Na początku tego roku zaprezentowałem Państwu książkę Martina Surmana „Taktyka w grze środkowej”. Dzisiaj przedstawiam nowy tytuł autora „Łamigłówki debiutowe”. Jest to zbiór 600 różnych pozycji w celu ćwiczenia fazy debiutowej.
Książka może być przydatna nie tylko zawodnikom, lecz także trenerom w ich pracy szkoleniowej.
Łamigłówki debiutowe
Martin Surman
Penelopa 2013
120 stron
ISBN 978-83-62908-96-7
Remis od niechcenia…
Kiedyś to był sobie taki zwyczaj za remisy
Zostawał przez szachistów respektowany
Tylko dlatego że przez sędziów stosowany
Jak przed konkretną ilością posunięć był karany
Dziś mamy do takiego spotkania nie tylko teraz
Na wyższym szczeblu jest remis uzgodniony
Należało by przywołać o postawę R. Fischera
Który bezwzględnie stosował kończenia gry
Przecież w każdej rywalizacji winno dochodzić
Do wykazywania się umiejętnością i wiedzą
A nie do pokazywania że nad grą gracze siedzą
Będzie tak: Kibice na sport nie będą chodzić
Ps
Odnośnie techniki uzyskiwania pozycji remisowej
W większości rozegranych partii remis zanotował
T Petrosjan który nad pozycją tak się napracował
Aby w czasie spotkania też nie było gry popisowej
Chociaż np. uzyskanie z arcymistrzem tylko remisu
Uchodzi za osiągniecie bardzo pozytywnego wyniku
Także taki rezultat w rozegranej grze został nazwany
Arcymistrzowskim to nic dziwnego że jest stosowany
10.11.2013 r.
Dariusz Gronkowski omawia w drugiej części (początek w numerze 7-8) „Puchar Świata w Norwegii”. Piotr Górski przedstawił wyniki i sukces naszej ekipy w solvingu w Batumi. Dalsze artykuły: „Arcymistrzowska II liga” Jacka Bielczyka, „Mistrzostwa z roszadą lokalizacji” Dariusza Gronkowskiego, „XX Turniej Szachowy w Kowalewie Pomorskim” Benedykta Mrozińskiego, „Arcymistrzowskie wpadki” Henryka Buczinskiego itd.
Jest także moja partia numeru Karjakin-Wang Hao, Peking 2013, oraz krótkie omówienie wariantu po 1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.f3!?
Niedawno znany wydawca amerykański Hanon Russell z Milford zaprezentował w centrum Euwego w Amsterdamie najnowszą książkę turniejową swego wydawnictwa o mistrzostwach świata w Hadze i Moskwie w 1948 roku.
Max Euwe: The Hague-Moscow 1948
Russell Enterprises Inc, 2013
240 stron
Hanon Russell nie tylko wydaje książki, ale jest także właścicielem świetnej strony internetowej Chesscafe. Mnie udało się opublikować u niego dwie pozycje:
Nadrzędnym celem gry w szachy jest zamatowanie przeciwnika. Tematem mojej najnowszej książki w języku polskim są metody ataku na króla. Problematykę omawiam na bazie 100 pouczających partii z praktyki znanych mistrzów i arcymistrzów, także są uwzględnione pojedynki naszych zawodniczek i zawodników.
Praca składa się z następujących części:
Teoria
Rozdział 1. Atak przy królu w centrum
Rozdział 2. Atak przy różnorodnych roszadach
Rozdział 3. Atak przy jednostronnych roszadach
Współczesna praktyka turniejowa
Rozdział 4. Mistrzowskie pojedynki
Ćwiczenia
Rozdział 5. Zagraj jak arcymistrz
Atak na króla
Jerzy Konikowski
184 stron
Format 240×170
Penelopa 2013
ISBN 978-83-62908-41-7
Atak na króla (wydanie drugie rozszerzone)
Jerzy Konikowski
195 stron
Format 240×170
Penelopa 2019
ISBN 978-83-62908-41-7
Atak na króla (poprawiona wersja II wydania)
Jerzy Konikowski
195 stron
Format 240×170
Penelopa 2019
ISBN 978-83-62908-41-7
III wydanie 2025
Autor: Andrzej Babiarz
Wygrana
Komentarz autora: Czy to możliwe, że czarny goniec jest niedostatecznie broniony ? 1. S:e6 ? , W:e6 = . A jednak: 1. W:e8+ !!, W:e8 2. S:e6 !!. Słabość ósmej linii powoduje przeciążenie w obronie ! W powstałej pozycji czarne pogodziły się ze stratą gońca i zagrały 2…., Kg8 ! Analitykom pozostawiam do oceny czy teraz białe dla wygranej powinny:
a) natychmiast wymienić wieże: 3. Wd8, W:d8 4. S:d8,
b) pozostać z materiałem W + S na W, grając np. 3. Wd6.
8 letni Tymon Ochędzan z klubu szachowego KTS-W Kalisz został mistrzem Niemiec w swojej kategorii. Serdeczne gratulacje!
