lut
14
Jest to exlibris znakomitego arcymistrza Paula Keresa (1916-1975). Z jego dwutomowego dzieła w języku polskim „Teoria debiutów szachowych” (Warszawa 1955) korzystam czasami do dzisiejszego dnia.
Sklep Caissa
Autor bloga
Archiwum dla 2012
lut
13
W trzech miastach Königshofen, Hamburg i Halle rozegrano w miniony weekend dwie rundy niemieckiej ligi z udziałem polskich zawodniczek.
Aktualna tabela:
1. OSG Baden Baden 9 18 41
2. Bad Königshofen 9 15 33½
3. Hamburger SK 183 9 13 33½
4. SF Friedberg 189 9 11 32½
5. USV Volksbank Ha 9 11 31
6. Karlsruher SF 18 9 10 30½
7. Rodewischer Scha 9 10 29½
8. SV Mülheim-Nord 9 8 27
9. SV Chemie Guben 9 8 23
10. Rotation Pankow 9 2 20½
11. SV Stuttgart Wol 9 2 11½
12. TSV Schott Mainz 9 0 10½
lut
13
W 2001 roku amerykański wydawca Hanon Russell poinformował mnie, że opracowano mu program dla książek elektronicznych, które on zamierza publikować na swojej stronie „ChessCafe.com„. Ma to być eksperyment. Jeśli idea chwyci, to on wprowadzi publikację cyklu takich książek.
Następnie zapytał się, czy jestem gotowy wziąć udział w tym przedsięwzięciu. Jeśli tak, to mam mu wysłać spis propozycji. Wybrał materiał o gambicie Benko zwanym u nas gambitem wołżańskim (1.d4 Sf6 2.c4 c5 3.d5 b5). Przygotowałem mu to w dostarczonym formacie. Resztę dopracowali jego komputerowi specjaliści.
Ostatecznie moja praca ukazała się na jego stronie jako The Benko Gambit, The Chess Cafe Quick Survey Series, Elektronic Editions in Chess Cafe Reader Format, Russell Enterprises, Inc Milford, CT USA 2001.
Wydawca zapłacił honorarium i czekaliśmy na efekt sprzedaży. W międzyczasie Jan Piński i Rafał Przedmojski opublikowali na stronie Russella swoją pracę pt. „Atak f3!? w obronie Caro-Kann”.
Po kilku miesiącach Hanon Russell poinformował mnie, że choć nic nie stracił, a nawet coś zarobił, to ogólnie sprzedaż nie jest adekwatna do włożonych kosztów i pracy. W związku z tym zawiesza ten pomysł na przyszłość. Do dnia dzisiejszego nic się w tej technice u niego nie ukazało. A więc pomysł wydawania e-booków odłożył chyba do lamusa.
Natomiast dalej wydaje książki szachowe w wersji papierowej. W 2005 roku wydał „The Fearsome Four Pawns Attack by Jerzy Konikowski & Marek Soszynski” i w 2009 roku „1.b4 The Theory & Practice of the Sokolsky Opening by Jerzy Konikowski & Marek Soszynski”.
lut
12
Znany arbiter szachowy i autor znakomitych felietonów w „Magazynie Szachista” pt. „W sędziowskim kotle” Zygmunt Ryll ze Skawiny przysłał nam kalendarz ścienny wydany przez Małopolski Związek Szachowy.
Od wielu lat niemieckie wydawnictwo „Edition Marco” z Berlina wydaje kalendarz kieszonkowy (format 15.5×10.5). Na 288 stronach zamieszczonych jest wiele informacji o szachistach i imprezach szachowych. Są ciekawe pojedynki na szachownicy, fragmenty partii i problemy szachowe. Jest także wiele innych ciekawych wiadomości z podwórka królewskiej gry.
