Po pierwszym turnieju Grand Chess Tour w Paryżu w dniach 17 – 20 czerwca odbyła się kolejna edycja w Leuven.
Wyniki szachów szybkich
Wyniki szachów błyskawicznych
Aktualna punktacja
Po pierwszym turnieju Grand Chess Tour w Paryżu w dniach 17 – 20 czerwca odbyła się kolejna edycja w Leuven.
Wyniki szachów szybkich
Wyniki szachów błyskawicznych
Aktualna punktacja
W dniach 9-19 czerwca 2016 w kubańskim kurorcie Varadero odbył się Memoriał Jose Raula Capablanki.
W turnieju głównym „Elite” grało 6 zawodników systemem dwukołowym.
Polski arcymistrz Kamil Dragun startował w turnieju „Premier„. Wyniki Polaka: link.
Końcowa tabelka
José Raúl Capablanca y Graupera (ur. 19 listopada 1888 w Hawanie, zm. 8 marca 1942 w Nowym Jorku) – kubański szachista, trzeci mistrz świata w szachach (1921–1927).
Spotkanie robocze polskich problemistów. Od lewej strony stoją: Jarosław Brzozowicz (Częstochowa), Waldemar Tura (Adamów), Kazimierz Strzała (Kalisz), Bronisław Krzyżanowski (Hutki), Eugeniusz Iwanow (Częstochowa), Ryszard Kapica (Częstochowa), Marian Limbach (Częstochowa) i Władysław Rosolak (Łódź).
Fotografia pochodzi ze zbiorów Eugeniusza Iwanowa.
W dniach 13.06.2016-18.06.2016 odbył się w Lublinie turniej dwukołowy z udziałem arcymistrzów:
Kacper Piorun
Mateusz Bartel
Jacek Tomczak
David Navara
Martyn Kravtsiv
Dimitros Mastrovasilis
Końcowa tabelka
Dzień dobry!
Oto kolejny wywiad: tym razem Jolanta Zawadzka, która dzieli się wrażeniami po Mistrzostwach Europy.
Z wyrazami szacunku
Marek Ścisły
Szanowni Członkowie Polskiego Związku Szachowego,
serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w Walnym Sprawozdawczym Zgromadzeniu Delegatów Polskiego Związku Szachowego, które odbędzie się 18 czerwca 2016 r. (sobota) o godzinie 10.00 (I termin) i 10.30 (II termin) w auli im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego w siedzibie Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie, ul. Wawelska 56.
Zalacznik_nr_1__Porzadek_obrad_WZD_2016-1_projekt
zalacznik_nr_2_Regulamin_obrad_WZD_2016-1_projekt
Zalacznik_nr_3_WZD_2016_Zgloszenie_delegata
[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikacje tutaj logotypu PZSzach]
[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]
Dokumenty finansowe:
Pozostałe materiały:
Komunikat w sprawie punktu 13. projektu porządku obrad WSZD 2016
Wykaz projektów uchwał_WZD_18.06.2016
Statut PZSzach_tekst jednolity_18.06.03_wersja po zmianch
Sprawozdanie merytoryczne z działalności Zarzadu PZSzach 2015-2016
Sprawozdanie merytoryczne z działalności PZSzach 2015_2016_uzupełnienie
Walne Sprawozdawcze Zgromadzenie Delegatów PZSzach na facebooku
Kiedyś czołowy trener MASZ w piśmie Szachy-Chess (2002) napisał:
„Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami”…
Moja reakcja w tym samym czasopiśmie:
„Zgadzam się, że w pracy z młodzieżą trzeba zwracać uwagę na idee, myśli itd. Ale to nie wystarczy, aby zrozumieć jakieś otwarcie. Radek Wojtaszek reprezentuje już pewną klasę i potrzebuje także konkretnych wariantów. Bo cóż da znajomość planów, kiedy nie będzie wiadomo jak je wprowadzić w życie. Uczenie się teorii debiutów polega więc nie tylko na poznaniu planów strategiczno-taktycznych, ale także na ich realizacji w praktyce. Czyli konieczne jest jednak poznanie lawiny wariantów i komputerowych ocen!”
