maj
28
Znany w Bawarii instruktor szachowy Jan Jüngling z miasta Fürth sam układa zadania testowe dla swych podopiecznych.
Oto ciekawa trzychodówka:
Sklep Caissa
Autor bloga
Archiwum kategorii ‘Szkolenie’
maj
21
maj
15
„Każdy kto chce dobrze grać w szachy musi umieć grać partię hiszpańską” – przekonywał J.R.Capablanca, trzeci mistrz świata, do dziś uważany za najbardziej utalentowanego szachistę w historii.
Autorów książki nie trzeba przedstawiać…Anatolij Karpow, to dwunasty mistrz świata, jeden z najlepszych szachistów w historii, a przy tym,znakomity praktyk partii hiszpańskiej, w której zwyciężał utytułowanych rywali zarówno białymi jak i czarnymi.
Nikołaj Kaliniczenko, to z kolei znany teoretyk szachowy,autor kilkudziesięciu książek poświęconych debiutom. Książka, którą napisali nie jest zwykłym podręcznikiem debiutowym. Autorzy omawiają najważniejsze warianty za każdym razem ilustrując je partiami. Dzięki temu książka jest nie tylko zbiorem teoretycznych rekomendacji, ale również podręcznikiem gry środkowej.
(ze wstępu)
Partia hiszpańska w innych książkach w języku polskim:
maj
15
José Raúl Capablanca y Graupera, mistrz świata w latach 1921-1927: Partia hiszpańska jest kamieniem węgielnym zrozumienia pozycyjnej gry i manewrowania.
////////////////////////////////
Po opublikowaniu partii 188 doszło na blogu i także w prywatnej korespondencji do dyskusji na temat znaczenia partii hiszpańskiej w twórczym rozwoju szachistów.
Jestem wychowany przede wszystkim na literaturze fachowej w języku rosyjskim, czyli znakomitej radzieckiej szkole szachowej, która głosiła tezę, że szachista unikający praktycznego stosowania partii hiszpańskiej, nigdy nie zrozumie dokładnie niuansów strategii i taktyki szachów.
Tę teorię potwierdzali również szachiści ze Związku Radzieckiego, z którymi miałem możliwość rozmów o sprawach szkoleniowych na turniejach w Polanicy Zdroju, Lublinie i Nałęczowie.
Podobnych okazji miałem wielokrotnie po wyjeździe do Niemiec w trakcie turniejów w Dortmundzie. Grałem też przez jakiś czas w drużynie Schachfreunde Brackel w I-lidze niemieckiej razem ze świetnym trenerem Jurijem Razuwajewem oraz arcymistrzem Dołmatowem.
Wszyscy byli zgodni, że granie partii hiszpańskiej rozwija szachistę. Oczywiście powinna być zachowana pewna faza przejściowa: gambit królewski, obrona 2 skoczków i dopiero potem hiszpańska.
Podkreślano, że to otwarcie grali wszyscy mistrzowie świata i to świadczy o słuszności tego poglądu.
W nowej serii chcę przedstawić twórczość czołowych szachistów naszego globu, którzy nie byli mistrzami świata, ale mieli (lub mają) w swoim reperturze debiutowym partię hiszpańską.
Zacznę od Fabiano Caruany, który gra to otwarcie obydwoma kolorami.
////////////////////////////////
lut
24
[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]
[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]
lut
02
[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj logotypu PZSzach]
[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]
sty
02
1. Wiceprezes Włodzimierz Schmidt podkreślił, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00).
2. Michał Krasenkow – trener kadry Polskiego Związku Szachowego (Pismo MAT 4-2013): Kładzenie nacisku na pracę nad debiutami jest śmiesznym podejściem.
3. Anatoli Karpow – mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
4. Władimir Kramnik – mistrz świata w latach 2000-2007: Moja specjalność to debiut i przejście do gry środkowej. Tu nie chodzi o wiedzę, tylko o zrozumienie oraz pojęcie kierunku działania.