Jest to fragment kalendarza z 2007 roku.
lut
12
Dzisiaj Krzysztof Długosz opublikował na swojej stronie polemiczny tekst Zdewaluowany tytuł arcymistrza, który przytaczam w całości:
Jak podaje New York Post, obecnie na świecie jest 1.284 szachistów posiadających tytuł arcymistrza. Dla mnie jest to liczba wprost przerażająca. W ciągu ok. pięćdziesięciu lat ten szlachetny i najwyższy tytuł szachowy tak się zdewaluował, że obecnie nie znaczy prawie nic. Być tysięcznym zawodnikiem w czymkolwiek oznacza być zwykłym przeciętnym i nikt na to nie zwróci żadnej uwagi, poza najbliższą rodziną. FIDE powinna pojąć zdecydowane kroki, by ten stan zmienić i przywrócić właściwą rangę najwyższemu tytułowi szachowemu.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Zgadzam się z autorem tej polemiki, że FIDE doprowadziło do prawdziwego absurdu w tej kwestii. Za moich młodzieńczych czasów było bardzo trudno zdobywać kategorie i tytuły szachowe, bo o tym decydowały pewne rygorystyczne regulaminy, które nie dopuszczały do paradoksów. Wtedy znałem na pamięć wszystkich mistrzów międzynarodowych i arcymistrzów, bo było ich bardzo mało w świecie. Te tytuły miały wtedy dużą wartość i ich posiadacze cieszyli się wielkim szacunkiem!
Podobnie było w kraju. I kategoria świadczyła już o pewnej klasie zawodnika. Było bardzo mało kandydatów i mistrzów krajowych. Pamiętam, jakie to było dla mnie przeżycie, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem w swym życiu mistrza. Był nim Adam Borchardt z Torunia, jedyny szachista z tym tytułem na Pomorzu. W 1967 roku w Wiśle w Mistrzostwach Polski juniorów grało trzech kandydatów na mistrza (Jerzy Lewi, Andrzej Łuczak i Jerzy Konikowski), bo więcej ich nie było w tej kategorii wiekowej.
Obecnie te tytuły nie mają żadnej wartości, ponieważ już dzieci otrzymują tytuły międzynarodowe. Nikogo to nie interesują, że nie mają do tego odpowiedniej wiedzy, siły gry i tym samym kwalifikacji. Kiedyś tytuły zdobywało się w odpowiedniej klasie turniejach międzynarodowych. Obecnie można uzyskać arcymistrza nawet w krajowych imprezach. Liberalne przepisy FIDE dopuszczają do takich komedii!
lut
11
W wywiadzie dla rosyjskiego „Sport Express” prezydent FIDE Kirsan Ilumżinow oznajmił, że tegoroczny turniej kandydatów odbędzie się w Londynie. Następnie poinformowal, że FIDE sprzedało prawa do organizacji kolejnych mistrzostw świata mężczyzn firmie Argon. Jest to przedsiębiorstwo komputerowe Amerykanina Andrew Paulson działające na terenie Rosji. W ten sposób został rozwiązany problem protestu Levona Aroniana.
Zgodnie z planem turniej kandydatów ma odbyć się w czasie 23.10.-13.11.2012. Startują: Magnus Carlson, Levon Aronian, Władimir Kramnik, Teimour Radjabow, Wassily Iwanczuk, Alexander Griszuk, Peter Swidler i przegrywający w meczu o mistrzostwo świata Anand-Gelfand, który odbędzie się w maju 2012 w Moskwie.
lut
11
Lajos Portisch w fotografii Vladimira Jagra
Arcymistrz Lajos Portisch (1937) jest wybitną postacią w sporcie węgierskim. Dziewięciokrotnie w okresie 1958-1981 był mistrzem kraju i siedmiokrotnie zakwalifikował się do turniejów kandydatów. Dwudziestokrotnie bronił barwy Węgier na olimpiadach szachowych. W 2004 roku otrzymał najwyższe sportowe oznaczenie swojego kraju.
