W dniach 19-22 grudnia odbył się Klubowy Puchar Europy Kobiet Online.

W zawodach startowały 42 drużyny.

Polska drużyna w składzie:

Jolanta Zawadzka
Alicja Śliwicka
Anna Kubicka
Julia Antolak
Klaudia KUbon

zajęła czwarte miejsce.

Obszerne wyniki

kontynuacja odcinka oraz tematu

„Chińczyki trzymają się mocno”

zr. 2700chess.com

zr. fide.com

Podczas lektury czasopisma MAT nr 5(45)2014, w artykule am Adriana Michalczyszyna pt. „Szachy kobiece z czurczelą i Czaczą” (dot. Grand Prix kobiet FIDE (2013/14) natrafiłem na takie akapit:

„Fatalny występ zanotowała Anna Muzyczuk. Ukrainka grała najlepiej, kiedy jej trenerem był am. Jewgienij Miroszniczenko. Zmiana trenera na szachistę, który nie jest specjalistą w zakresie szachów kobiecych, zawsze jest ryzykowna, zaś ostatnie wyniki Anny dobrze to ilustrują”.

O ile zrozumiałe jest, że zmiana trenera może odbić się na wynikach sportowych danego zawodnika, to co takiego szczególnego jest w tzw. szachach kobiecych, że wymagają szczególnego traktowania? Jakie cechy powinien posiadać specjalista od szachów kobiecych? Czym ta dziedzina gry różni się od szachów, które wszyscy znamy?

Krzysztof Kledzik

Pierwszy krążek olimpijski w szachach po II wojnie światowej zdobyła drużyna kobieca na Malcie w 1980 roku. Byłem szefem tej ekipy i wraz z zawodniczkami zostałem uhonorowany – za trzecie miejsce – brązowym medalem.

Już pisałem raz na blogu  o tym największym w moim życiu wydarzeniu, że jako trener kadry dokonałem wtedy niespodziewanego wyboru. Zamiast 54-letniej doświadczonej Anny Jurczyńskiej wstawiłem do składu 18-letnią Agnieszkę Brustman. Dla wielu była to superniespodzianka. Anna Jurczyńska była pięć razy mistrzynią Polski. Na olimpiadzie w Buenos Aires w 1978 roku zdobyła brązowy medal za indywidualny wynik na III szachownicy. Łącznie rozegrała 17 olimpijskich partii, w których zdobyła 12 punktów.

Panią Annę znałem od wielu lat. Przygotowałem ją w 1978 roku do meczu z Małgorzatą Wiese o mistrzostwo Polski. W czasie tego pojedynku byłem jej sekundantem. Anna Jurczyńska zdobyła kolejny tytuł mistrzyni kraju. A tutaj taka decyzja! Dla samej Jurczyńskiej był to szok. Była pewna, że Malta jest w jej zasięgu.

Nie było łatwo uzyskać uznania mojego postanowienia. Zostałem wezwany do ówczesnego prezesa Polskiego Związku Szachowego Czesława Wiśniewskiego. Zadał pytanie: Dlaczego Brustman a nie Jurczyńska? Odpowiedziałem: Agnieszka to jest nasza przyszłość i musimy stawiać na młodzież. Prezes ostatecznie poparł mnie i w ten sposób juniorka, która do tej pory miała na koncie tylko jeden sukces międzynarodowy – mistrzostwo Europy juniorek w 1980 roku – znalazła się w drużynie olimpijskiej.

Na Malcie okazało się, że moja decyzja była znakomita. Agnieszka zdobyła 8 z 11 partii. Pokonała m.in. drugą szachistkę świata Aleksandriję i uzyskała srebrny medal na swojej szachownicy! Natomiast w konkurencji drużynowej Polki zdobyły brązowy medal – pierwszy po II wojnie światowej medal olimpijski i pierwszy w konkurencji kobiet!

Anna Jurczyńska nigdy nie wybaczyła mojego kroku. Ignorowala mnie i nie reagowała na moje gesty powitalne. Na jednym zgrupowaniu kadry w grze korespondencyjnej w Warszawie w trakcie mojego wykładu na temat „Jak rodzi się nowinka debiutowa?” przeszkadzała zadawaniem jakiś pytań, które nie były związane z problematyką zajęć.

Rola trenera nie jest łatwa. Pod warunkiem, że podejmuje samodzielnie decyzje i nie daje sobą manipulować przez działaczy i zawodników. A są tacy, którzy dla „świętego spokoju” wolą się nie narażać i akceptują wszelkie dogodne dla siebie rozwiązania.

W miniony weekend zakończyły się we Wrocławiu Drużynowe Mistrzostwa Polski Kobiet.

Strona

Końcowe wyniki

Andrzej Niklas napisał: AuroraBorealis – Szkoda tylko, że PSZACH łoży na mężczyzn, którzy sukcesów nie mają a skąpi na kobiety, które od ponad dekady zaliczają się do światowej czołówki. I tak np Macieja utrzymuje się z szachów a Dworakowska musiała iść do pracy. Uważam, ze skoro kobiety mają większe sukcesy to należy im się większa pomoc ze strony związku.

Forum

 Joanna Dworakowska

Polskie szachistki w Wikipedii