Wiceprezes Włodzimierz Schmidt podkreślił, że słabe przygotowanie debiutowe jest problemem zarówno czołówki kobiet, jak i mężczyzn i zadeklarował gotowość nadzorowania pracy konsultanta debiutowego kadry kobiet i mężczyzn (Protokół z zebrania zarządu Warszawa, biuro PZSzach, Al. Jerozolimskie 49, 27 października 2012 r. godz. 10.00-18.00).
Michał Krasenkow – trener kadry Polskiego Związku Szachowego (Pismo MAT 4-2013): Kładzenie nacisku na pracę nad debiutami jest śmiesznym podejściem.
Anatoli Karpow – mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
Władimir Kramnik – mistrz świata w latach 2000-2007: Moja specjalność to debiut i przejście do gry środkowej. Tu nie chodzi o wiedzę, tylko o zrozumienie oraz pojęcie kierunku działania”.
Borys Gelfand – wicemistrz świata w 2012 roku: Byłem wychowany, że debiut to najważniejsza część partii i trzeba go wygrać. Dlatego muszę silnie obciążać mózg.
Czołowy trener MASZ: Ja osobiście, w pracy i w konsultacjach z juniorami, zwracam większą uwagę na idee, myśli, najważniejsze ścieżki, nastawienie do partii, nie zalewając ich wariantami.
Jerzy Konikowski – trener I klasy i publicysta: Studiujcie debiuty, a w grze środkowej i końcówkach dacie sobie na pewno radę!
//////////////////////////////////////////////
Dzisiaj rozpoczął się oficjalnie mecz o mistrzostwo świata Anand-Carlsen. W ekipie mistrza świata znalazł się polski arcymistrz Radosław Wojtaszek.
Niedawno jeden z Internautów zadał mi pytanie: Jaka jest właściwie rola Wojtaszka w drużynie Ananda?
Moja odpowiedź: W przeszłości w meczach o najwyższy fotel w szachach towarzyszyła liczna grupa fachowców, w tym specjaliści od gry końcowej. Partie były odkładane i wtedy do akcji wkraczali analitycy, którzy przez wiele godzin analizowali odłożoną pozycję. Zawodnik mógł w tym czasie spokojnie odpoczywać, a z wynikami pracy analitycznej zapoznawał się po jej zakończeniu.
Obecnie partie gra się do końca i tym samym zmienił się skład osób towarzyszących zawodnikom. To są przede wszystkich specjaliści od otwarć. Ich zadaniem jest pomoc w opracowaniu zawodnikowi optymalnego repertuaru debiutowego, znalezienie nowinek, którymi można zaskoczyć przeciwnika. Obecnie faza debiutowa jest najważniejsza i dlatego przygotowania idą właśnie w tym kierunku. Zawodnicy starają się uzyskać na początku jakąś przewagę, którą będzie można zmaterializować w dalszej części partii, a więc w grze środkowej i końcówce.
Analitycy starają się także znaleźć słabe strony w repertuarze debiutowym przeciwnika, aby przygotować jakąś kontrę. Takie zadania ma też Wojtaszek.
Podobnie pracuje obecnie cała czołówka światowa: Szachy zmieniły się w walkę w początkowym stadium gry. Czołowi arcymistrzowie świata przyznają, że około 80% treningu to praca nad debiutami.
O tych problemach pisałem wielokrotnie i zwracałem uwagę na słabość systemu szkoleniowego w polskich szachach. U nas dalej panuje fascynacja grą końcową! Dlaczego tak się dzieje? Praca nad debiutami i wariantami wymaga wielkiego zaangażowania trenera. Trzeba posiadać olbrzymie bazy z partiami, które trzeba systematycznie aktualizować. Trzeba posiadać specjalistyczny sprzęt z wyposażeniem w odpowiednie programy oraz materiały w formie elektronicznej. Trzeba korzystać z najnowszej literatury fachowej w obcych językach w tym zakresie. Konieczna jest penetracja zbiorów partii z aktualnych imprez szachowych i wyszukiwanie nowinek. Trzeba być specjalistą w tym zakresie i mieć niezwykłą wytrwałość w tej pracy poszukiwawczo-analitycznej.
Łatwiej jest więc prowadzić zajęcia z końcówek i opowiadać o teorii Capablanki sprzed 100 lat! Wystarczy mieć 2-3 fachowe książki z gry końcowej i bez większego wysiłku szkolić przez całe życie młodzież!
Wiem z własnych wcześniejszych obserwacji (Na temat wypowiedziałem się obszernie w wywiadzie „Gorzka Prawda” – Szachy/Chess, 75/76 2002.) oraz innych informacji, że tak dalej wygląda szkolenie naszej utalentowanej młodzieży. Potem dziwimy się, że nie można doczekać się zawodników światowego formatu. Mamy jednego Wojtaszka, który graniem przeważnie w rozgrywkach drużynowych utrzymuje się jeszcze w „klubie 2700”.
