Kontynuacja odcinka 193

W Goleszowie 1965 zadebiutowałem w mistrzostwach Polski juniorów. W tamtych czasach nie każdy mógł w nich grać. Tylko mistrzowie poszczególnych okręgów. Niektóre województwa miały więcej miejsc do dyspozycji, np. śląskie, warszawskie, lubelskie. Akurat okręg pomorski (Bydgoszcz, Toruń, Grudziądz itd.) miał tylko 1 miejsce, mimo silnych juniorów.

W Goleszowie podzieliłem 3-4 miejsce. Przedstawiona partia była grana w ostatniej rundzie. Krzysztof Pytel (Lublin) miał tytuł mistrza krajowego, natomiast ja II kategorię.

Partia ta jest pouczającym przykładem, że dobrym przygotowaniem debiutowym można pokonać silniejszego przeciwnika.

Wariant, który wybrałem był w tamtych czasach rzadko grany. Stosowałem go często i miałem swoje idee. Odniosłem nim wiele zwycięstw.

To jest wyjściowa pozycja systemu Moellera, który był bardzo popularny w latach 30-tych minionego stulecia. Grywał go nawet sam mistrz świata Alechin.

Ustawienie gońca na c5 stosowałem w różnych układach, także po 1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 Gc5. Obecnie popularna jest taka kolejność 1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 a6 4.Ga4 Sf6 5.0-0 b5 6.Gb3 Gc5 (nowoczesna forma systemu archangielskiego) lub 6…Gb7 (klasyczny system archangielski).

W przeszłości zajmowałem się analizą tych wariantów i wydałem nawet dwie tematyczne książki: w amerykańskim Chess Enterprises oraz włoskim S1 Editrice.

Po przegranej Pytel spadł na drugie miejsce. Mistrzem Polski został Jerzy Lewi (Warszawa), mój były kolega klubowy. Z ten wynik dostałem się do kadry narodowej juniorów i otrzymałem I kategorię (miałem już jedną normę).