Portischa poznałem osobiście w 1989 roku na turnieju w Chianciano Terme. Znalazłem się tam dość przypadkowo. Pewnego razu zadzwonił do mnie ówczesny dyrektor turniejów w Dortmundzie Jürgen Grastat i zaproponował wspólny wyjazd do Toskanii – najpiękniejszej części Włoch. „Weź ze sobą Sylwię, ja zabieram Doris (nasze żony) i spędzimy piękny urlop. Mam zaproszenie od Stefano Tataia„. Takiej propozycji oczywiście nie mogłem przepuścić.
Tataia poznałem rok wcześniej na turnieju w Dortmundzie. Przyjechał ze swoją ówczesną żoną. Była bardzo bogata. W Chianciano Terme posiadała luksusowy hotel i tam mieliśmy spędzić urlop na koszt firmy. Dobowy koszt naszego pokoju wynosił prawie 500 niemieckich marek.
Do Włoch jechaliśmy samochodem. Była to duża wygoda, gdyż dzięki temu wiele zwiedziliśmy w Szwajcarii i we Włoszech: Werona, Florencja, Piza, Siena i Arezzo.
Na miejscu w Chianciano Terme okazało się, że odbędzie się w hotelu turniej międzynarodowy z możliwością uzyskania normy na mistrza międzynarodowego. Tatai namówił mnie do startu w nim. Grałem ze zmiennym szczęściem i otarłem się o normę.
Gościem honorowym turnieju był Lajos Portisch, który zjawił się z żoną i matką. Arcymistrz oczywiście nie grał w turnieju, ale na zakończeniu imprezy zaśpiewał kilka pieśni operowych. Śpiew to była właśnie jego druga pasja życiowa.
Lajos Portisch okazał się bardzo życzliwym człowiekiem. Było kilka okazji porozmawiania o jego karierze szachowej. W pewnym momencie Grastat zaproponował arcymistrzowi udział w turnieju w Dortmundzie. Portisch wymówił się brakiem czasu. Kilka lat później – w trakcie ustalania składu na kolejny turniej – wymieniłem nazwisko Portischa. „Dziadków nie potrzebujemy” – zareplikował Grastat.
lut
11
Prezentuję Państwu exilibris byłej mistrzyni Polski i uznanej autorki wielu książek szachowych mistrzyni międzynarodowej Marii Mirosławy Litmanowicz.
lut
10
Jest to poradnik dla szachistek i szachistów, którzy chcą poprawić swoją technikę w grze końcowej. Autorzy omawiają różne końcówki, a szczególną uwagę przywiązują do wieżówek. Książka jest bardzo pożyteczna dla trenerów. Kosztuje obecnie 19.90 złoty i można ją zamówić bezpośrednuio w wydawnictwie RM.
lut
09
8 lutego 1922 roku w Kałudze urodził się jeden najwybitniejszych szachistów w historii naszej dyscypliny arcymistrz Jurij Awerbach , znakomity autor wielu książek o grze końcowej, trener i działacz.
Jurij Awerbach był świadkiem wielu ciekawych politycznych wydarzeń w swoim kraju i na szachowym podwórku. W swojej książce „Centre-Stage and Behind the Scenes” opisuje ze swojego punktu widzenia turniej kandydatów na wyspie Curacao 1962.
Znakomitego arcymistrza poznałem osobiście na olimpiadze w Dreźnie w 2008 roku. Rozmawialiśmy o różnych wydarzeniach w świecie szachowym, końcówkach i studiach. Jurij Awerbach bardzo chętnie odpowiadał na wszystkie pytania. To spotkanie wspominam bardzo mile!
W biurze prasowym w trakcie olimpiady w Dreźnie 2008. Od lewej Jurij Awerbach, Bretislav Modr – redaktor pisma Sachinfo i ja
Jurij Awerbach, Andrzej Filipowicz i Bretislav Modr
ChessBase News (wersja niemiecka)
ChessBase News (wersja angielska)