W tej wymianie poglądów chodziło o szkolenie młodych i z ambicjami sportowymi zawodników.
W 1999 roku, kiedy zacząłem współpracę z Radosławem Wojtaszkiem, miał on 12 lat i posiadał pewną ogólną wiedzę szachową. Był to więc już odpowiedni moment, aby zacząć intensywnie zajmować się teorią debiutów oraz jego repertuarem. Radek przyjął moją propozycję i takim torem pracowaliśmy przez 4 lata. Niestety praca na odległość i brak bezpośrednich kontaktów, w czym „pomogły” mi osoby PZSzach odpowiedzialne za szkolenie młodzieży, nie mogła przekonać młodego mistrza, że powinien grać także 1.e4 i stosować dynamiczne otwarcia, warianty itd.
Dla przypomnienia: link.
W mojej wieloletniej działalności trenerskiej i także we współpracy z Wojtaszkiem opierałem się na zaleceniach znakomitej „szachowej szkoły radzieckiej”, która szczególny akcent stawiała na solidne przygotowanie debiutowe! Tak w Związku Radzieckim szkolono przyszłych arcymistrzów światowego formatu.
„Zachód” te problemy zrozumiał zbyt późno i dlatego dominacja szachów radzieckich trwała wiele lat. Dopiero Robert Fischer zaczął trenować we właściwym kierunku i samotnie pokonał hegemonię Rosjan. Nie tylko wielki talent mu w tym pomógł, lecz także prawidłowe podejście do szachów. Jego mocną stroną były otwarcia oraz trafnie dopasowany repertuar debiutowy do stylu jego gry! Oczywiście o tym wiemy z różnych publikacji.
Na tym blogu oraz w wielu moich artykułach w krajowych pismach szachowych oraz w ostatniej książce „Szachy dla przyszłych mistrzów” zwracałem uwagę na to, że ci co myślą o karierze wyczynowego szachisty, muszą wcześniej zacząć pracę z początkową fazą gry, gdyż to jest fundament każdej partii. Tak zaczął pracować też m.in. obecnie czołowy szachista świata Siergiej Karjakin.
Dla przypomnienia: link.
Podobnie podszedł do treningu szachowego również obecny mistrz świata Magnus Carlsen. Opisuje to m.in. książka Michalczyszyna i Stecko „Magnus Carlsen – Mozart szachów” (Penelopa 2011). Na stronie 25 autorzy m.in. piszą „Czyta wiele … i oczywiście wiele książek debiutowych…”.
Zawarte w książce pojedynki ilustrują znakomitą wiedzę Carlsena w kwestii debiutów. Przytaczam notację tylko pierwszego przykładu z tego zbioru (dokładna analiza tej partii jest w wymienionej książce).
Tę fantastyczną partię Carlsen rozegrał w wieku 12 lat! Widać w niej świetne przygotowanie teoretyczne. Na tym blogu wielokrotnie zwracaliśmy uwagę na ten aspekt. Tymczasem w polskim środowisku szachowym często mówi się o rzekomym przeskakiwaniu debiutów przez mistrza świata.
Dlaczego ta teoria jest tak modna u nas? Z prostego powodu. Zajmowanie się debiutami, analizą jakimiś skomplikowanymi wariantami czy opracowanie solidnego repertuaru wymaga kolosalnego zaangażowania. Ta praca jest po prostu nieopłacalna. Włodzimierz Schmidt w wywiadzie (mat 3-2016) mówi: „Mamy dużo dobrych trenerów, tylko warunki finansowe są żenujące”…
W tym jest właśnie sęk! Dlatego niektórym trenerom odpowiada teoria głosząca, że gra środkowa i końcówki są najważniejsze. Po co studiować otwarcia, kiedy można je po prostu „przeskoczyć” itd. Potem czytamy, iż czołowy nasz arcymistrz i przyszły olimpijczyk dopiero w wieku 25 lat zrozumiał istotę solidnego przygotowania repertuaru debiutowego! Była o tym niedawno mowa na blogu.
Dla przypomnienia: link.