   [Event "Goleszów 1965 MP juniorów"]   [White "Białe: Pytel"]   [Black "Czarne: Konikowski"]   [Result "0-1"]   [ECO "C78"]   [Annotator "Jerzy Konikowski"]   [PlyCount "48"]   [EventDate "2007.03.27"]         e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bb5 a6 4. Ba4 Nf6 5. O-O Bc5 6. c3 b5 7. Bb3 Bb6 {     To posunięcie stosowałem z powodzeniem w kilku partiach. Teraz częściej   gra się} (7... d6 {i ten ruch znalazł się także w repertuarze czołowych   zawodników świata:} 8. a4 Rb8 (8... Bg4 9. d3 O-O 10. Nbd2 Na5 11. Ba2 b4 12.   h3 Bh5 13. Nc4 Nxc4 14. Bxc4 bxc3 15. bxc3 c6 16. g4 Bg6 17. Bg5 d5 18. Ba2   dxe4 19. Nxe5 exd3 20. Nxg6 hxg6 21. Qf3 Qc7 22. Rad1 Qe5 23. Bxf6 Qxf6 24.   Rxd3 Rfd8 25. Qxf6 gxf6 26. Rfd1 Be7 27. Rxd8+ Rxd8 28. Rxd8+ Bxd8 29. Kf1 a5     Ke2 g5 31. Bb1 Bc7 32. Be4 Be5 33. Kd3 c5 34. Kc4 Kg7 35. f3 {½-½     Adams-Caruana, Londyn 2015}) 9. d4 Bb6 10. a5 (10. Na3 O-O 11. axb5 axb5 12.   Nxb5 Bg4 13. Bc2 exd4 14. cxd4 d5 15. e5 Ne4 16. Ra3 f6 17. exf6 Qxf6 18. Nc3   Bxf3 19. gxf3 Nxc3 20. bxc3 Qxf3 21. Qxf3 Rxf3 22. Kg2 Rbf8 23. Bb3 R3f5 24.   Ra2 Na5 25. Bc2 R5f6 26. Bd3 Nb7 27. Re1 Rf3 28. Rd2 Ba5 29. Bb2 c5 $11 {   Giri-Nakamura, Stavanger 2015}) 10... Ba7 11. h3 O-O 12. Be3 Ra8 13. Re1 h6 14.   Nbd2 Re8 15. g4 Qe7 16. Nf1 Nd8 17. Ng3 c5 18. Qd2 c4 19. Bc2 Nh7 20. b4 cxb3     Bxb3 Be6 22. Bc2 Rc8 23. Bd3 Nb7 24. Rec1 Qd8 25. Qb2 Nxa5 26. Nd2 d5 27.     Re1 Bb8 28. exd5 Bxd5 29. Bf5 Rc6 30. Qa3 Nb7 31. Rad1 exd4 32. Bxd4 Ng5 33. c4   Rxe1+ 34. Rxe1 Be6 35. Qe3 Bf4 {0-1 Caruana-Carlsen, Douglas 2017.}) 8. d4 Qe7   {Obecnie teoria poleca} (8... d6 9. Be3 O-O 10. Nbd2 h6 11. h3 Re8 12. Re1 Rb8     a3 Na5 14. Ba2 exd4 15. Bxd4 Nc6 16. Bxb6 Rxb6 17. c4 b4 18. c5 dxc5 19. e5     Nh7 20. Ne4 Qxd1 21. Raxd1 b3 22. Bb1 c4 23. Nc3 Nf8 {ze skomplikowaną   pozycją i ostatecznym remisem,  Vachier Lagrave-Giri, Saint Louis 2015.}) 9.   a4 Rb8 10. axb5 axb5 11. dxe5 {Ta wymiana nic nie daje bialym. Silniejsze jest}   (11. Na3 $1) 11... Nxe5 12. Nd4 O-O 13. Nf5 Qd8 14. Bc2 Bb7 15. Qe2 Re8 16. Be3   Bxe3 17. Qxe3 d5 18. Qg5 $2 {Białe przeceniły szanse ataku na króla. Czarne   mają dość prostą obronę i możliwość przejścia do kontrofensywy.   Lepsze było} (18. f4 $1 Neg4 19. Qg3 dxe4 20. h3 g6 21. Rd1 Qc8 22. hxg4 gxf5     gxf5+ Kh8 24. Qg5 Nd5 25. Rxd5 Bxd5 26. f6 Rg8 27. Qxd5 Rxg2+ $1 (27... Qg4     $4 28. Qxe4 $18) 28. Kxg2 Qg4+ 29. Kf2 Qf3+ 30. Ke1 Qh1+ (30... Rg8 31. Ra8 $1)     Ke2 (31. Kd2 $4 e3+ {ze zdobyciem hetmana}) 31... Qf3+ {z wiecznym szachem.}     ) 18... Ng6 19. exd5 Qxd5 20. Na3 $2 {Przegrywało} (20. h3 {wobec} h6 21. Qg3   Nh5 22. Qh2 Ngf4 23. Ne3 Ne2+ 24. Kh1 Rxe3 25. fxe3 Nhg3+ {z matem. Jedynie po}   ) (20. f3 {białe mogły stawić opór.}) 20... h6 21. Qg3 Nh5 22. Qg4 {Po} (     Qf3 Qxf3 23. gxf3 Nhf4 {partia białych byłaby nie do uratowania.}) 22...     Ne5 $1 23. Nxh6+ Kf8 24. Qh3 {Po} (24. Rad1 Qc6 25. Qb4+ Re7 26. f3 Qxh6 {   czarne wygrywały figurę.}) 24... Nf4 [0-1]   

Kontynuacja odcinka 41

Obrona skandynawska jest lepsza od jej reputacji” 

(Aleksander Alechin – mistrz świata w latach 1927-1935 oraz 1937-1946)
///////////////////////

Obrona skandynawska jest coraz częściej stosowana w praktyce turniejowej  przez znanych arcymistrzów. Oto partia z twórczości czołowego arcymistrza kraju i propagatora szachów w Internecie z ramienia Polskiego Związku Szachowego.

Niestety czołowa szachistka Polski nie grała optymalnie. Zwracam uwagę na niedopracowany repertuar debiutowy Aleksandry.

Tym problemem powinien zająć sią szybko trener kadry kobiet arcymistrz Dziuba, inaczej zmarnuje się kolejny talent w polskich szachach!

