zamieszczam regularnie na blogu i stronie. Zapraszam do obejrzenia nowych ujęć: Link.
Dni Ostrowca w 2013: Szachy w parku miejskim
Rzym nocą
Zabytki Rzymu
Watykan
Rzymski koń
Począwszy od 1989 roku Iwanczuk jest stale obecny w pierwszej dziesiątce na liście rankingowej FIDE i jest uczestnikiem najbardziej prestiżowych turniejów szachowej elity.
Trzykrotnie zwyciężył w turnieju w Linares (1989, 1991, 1995). Wygrał turnieje w Wijk aan Zee (1995), we Lwowie (2000). Podzielił pierwsze miejsce w Tilburgu (1990), Reykjavíku (1991), Dortmundzie (1992), Niżnym Nowogrodzie (1994) i Belgradzie (1997). Więcej w Wikipedii: Link.
Znane holenderskie wydawnictwo New in Chess wydało biografię o świetnym arcymistrzu z Ukrainy ze zbiorem jego 103 znakomitych partii. Bardzo polecam lekturę tej ciekawej książki.
Nikolay Kaliniczenko
Vassily Ivanchuk
317 stron (format 235×170)
ISBN: 978-90-5691-427-1
Książkę można zamówić w firmie Niggemanna.
