Z okazji Międzynarodowego Dnia Szczęścia

podaję za pośrednictwem RMF24

Urodzaj w nazewnictwie świętowania

Kiedyś, to n/t mnożenia się nazw świąt?

Powstał, kolejny wierszyk z Dnia Urody!

Dziś, Międzynarodowy Dzień Szczęścia,

Zachowujący czas na dalsze wynajęcia.

Szczęścia, jako takiego nie można doznać?

Za pośrednictwem już z samego, nazwania

Ponieważ fizycznie, o sobie nie daje znać!

Ono, tylko tak, nadaje się do przeżywania.

Najdziwniejsze w tym jest to, że

Takimi nazwami zajmuje się, aż

Zgromadzenie Ogólne ONZ, niż

Na przykład, jak poprawić – wyż!

Dla mnie, to będzie, zawsze szczęście,

Jak z pozycji, całkowicie przegranej?

Uda mi się ją zrealizować wygraniem,

Mimo, iż to, przydarza się już częściej!

20.03.2013 r.

Zapewne każdy ma takie chwile gdy sięga myślami wiele lat wstecz, do czasów które odcisnęły na nim niezatarte piętno lub wiążą się z jakimiś miłymi, nostalgicznymi wspomnieniami. Szachy też mogą mieć w tym swój udział. Przyzwyczajeni do najnowszych wersji Fritz-a, potężnych silników szachowych, grafiki 3D, itp., zapominamy o pierwszych programach szachowych pisanych dla komputerów IBM PC. Dlatego warto czasami poszperać w zasobach internetu i odszukać stare programy, nawet te tworzone pod dawno zapomniany system operacyjny DOS. Dla przykładu prezentuję wybrane „zrzuty ekranu” wykonane podczas mojej zabawy z programem szachowym „Chess”, skompilowanym na IBM PC w 1981 roku. Program ten można obecnie uruchomić na komputerze korzystając z emulatora DOSBox.

Po odpowiedzeniu na kilka pytań (oczywiście w trybie tekstowym) dotyczących ustawień partii szachowej, oczom gracza ukazuje się szachownica w trybie pseudo-graficznym.

Kolejne posunięcia wprowadza się z klawiatury w postaci zapisu w notacji algebraicznej długiej. Osoby początkujące, w ramach pomocy, mogą wyświetlić oznaczenia pól po naciśnięciu przycisku „n”, jak na obrazku poniżej.

Przedstawiona tu sytuacja powstała po ruchach 1.e4 a5 2.Sf3 a4, przy czym poziom trudności gry ustawiłem uprzednio na „1”, i wybrałem biały kolor. W kolejnych posunięciach program rozwinął wieżę „a”, ale ten debiut nie zagwarantował mu zwycięstwa. W następnej rozgrywce ustawiłem poziom trudności „9”, ale sposób prowadzenia gry przez opisywany program nadal pozostawiał, delikatnie mówiąc, wiele do życzenia. Przy okazji zauważyłem że posiada błędy, ale nie wiem czy wynikające z niedostatków samego programu (jego kodu), czy będące skutkiem użycia emulatora (konflikt programowy). Na przykład mogłem wykonać roszadę w pozycji niedozwolonej, ze skoczkiem na pierwszej linii, blokującym drogę królowi i wieży. Pomijając zauważone błędy oraz fakt iż „Chess” nie nadaje się do przeprowadzania analiz w sztabie Ananda czy Carlsena, polecam zabawę tym programem osobom chcącym powspominać czasy początków komputerów IBM PC.

Krzysztof Kledzik

Witam!

Zagadka szachowa: Jak nazywają się te dwie piękności z okładki?

Zdjęcie przedstawia dwie Anie – studentki SGH!

Anie Warakomską i Anie Skrzypczak zaraz po dekoracji podczas AMP. Beatę Andrejczuk też można zobaczyć w tym wydaniu ‚Panoramy” ale na wewnętrznej stronie okładki. W drużynie SGH wystąpiła jeszcze kolejna piękna kobieta  – Monika Głuszko.

Tylko pozazdrościć takiej pięknej drużyny!