  [Event "Titled Tue 20th Feb Early INT"]   [Date "2024.02.20"]   [White "Białe: Malczewska, A"]   [Black "Czarne: Pakleza, Z"]   [ECO "B01"]   [WhiteElo "2374"]   [BlackElo "2482"]   [PlyCount "70"]   [EventDate "2024.02.20"]   [EventType "swiss (blitz)"]   [EventRounds "11"]   [Source "Mark Crowther"]   [SourceDate "2024.02.26"]         e4 d5 2. exd5 Nf6 3. Nf3 Nxd5 4. g3 Bf5 5. Bg2 e6 6. O-O c6 7. d4 Be7 8. a3     O-O 9. c4 Nf6 10. Nc3 Nbd7 11. Re1 h6 12. Qb3 Qb6 13. Qa4 Rfe8 14. b4 Qd8 15.   Bf4 Nb6 16. Qb3 Bd3 17. Bf1 Bxf1 18. Kxf1 a5 19. Kg2 Nfd7 20. Rad1 Bf8 21. c5   axb4 22. axb4 Nd5 23. Nxd5 exd5 24. b5 g5 25. Bd6 Bxd6 26. Rxe8+ Qxe8 27. cxd6   Qe6 28. bxc6 bxc6 29. Qb4 Rb8 30. Qa3 g4 31. Ne5 Nxe5 32. Re1 Nc4 33. Qa7 Qxe1     Qxb8+ Kh7 35. d7 Nd2  [0-1] 

///////////////////////

Obrona skandynawska jest bardzo ciekawym otwarciem i dalej jest w fazie intensywnych badań teoretycznych i praktycznych.

Sam grałem ją z powodzeniem w partiach klasycznych i w grze korespondencyjnej. Swoje doświadczenia opisałem w trzech książkach:

Szachy w moim życiu.: Die Skandinavische Verteidigung (B01) (konikowski.net)

Szachy w moim życiu.: Skandinavisch – richtig gespielt (konikowski.net)

Szachy w moim życiu.: Obrona skandynawska (konikowski.net)

Kontynuacja odcinka 92

Kontynuacja odcinka 165

Jak już kilkakrotnie pisałem w różnych publikacjach, także na blogu, że „teorię Capablanki” poznałem jako początkujący sympatyk szachów w 1961 roku.

Mimo braku jej logicznego uzasadnienia, jest ona nadal popularna w Polsce ze szkodą dla prawidłowego rozwoju utalentowanej polskiej młodzieży.

Dlatego – jako trener i publicysta – z obowiązku przypominam ten problem permanentnie od lat w różnych tekstach, np. ostatnio

Szachy w moim życiu.: Przed końcówką jest debiut (193) (konikowski.net)

Szachy w moim życiu.: Polemiki, opinie (165) (konikowski.net)

Ale także w 1961 roku spotkałem się również z rozsądną opinią, że bez znajomości debiutów, nie ma szans na odnoszenie sukcesów sportowych. Jak już pisałem w przeszłości, uświadomił mnie w tej problematyce zawodnik I kategorii Feliks Chybicki. Udostępnił mnie także archiwalne miesięczniki „Szachy”, w których znalazłem wiele ciekawych opisów z turniejów międzynarodowych świadczących o „klasie polskich szachów”.

////////////////////////

Dla przypomnienia pouczający przykład: Kilka lat temu studiując książkę Stanisława Gawlikowskiego „100 zwycięstw polskich szachistów “, Penelopa 1997, natknąłem się na stronie 122 na opis udziału Bogdana Śliwy w turnieju w Budapeszcie w 1952 roku.

Autor napisał: „Przez dwa powojenne dziesięciolecia w polskich szachach królował Bogdan Śliwa. Debiutując w pierwszych powojennych mistrzostwach Polski w Sopocie w 1946r., odniósł wielki sukces – zajął I miejsce i zdobył pierwszy (z sześciu w całej karierze) tytuł mistrza Polski. Po raz drugi zdobył tytuł w 1951 r., rozpoczynając całą serię zakończoną dopiero w 1954 r., a po raz ostatni został mistrzem kraju w 1960 r.

Gdy w 1952 r. Węgrzy organizowali wielki turniej poświęcony rok wcześniej zmarłemu jednemu z najsilniejszych szachistów okresu międzywojennego – Gezie Maróczy`emu, właśnie Śliwa miał bronić imienia polskich szachów. Trudno było liczyć na sukces, skoro startowali między innymi Keres, Geller, Botwinnik, Smysłow, Stahlberg, Szabo, Petrosjan, ale można się było wiele nauczyć, a przy okazji pokrzyżować plany nawet najwybitniejszym arcymistrzom.