5. Borys Gelfand – wicemistrz świata w 2012 roku: Byłem wychowany, że debiut to najważniejsza część partii i trzeba go wygrać. Dlatego muszę silnie obciążać mózg.
6. Czołowy trener MASZ: Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami.
7. Jerzy Konikowski – trener I klasy i publicysta: Studiujcie debiuty, a w grze środkowej i końcówkach dacie sobie na pewno radę!
8. Monika Soćko – najlepsza polska szachistka: Ranking rzędu 2400 czy 2500 można zdobyć samym talentem, ale dalszy rozwój wymaga dobrych trenerów i wielkiej własnej pracy. Tak, polscy szachiści są leniwi. Naturalnie nie wszyscy, ale większość.
9. Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.
10. Garri Kasparow – mistrz świata w latach 1985 – 2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.
//////////////////////
Gość napisał: Pana blog jest bardzo ciekawy – porusza wszystko – to prawda. Ale są tacy, co myślą, że zaleca Pan początkującym – co ledwie znają ruchy – studiowanie debiutów.
//////////////////////
Ta teoria jest niezgodna z prawdą i wynika z nieznajomości moich artykułów, zarówno w pismach specjalistycznych, jak na stronie i blogu.
Proszę zaznajomić się z następującym wpisem: link
W miesięczniku „Szachista” 6-1993 opublikowałem tekst:
Na mojej stronie w dziale „Szkolenie” zamieściłem kopię artykułu: 19. Proporcje treningu w szachach (Poradnik Szachisty 2/2002)
Oczywiście polecam studiowanie otwarć szachowych i szybkie opracowanie repertuaru debiutowego, ale dopiero po zapoznaniu się z elementarnymi zasadami królewskiej gry!
gru
20
1. Wiceprezes Włodzimierz Schmidt podkreślił, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00).
2. Michał Krasenkow – trener kadry Polskiego Związku Szachowego (Pismo MAT 4-2013): Kładzenie nacisku na pracę nad debiutami jest śmiesznym podejściem.
3. Anatoli Karpow – mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
4. Władimir Kramnik – mistrz świata w latach 2000-2007: Moja specjalność to debiut i przejście do gry środkowej. Tu nie chodzi o wiedzę, tylko o zrozumienie oraz pojęcie kierunku działania.
5. Borys Gelfand – wicemistrz świata w 2012 roku: Byłem wychowany, że debiut to najważniejsza część partii i trzeba go wygrać. Dlatego muszę silnie obciążać mózg.
6. Czołowy trener MASZ: Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami.
7. Jerzy Konikowski – trener I klasy i publicysta: Studiujcie debiuty, a w grze środkowej i końcówkach dacie sobie na pewno radę!
8. Monika Soćko – najlepsza polska szachistka: Ranking rzędu 2400 czy 2500 można zdobyć samym talentem, ale dalszy rozwój wymaga dobrych trenerów i wielkiej własnej pracy. Tak, polscy szachiści są leniwi. Naturalnie nie wszyscy, ale większość.
9. Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.
10. Garri Kasparow – mistrz świata w latach 1985 – 2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.
////////////////////////////////////
Granie ostrych wariantów wymaga obecnie od zawodnika doskonałej znajomości teorii debiutów. Hasła typu:
Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami.
Lub
Najważniejszą fazą partii jest końcówka, ponieważ kończy partię.
odnosi się tylko do szachistów nie mających wyższych celów sportowych. Ci co mają aspiracje osiągania znaczących sukcesów na arenie międzynarodowej, muszą intensywnie pracować nad początkową fazą partii i mieć optymalnie opracowany repertuar debiutowy, pasujący do stylu gry zawodnika.
Niestety są trenerzy, którzy mają inne zdanie i w trakcie szkolenia większą uwagę poświęcają grze środkowej i końcowej. Potem się dziwią, że nasze kadry często już na początku walki otrzymują przegrane pozycje i do dalszego stadium gry nie docierają.
Oglądam obecnie partie naszych reprezentantów na olimpiadzie do 16 lat i stwierdzam dość zróżnicowany stan ich wyszkolenia. W 8 rundzie w meczu z Gruzją nasz talent Mikołaj Tomczak poległ już w stadium debiutowym, ponieważ nie znał dostatecznie tego skomplikowanego wariantu i mam wrażenie, że nie rozumiał jego niuansów.
Moja rada: Około 80% pracy szkoleniowej poświęcić teraz na fazę debiutową i na doskonalenie własnego repertuaru debiutowego, aby uniknąć podobych katastrof.
lis
12
- Wiceprezes Włodzimierz Schmidt podkreślił, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00).
- Michał Krasenkow – trener kadry Polskiego Związku Szachowego (Pismo MAT 4-2013): Kładzenie nacisku na pracę nad debiutami jest śmiesznym podejściem.
- Anatoli Karpow – mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
- Władimir Kramnik – mistrz świata w latach 2000-2007: Moja specjalność to debiut i przejście do gry środkowej. Tu nie chodzi o wiedzę, tylko o zrozumienie oraz pojęcie kierunku działania.
- Borys Gelfand – wicemistrz świata w 2012 roku: Byłem wychowany, że debiut to najważniejsza część partii i trzeba go wygrać. Dlatego muszę silnie obciążać mózg.
- Czołowy trener MASZ: Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami.
- Jerzy Konikowski – trener I klasy i publicysta: Studiujcie debiuty, a w grze środkowej i końcówkach dacie sobie na pewno radę!
- Monika Soćko – najlepsza polska szachistka: Ranking rzędu 2400 czy 2500 można zdobyć samym talentem, ale dalszy rozwój wymaga dobrych trenerów i wielkiej własnej pracy. Tak, polscy szachiści są leniwi. Naturalnie nie wszyscy, ale większość.
- Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.
- Garri Kasparow – mistrz świata w latach 1985 – 2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.
//////////////////////////////////////////////
Gość napisał: Po wczorajszym zwycięstwie Ananda nad Carlsenem wszyscy nagle podkreślają to, co Pan już głosi od lat, czyli o ważności debiutów oraz znajomości współczesnych wariantów i partii turniejowych.
//////////////////////////////////////////////
- slawomirus
12 listopada 2014 o godz. 11:23
Cały świat się dziwi i cieszy , że Anand wygrał partię i jest szansa , że mecz nie będzie tak nudny jak pierwszy. Ciekawe jak zareaguje Carlsen? Chyba rację ma Susan Polgar twierdząc, że Carlsen nie powinien się wdawać w teoretyczne dysputy z Anandem. Partia jest dobrym przykładem, że będąc nawet mistrzem świata można przegrać praktycznie w debiucie. Kasparow to podsumował zdaniem ”Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie”.
- amator
12 listopada 2014 o godz. 11:53
Nie ma co zwalać całej winy na debiut. To fakt, że Anand przechwycił inicjatywę w debiucie, ale największe błędy Carlsena były w grze środkowej. Anand grał dokładniej przez całą partię. Teraz Anand ma przewagę psychologiczną. Psychologia w szachach jest przeceniana, ale w meczu 1 na 1 odgrywa istotną rolę.
//////////////////////////////////////////////
W prywatnej korespondencji otrzymałem sporo emailów o podobnej treści. O problemach znaczenia teorii debiutów we współczesnych szachach pisałem wielokrotnie w licznych artykułach w fachowych periodykach, książkach, na moim blogu i stronie.
Może wreszcie działacze Polskiego Związku Szachowego odpowiedzialni za szkolenie oraz trenerzy pojmą istotę właściwego przygotowania debiutowego zawodniczek i zawodników. Przecież to jest główny problem przeciętnej wiedzy naszych szachów wyczynowych w tym zakresie, o czym świadczy lista rankingowa FIDE.
Na tegorocznych mistrzostwach Europy i Świata juniorek oraz juniorów wywalczyliśmy tylko dwa medale. Analiza granych partii ilustruje niedostateczne przygotowanie fazy debiutowej naszej młodzieży do startów w ważnych imprezach międzynarodowych.
