Obrona polska A40
Wydawnictwo Caissa (Tom 15)
Warszawa 1995
40 stron
ISBN 83-86283-02-5

Przedstawione warianty:

Rozdział 1: 1.d4 b5 2.e4 Gb7
Rozdział 2: 1.d4 b5 2.Sf3 Sf6
Rozdział 3: 1.Sf3 b5
Rozdział 4: 1.c4 Sf6 2.Sf3 e6 3.g3 a6 4.Gg2 b5
Rozdział 5: 1.e4 a6 2.d4 b5

Uzupełnieniem są partie przykładowe (30).

/////////////////////////////////////////

Klasyczna obrona polska powstaje po posunięciach 1.d4 b5 i została zastosowana po raz pierwszy przez Aleksandra Wagnera (1868-1942) w partii turniejowej w 1913 roku.

Oryginalność koncepcji spowodowała z początku duże zainteresowanie otwarciem. Później znaleziono jednak pewne wzmocnienia w grze białych i debiut zniknął na dłuższy czas z areny turniejowej. Dopiero w latach 60-tych ubiegłego stulecia nastąpiło kolejne ożywienie tematem i obrona polska znalazła się ponownie w repertuarze debiutowym wielu silnych szachistów.

W 1966 roku uczestniczyłem w mistrzostwach Polski juniorów w Polanicy Zdroju. W tym czasie odbywał się także turniej międzynarodowy im. Akiby Rubinsteina z udziałem byłego mistrza świata W. Smysłowa. W 4 rundzie doszło do spotkania Doda-Smysłow. Po posunięciach 1.Sf3 Sf6 2.g3 czarne zastosowały ruch 2…b5!?

Zainteresowałem się tą ideą i później sam ją wypróbowałem z powodzeniem w kilku partiach. Swoje doświadczenia opisałem w w/w broszurce „Obrona Polska” (CAISSA, Księgarnia i antykwariat szachowy Grzegorz Pawiński 1995).

Jaka jest idea otwarcia? Głównie chodzi o to, że czarne stawiają pionka na b5 w celu walki o przewagę przestrzeni na lewym skrzydle. Białe ruchami a2-a4 lub c2-c4 będą się starały oczywiście przeciwdziałać tej akcji i dlatego na szachownicy wynika dynamiczna gra z obustronnymi szansami.

„Obrona Polska” jest dalej dość często spotykana w silnych imprezach szachowych na całym świecie. Świadczy o tym wczorajsza 5 runda turnieju Batavia Chess rozgrywanym  w Amsterdamie.

Oto tematyczna partia Alina Kaszlinska –  Manuel Bosboom: