Archiwum kategorii ‘Bazy szachowe, partie’
W VIII turnieju o puchar prezesa K.S. Korona Kraków (31.08.-11.09.1977) nie grałem najlepiej i z 7 punktami (6 wygranych, 2 remis, 3 porażki) zająłem ostatecznie 5 miejsce na 12 zawodników.
Wygrał Stanisław Kostyra przed Kazimierzem Steczkowskim obaj po 8.5 pkt.

Za moich czasów turnieje o puchar prezesa K.S. Korona Kraków-Podgórze odbywały się w tym budynku.
W przedstawionej partii pokonałem Wiesława Czerniakowa – syna Sergiusza znanego działacza i zawodnika w grze korespondencyjnej.
Z Kazimierzem Steczkowskim z Krakowa spotkałem się po raz pierwszy przy szachownicy w czasie mistrzostw Polski juniorów w Goleszowie 1965 r. Przestawiłem ruchy w debiucie i Kazik pouczająco to wykorzystał. To była moja jedyna przegrana z nim.
Później wygrałem wszystkie pojedynki. Jedną ciekawą partię opublikowałem wcześniej na blogu.
Nasze partie miały zawsze bojowy charakter. Ciekawy epizod walki z nim opisałem w książce „Królowe 64 pól”. Wykorzystałem tutaj doświadczenia z szachów kobiecych!
Na początku lat 80-tych minionego stulecia Kazik zawitał do Dortmundu. Legitymował się tytułem mistrza międzynarodowego. Na moje pytanie „W jakich turniejach to zdobyłeś” odpowiedział z uśmiechem „W Rumunii …”.
Obecnie mieszka w USA.
Przedstawiona partia została rozegrana w turnieju o puchar prezesa krakowskiej „Korony”. Wyniki podałem w poprzednim wpisie.
W dniach 31.08. – 12.09.1980 r. odbył się XI turniej o puchar prezesa klubu sportowego „Korona Kraków“.
Startowało 84 zawodników z Polski i Czechosłowacji. W turnieju głównym brało udział 10 mistrzów i 6 kandydatów.
Zwyciężył K.Pańczyk 7 pkt. z 10 partii. Ja podzieliłem 2-6 lokatę z 6 punktami (8 remisów i dwa zwycięstwa).
Miejsca według wartościowości: 2-6. Z.Księski, J.Konikowski, R.Bernard, B.Modr (Czechosłowacja), W.Mażul po 6 punktów.
7. M.Jachimczyk 5.5 pkt.
8-9. J.Gralka i W.Kruszyński po 5 pkt.
Dalsze miejsca zajęli T.Lipski i K.Steczkowski po 4.5 pkt. itd.
Waldemar Mażul był silnym szachistą oraz problemistą. Więcej o nim na stronie Przemysława Jahra: link.
Nasza partia miała burzliwy charakter i w końcowym rozrachunku zakończyła się remisem.
W 1991 roku zakończyłem drugi turniej eliminacyjny z cyklu mistrzostw Europy. Jednakże z braku czasu nie mogłem zdecydować się na dalszą grę.
Dopiero kilka miesięcy później w trakcie arcymistrzowskiego turnieju w Dortmundzie jeden z działaczy Niemieckiego Związku Gry Korespondencyjnej namówił mnie do uczestnictwa w finale.
Ostatecznie wystartowałem w turnieju 1 marca 1993 r. i zakończyłem 10 września 1998 r.
Tak silne turnieje wymagają wiele wysiłku na analizę poszczególnych partii. Z tym miałem jednak problem i ostatecznie wylądowałem na 7 miejscu. Wynik nie najgorszy, choć mogło być lepiej. W kilku partiach eksperymentowałem, co zakończyło się niepowodzeniem.
W przedstawionej partii zmierzyłem się ze znanym publicystą z Moskwy Nikolajem Kaliniczenko, który jest autorem wielu książek szachowych.
Wybrałem obronę Tarrascha w gambicie hetmańskim. Otwarcie było mi dobrze znane, gdyż napisałem książkę na ten temat. Przeciwnik nie grał optymalnie, co zaowocowało moim zwycięstwem.
Jerzy Konikowski
Die Tarrasch-Verteidigung im Damengambit
Joachim Beyer Verlag 1992
180 stron
ISBN-3-88805-116-0
„Obrona skandynawska jest lepsza od jej reputacji”
(Aleksander Alechin – mistrz świata w latach 1927-1935 oraz 1937-1946).
///////////////////////
Obronę skandynawską polecałem tym swoim podopiecznym, którzy nie mieli zbyt wiele czasu na studiowanie obszernej teorii debiutów. W tym przypadku odpowiedź 1…d5 jest idealna na popularne wyjście pionkiem królewskim.
Obronę w ostatnich latach spotyka się dość często w praktyce turniejowej. Nawet znalazła się w repertuarze mistrza świata Carlsena, czy nawet arcymistrza Dudy.
W 2019 r. ukazała się w popularnym wydawnictwie RM moja książka na ten temat. Z uwagi na ogrom materiału musiałem zrezygnować z omawiania wielu wariantów. Ograniczyłem się do tych gier, które – moim zdaniem – zasługują na uwagę. Mimo tego praca liczy 267 stron.
Przedstawiam interesującą partię Klaudii Kulon, która tym zwycięstwem zapewniła sobie tytuł mistrzyni Polski na 2021 r.
Zdjęcie nadesłała Pani Gizela Kubalewska
Po zwycięstwie w grupie EU/M/776 poinformowano mnie, że muszę wygrać jeszcze jeden mistrzowski turniej, aby zakwalifikować się do finału mistrzostw Europy.
Udało mi się to po zajęciu 1 miejsca w EU/M/812.
W przedstawionej partii zastosowałem mój aulubiony atak czterech pionków. Na ten temat opublikowałem wiele artykułów i dwie książki.
The Fearsome Four Pawns Attack
oraz wcześniej
Modern Benoni-Four Pawns Attack
Jerzy Konikowski
Coraopolis, Pennsylvania
Chess Enterprises, Inc 1987
70 stron
ISBN-0-931462-71-1
/////////////////////////













