Przedstawiona partia była grana w I rundzie turnieju międzynarodowego w Lublinie i zakończyła się szybką przegraną naszego arcymistrza z powodu słabej znajomości wariantu.
Kacper Piorun ma jeszcze pewne braki w swym repertuarze, które powinien możliwie szybko zlikwidować. Partię powinien przeanalizować gruntownie razem z trenerem kadry Bartoszem Soćko, który już kiedyś zanotował także porażkę w tym otwarciu.
Wycinki pochodzą z wywiadu w piśmie „Mat” (3-2016):
Włodzimierz Schmidt nie odpowiedział konkretnie na pytanie: A czy dawniej inni zawodnicy z polskiej czołówki również trenowali debiuty? Jedynie stwierdził, że korzystano z jego notatek. Arcymistrz widocznie nie miał odwagi powiedzieć prawdę, że faza debiutowa była od dawna najsłabszą stroną polskich kadr, zarówno w konkurencji kobiet i mężczyzn. W tamtych czasach nasi mistrzowie Polski przeważnie zajmowali dolne miejsca (nawet ostatnie) w turniejach międzynarodowych właśnie wskutek niedostatecznej znajomości otwarć i niedopracowanych repertuarów debiutowych.
Ta kwestia była też kilkakrotnie omawiana na blogu, np. link.
Właśnie Włodzimierz Schmidt był pierwszym po 1945 roku szachistą, który ten problem zrozumiał i w tym kierunku intensywnie pracował. Dowodem tego są jego znakomite notatki debiutowe. Nikt w Polsce nie miał tak świetnie opracowanych materiałów. Potwierdzam to, gdyż je kilkakrotnie widziałem.
Dzięki tej właściwej pracy Schmidt szybko awansował do krajowej czołówki i następnie przez wiele lat był zdecydowanym liderem polskich szachów.
Drugim zawodnikiem, który ten problem poważnie potraktował jest Radosław Wojtaszek i dlatego jest od pewnego czasu zdecydowanie najlepszym polskim arcymistrzem.
W Polsce nie ma tradycji w kwestii „Debiuty i repertuar debiutowy” i dlatego jest tak, jak jest. Mamy praktycznie jednego klasowego zawodnika i jednego juniora Dudę z przyszłością. Kacper Piorun (rocznik 1991) ostatnio przyznał się do pracy nad własnym repertuarem i dzięki temu stwierdził poprawę w swej grze. Niestety ten utalentowany zawodnik zbyt późno zajął się tym problemem.
Już dawno zwróciłem uwagę na to, że został zmarnowany wielki talent światowego formatu Iwety Radziewicz, gdyż wieloletni trener kadry nie potrafił opracować zawodniczce repertuaru zgodnie z charakterem jej stylu gry. Tak jak obecnie nie umiał to uczynić w odniesieniu do Kariny Szczepkowskiej-Horowskiej: link.
Dlatego dla mnie jest nie do pojęcia, że w Polsce dalej propaguje się teorie sprzed około 100 lat. Dla przypomnienia:
Przesyłam link do łagodnej muzyki, według opisu stworzonej przy współudziale szachistów. To jest muzyka relaksacyjna, więc może ona przyda się do ostudzenia negatywnych emocji niektórych polskich szachistów i blogerów.
https://www.youtube.com/watch?v=QB-jgreIKDs
W dniach 28-29.04.1973 odbyły się w Łodzi VIII mistrzostwa Polski w grze błyskawicznej.
Rok wcześniej wzmocniliśmy się silnym „blickarzem” Markiem Rogalewiczem z Bydgoszczy i w tej sytuacji liczyliśmy na sukces w konkurencji drużynowej.
Po emocjonujących bojach udało się nam rzeczywiście zająć I miejsce. Ostatecznie zadecydował o naszym zwycięstwie mój lepszy wynik indywidualny na pierwszej szachownicy od Andrzeja Filipowicza.
Punkty zdobyli (eliminacje i finał):
Konikowski 14 z 20
Gąsiorowski 11
Rogalewicz 14
Porębski 12.5
Niestety zawiedliśmy w konkurencji indywidualnej, zajmując dalsze miejsca.
[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikacje tutaj logotypu PZSzach]
[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]
„Dla dzieci dużą atrakcją okazały się szachy plenerowe, na których to uczyły się zasad gry pod okiem Arcymistrza Marcina Tazbira. Podczas tegorocznego Pikniku Olimpijskiego odbyły się m.in.: Symultana z Arcymistrzem Marcinem Tazbirem.
Turniej przyniósł wiele emocji wszystkim uczestnikom w tym jedną wygraną. Arcymistrz Marcin Tazbir rozegrał widowiskowy pokaz gry „na ślepo”. zr http://pzszach.pl/2016/06/13/polski-zwiazek-szachowy-na-18-pikniku-olimpijskim/
Zdjęcie organizatora
„Dzięki zwycięstwom w pierwszych pięciu rundach, Marcel mógł spokojnie zremisować ostatnie 4 pojedynki i cieszyć się z sukcesu”
http://pzszach.pl/2016/06/13/marcel-kanarek-wypelnia-3-norme-gm-w-poniewiezu/
czyt. „zawodniku z elo 2535, wygraj z 2295, 2435, 2375, 2360, 2450,
zremisuj z 2535, 2525, 2325, 2535 i ciesz się z sukcesu”
Progres wynika z wygranych z silniejszymi a nie z wygranych ze słabszymi – http://www.blog.konikowski.net/2016/06/09/paradoksy-szachowe-171/
W tym punkcie wywiadu arcymistrz Włodzimierz Schmidt dalej podkreśla znaczenie debiutów we współczesnych szachach.
O mojej współpracy z Radosławem Wojtaszkiem w latach 1999-2003 była wielokrotnie mowa na blogu. Nie mam zatem zamiaru powracać do tego tematu.
Ostatnio przeglądając archiwum znalazłem pewne materiały opublikowane w „Panoramie Szachowej” dotyczące tych kontaktów. Podaję je jako ciekawostkę.
Przyszły arcymistrz potwierdza moją pomoc poprzez Internet.
W tym tekście jest mowa, że najsilniejszą stroną Radosława Wojtaszka jest znajomość teorii debiutów. W naszych kontaktach ten problem był szczególnie brany pod uwagę. Do ekipy Ananda Radek dostał się właśnie dzięki tej wiedzy. Od lat Wojtaszek jest liderem polskich szachów i jedynym zawodnikiem, który przekroczył ranking 2700.
/////////////////////////////
W „Magazynie Szachista” (luty 2005) opublikowałem tekst O statystyce i prognozowaniu, w którym omówiłem kilka istotnych spraw odnośnie szkolenia.
W załączonym wycinku tego artykułu jest podana wypowiedź Jarosława Wojtaszka (ojca Radka), który wyraźnie wypowiada się o korzyściach treningu drogą emailową.
Dla przypomnienia: ta moja akcja i czteroletnie zaangażowanie się tym szkoleniem, bez pobierania honorarium, nie znalazła uznania wśród osób odpowiedzialnych w Polskim Związku Szachowym za kształcenie młodzieży w ramach MASZ.