Wiadomo było, że najsilniejszą stroną Polaka jest gra środkowa, a najsłabszą debiut. Niestety, z losowania wynikało, że już na starcie nasz mistrz będzie walczył z całą czołówką. Obnażyła ona bezwzględnie braki w przygotowaniu teoretycznym Polaka. Efekt był tragiczny. Po 10 rundach na koncie Śliwy widniało tylko 1.5 punktu.

////////////////////////

Podobnych wyczynów sportowych naszej czołówki było wiele i dlatego już przed 63 laty zadałem sobie pytanie:

„Dlaczego nasi czołowi szachiści nie odnoszą sukcesów na arenie międzynarodowej. Nie mamy zdolności do uprawiania tego intelektualnego sportu, czy są jakieś inne przyczyny”?

Zatem na przekór wszystkim zwolennikom „Teorii Capablanki” w kraju zawsze polecałem polskiej młodzieży wskazówki wielkich autorytetów szachowych:

Np. w mojej książce „Szachy dla przyszłych mistrzów” na stronie 16 m.in. pisałem:

Kontynuacja odcinka 43

Pustkowo-Rowerowo-Szachowo

Kontynuacja odcinka 192

Ostatni odcinek Polemiki, opinie 165 „ożywił” znowu problem „teorii Capablanki” w polskich szachach. Trzeba przyznać, że zadziwia ten upór przedstawicieli Polskiego Związku Szachowego w tej kwestii.

Polska młodzież ma od dawna dylemat do rozwiązania: komu wierzyć? Znakomitym arcymistrzom światowej klasy, czy krajowym fachowcom?

Przypominam, że to absurdalne hasło amerykańskiego amatora znalazło akceptację szkoleniowców PZSzach.

Do tego stopnia, że jeden z czołowych polskich szkoleniowców nawet w swojej książce dla młodzieży powtarza ten nonsens Gerzadowicza.

Przy okazji przypominam rolę trenera w sporcie (także w szachach): Ma on jasne zadania: doprowadzić zawodników do wysokiej klasy sportowej. Powinien się też sam systematycznie szkolić i zdobywać nowe doświadczenia w swej pracy. Powinien wprowadzać ciągle jakieś ulepszenia w działalności trenerskiej, aby jego podopieczni podnosili swe kwalifikacje sportowe i osiągali sukcesy. Powinien być kreatywny w swym działaniu! Trener, który ma zawężone metody szkoleniowe do kilku stereotypowych czynności, nie może być przedstawiany młodzieży jako ideał szkoleniowca. Tak samo odnosi się to do trenera, który sam się nie szkoli, nie unowocześnia własnego warsztatu pracy i nie publikuje owoców swych doświadczeń w prasie fachowej.

Teoria rozpowszechniona przez pewne osoby w Polsce, że najlepszym trenerem to aktywny arcymistrz i to z wysokim rankingiem jest po prostu pozbawiona wszelkiej logiki! Czynny zawodnik nie ma czasu na podwyższanie swej ogólnej wiedzy szachowej od trenera, który na co dzień zajmuje się działalnością szkoleniową!

 ///////////////////////////////////

Ale oczywiście w polskim środowisku szachowym są też rozsądne głosy, np.

• Krzysztof Kledzik

26 stycznia 2024 o godz. 17:59

Myślałem że już zaprzestano promowania takiego szkodliwego podejścia, że szachy to końcówki. Może końcówki uczyły szachów 100 lat temu, ale teraz mamy XXI wiek, i wszystkie dziedziny sportowe (oprócz polskich szachów) zauważyły że aby być na topie, trzeba rozwijać się i poszukiwać nowych rozwiązań. A skoro polskie szachy mentalnie uparcie tkwią w erze Capablanki, to nie dziwmy się że poza JKD nie mamy nikogo w czołówce. Nie rozumiem skąd ten upór aby siły pchać w naukę końcówek, a nie w naukę nowoczesnych szachów, takich szachów które promuje czołówka światowa. Temat był przez lata omawiany na tym blogu. Argumentów było mnóstwo. Czasami myślę że te wszystkie wypowiedzi dyskredytujące nowoczesne podejście do szachów i z uporem maniaka tłuczenie ludziom do głowy że niby końcówki zrobią z nas superszachistów, to jest jakaś akcja sabotażowa, aby polscy zawodnicy nie liczyli się w czołówce światowej, i aby polskie szachy za bardzo nie wyróżniały się w świecie.

///////////////////////////////////

A na koniec proszę obejrzeć partię z drugiej rundy turnieju w Katarze: Zawodnik z rankingiem 2512 pokonał – po świetnie rozegranym debiucie – byłego mistrza świata z rankingiem 2839.

   [Event "Katar 12.10.2023"]   [White "Białe: Suleymenov, Alisher"]   [Black "Czarne: Carlsen, Magnus"]   [Result "1-0"]   [ECO "A70"]   [PlyCount "61"]   [EventDate "1942.10.??"]   [EventType "tourn"]   [EventRounds "11"]   [EventCountry "POL"]   [SourceDate "2023.10.12"]         d4 Nf6 2. c4 e6 3. Nf3 b6 4. a3 Ba6 5. Qc2 Bb7 6. Nc3 c5 7. e4 cxd4 8. Nxd4     Bc5 9. Nf3 Nc6 10. b4 Be7 11. Bb2 Qb8 12. Rd1 O-O 13. Be2 d6 14. O-O Rc8 15.   Rfe1 Bf8 16. Bf1 Ne7 17. Nb5 Ne8 18. Ng5 Ng6 19. e5 d5 20. Qb3 Be7 21. Nxf7   Kxf7 22. cxd5 Bxd5 23. Rxd5 exd5 24. Qxd5+ Kf8 25. Nd4 Nf4 26. Qf3 Kg8 27. Qxf4   Qb7 28. Nf5 b5 29. Bxb5 Bf8 30. Bc4+ Kh8 31. Nh6 [1-0] 

Kontynuacja odcinka 164

Gość w emailu w dniu 20.09.2024 napisał:

Panie Jerzy, niech pan obejrzy sobie jak to nadal funkcjonuje, u
niektórych polskich arcymistrzów przekonanie, co do słynnej wypowiedzi
Capablanki, o wyższości końcówek nad debiutami.

W poniższym linku jest fragment relacji GM Zbigniewa Paklezy z
wczorajszej rundy z olimpiady w Budapeszcie.

https://youtu.be/eBg95aOjlyM?t=17704

///////////////////////////////////////////

Arcymistrz i globtroter Zbigniew Pakleza jest naczelnym propogandystą Polskiego Związku Szachowego  w Internecie. Jego programy są oglądane przez krajowe talenty!

Kiedy my na blogu propagujemy hasła znakomitych autorytetów szachowych:

Poniższy wycinek pochodzi z książki „Damy mata” (autorzy Ireneusz Gawle i Jerzy Moraś), Penelopa 2018.

to przedstawiciel Polskiego Związku Szachowego głosi coś przeciwnego.

Ten problem był wielokrotnie omawiany na blogu i w tej serii. Dla dobra polskich szachów będziemy się tym dalej zajmować. Może w końcu zwolennicy teorii Capablanki zmienią swoją opinię w tej kwestii!

Kontynuacja odcinka 264

Brylantowe Konkursy Goldchess

28-09 Szachowe Cuda
Olimpiada Szachowa Budapeszt 2024
Wojtaszek-Nguyen 0-1

Poświęcenie przez Wojtaszka hetmana w 34 ruchu jest piękne, ale nie ratuje już partii. Zmiany ruchu i koncepcji trzeba szukać wcześniej. W szachach po prostu trzeba uśpić, bądź oszukać przeciwnika. Tak jest dokładnie w tej partii.

Treść zadania: wygraj białymi, mat w 50 ruchu.
Nagroda $15, czas na rozwiązanie 15 minut.

29-09 Grandmaster Corner
Olimpiada Szachowa Budapeszt 2024
Shirov-Ding Liren – remis

Czy Shirov jest na tej Olimpiadzie chłopcem do bicia? Z całą pewnością nie. Ale nie jest już to ten sam Shirov jak ten z czasów kiedy pisał książkę „Ogień na szachownicy”.
Zawsze i w każdej partii jest pozycja w której zrobienie innego ruchu i stworzenie nowego planu gry może zmienić końcowy wynik. Zatem, czy czarne mogły wygrać? Oczywiście. Należy tylko znaleźć sposób.

Treść zadania: wygraj czarnymi w 74 ruchu.
Nagroda $15, czas na rozwiązanie 15 minut.

https://www.goldchess.com/pl/

Goldchess Assistant

Kontynuacja odcinka 58

Dzisiaj zakończyła się w Budapeszcie 45-ta olimpiada szachowa.

Wyniki:

Turniej open

Turniej kobiet

Wyniki indywidualne:

Open

Kobiety

Strona olimpiady

Czekamy teraz na konstruktywną ocenę występu obu polskich zespołów przez prezesa Polskiego Związku Szachowego!

Kontynuacja odcinka 50

Wydawnictwo Joachim Beyer Verlag poinformowalo mnie, że obecnie jest w druku moja kolejna książka wraz z Karstenem Müllerem w dwóch wersjach:

Karsten Müller, Jerzy Konikowski
Tactical Endgames
In this comprehensive work on tactical endgames – with the main topics of ­active king, mating attack, passed pawn and zugzwang – the authors use 100 exemplary positions (20 for each topic) to examine a number of typical scenarios and all kinds of rules of thumb, although they do not neglect to point out the exceptions, which are sometimes almost more important.
Almost all of the examples come from current tournaments, from which it can be concluded that the topics covered – in clear contrast to those in the opening phase – are not subject to a zeitgeist, but that they occur consistently and frequently and are practically part of every chess player’s daily bread. Since it is important to familiarize yourself with them in order to be prepared at the board, readers are then given the opportunity to put their pre-existing and newly acquired knowledge and skills to the test with 50 exercises.
In addition, 100 fascinating studies are offered for practice purposes, with emphasis on the fact that these are positions that could well have been taken from a practical game and whose solutions are clearly under- standable.
All of the practice exercises can either be approached under tournament conditions, or you can view the book as a pure textbook and deal directly with the solutions without undue effort, because even with this approach it is guaranteed that existing knowledge will be enriched with many typical endgame motifs. In any case, readers can be sure that the magic of the realm of endgames will cast its spell over them too and that they will enjoy the fascination of the final phase of the game.

ISBN 978-3-95920-949-6
198 Seiten, kartoniert
UVP 24,80 €
ab 08. Oktober 2024 lieferbar

Karsten Müller, Jerzy Konikowski
Taktische Endspiele
In diesem umfangreichen Werk über taktische Endspiele – mit den Schwerpunktthemen aktiver König, Mattangriff, Freibauer und Zugzwang – betrachten die Autoren anhand von 100 beispielhaften Stellungen (je 20 zu jedem Thema) etliche typische Szenarien und nehmen dabei allerlei Faustregeln unter die Lupe, wobei sie es allerdings nicht versäumen, auch auf die mitunter fast noch wichtigeren Ausnahmen hinzuweisen.
Fast alle Beispiele stammen aus aktuellen Turnieren, woraus zu schließen ist, dass die behandelten Themen – im klaren Unterschied zu solchen in der Eröffnungsphase – nicht etwa einem Zeitgeist unterliegen, sondern dass sie beständig und häufig vorkommen und quasi zum ‚täglichen Brot’ jedes Schachspielers gehören. Da es entsprechend wichtig ist, sich damit vertraut zu machen, um am Brett dafür gerüstet zu sein, erhalten die Leser im Anschluss die Gelegenheit, ihr bereits vorhandenes sowie ihr neu hinzugekommenes Wissen und Können an 50 Übungsbeispielen auf die Probe zu stellen.
Darüber hinaus werden zu Übungszwecken auch 100 durchweg faszinierende Studien geboten, wobei Wert darauf gelegt wurde, dass es sich um praxisnahe Stellungen handelt, die durchaus auch einer gespielten Partie entnommen sein könnten und deren Lösungen klar nachvollziehbar sind.
An sämtliche Übungsaufgaben kann man entweder unter turniernahen Bedingungen herangehen, oder man kann das Buch als reines Lehrbuch ansehen und sich ohne übermäßige Anstrengung direkt mit den Lösungen beschäftigen, denn selbst bei diesem Herangehen ist sichergestellt, dass bereits vorhandenes Wissen um viele typische Endspielmotive bereichert wird. Wie auch immer können die Leser sicher sein, dass der Zauber aus dem Reich der Endspiele auch sie in seinen Bann ziehen wird und dass sie die Faszination der letzten Partiephase genießen werden.

ISBN 978-3-95920-217-6
200 Seiten, kartoniert
VK 24,80 €
ab 08. Oktober 2024 lieferbar