Drużyna SGH Warszawa: Beata Andrejczuk, Anna Warakomska, Mateusz Bobula, Anna Skrzypczak, Arkadiusz Bebel, Monika Głuszko i Michał Solnicki

Mój wkład w tym numerze to partia oznaczona za piękność Świercz-Vachier Lagrave, Gibraltar 2013, artykuł teoretyczny „Obrona sycylijska 6.He2!? przeciwko wariantowi Najdorfa” oraz kombinacje.

Nie „odkryję Ameryki” twierdząc, że internet stworzył pole działania osobom chcących publicznie wyrazić swoją opinię na najróżniejsze tematy. Oczywiście ta nowa forma przekazu jest zarówno dobrodziejstwem jak i przekleństwem współczesnych czasów: Link. Zauroczeni możliwością nieskrępowanego wypowiadania się, często przekraczamy granice przyzwoitości. Przywołani do porządku zasłaniamy się hasłami typu „precz z cenzurą”, „ograniczanie wolności słowa”, „zamach na swobodę wypowiedzi”, itp. W końcu, gdy zabraknie nam argumentów przyjmujemy postawę cierpiętniczą, stosując sprytny wybieg psychologiczny, w którym z kata stajemy się ofiarą. Mam nadzieję, że nie muszę podawać konkretnych przykładów takiego zachowania. Dla zainteresowanych Czytelników, o problemach zachowania kultury podczas wypowiadania swoich opinii w internetowych dyskusjach, wspominałem już dawniej: Link 

Niestety cytowanego artykułu zapewne nie czytała Ewa Wójciak, aktorka i szefowa poznańskiego Teatru Ósmego Dnia. A szkoda. O publicznym zachowaniu pani Wójciak wspomina redaktor Michał Danielewski w swoim artykule pt. „Argentyna to nie Polska”, zamieszczonym w Gazecie Wyborczej z dnia 18 marca 2013 roku. Dowiedziałem się z niego ze zdumieniem, że Ewa Wójcik na swoim profilu na Facebook-u zamieściła sformułowanie dotyczące nowego papieża: „No i wybrali  ch…, który donosił wojskowym na lewicujących księży”. Według słów redaktora Danielewskiego, we wspomnianym wpisie zwrot „ch…” był zapisany bez skracania.

Na reakcję nie trzeba było długo czekać, gdyż prezydent Poznania Ryszard Grobelny wyraził swoje oburzenie zachowaniem pani Wójciak, a poseł Solidarnej Polski Tomasz Górski złożył odpowiednie doniesienie do prokuratury. Zresztą administratorzy Facebook-a szybko zablokowali konto Ewy Wójciak. Natomiast ta tłumaczyła się rozbrajająco, że: „Przecież prywatne wpisy nie powinny być przedmiotem dyskusji. Nie zamierzałam tego ogłaszać publicznie, to była moja wypowiedź dla grona znajomych”. Skoro pani Wójciak pragnie zachować swoje wypowiedzi dla kręgu znajomych, to powinna zrezygnować z zamieszczania ich na publicznym portalu, który z prywatnością, dyskrecją i ograniczeniem dystrybucji informacji ma tyle wspólnego co przysłowiowy „piernik z wiatrakiem”. Częstym błędem jest zamieszczenie na publicznym portalu jakiejś wypowiedzi czy zdjęcia pod wpływem impulsu, czego później bardzo się żałuje bo „internet nie zapomina”. Ale „odkręcić” całą sprawą jest już bardzo trudno, a czasami jest to wręcz niemożliwe. Pozostaje powszechny niesmak i gorzka nauczka na przyszłość.

Nie jestem zwolennikiem „zamiatania pod dywan” różnych drażliwych problemów, ale jeżeli takie są, to pragnąłbym aby dyskusja o nich przebiegała w kulturalnej atmosferze, a nie pod hasłem wyzwisk i wulgaryzmów. Ale o to można prosić, prosić i prosić. Mogę podać odpowiednie linki dla zainteresowanych. Znamienne jest zakończenie artykułu redaktora Danielewskiego. Pani Wójciak skarży się, iż po zamieszczeniu wpisu na Facebook-u zaczęła otrzymywać różne niecenzuralne określenia pod swoim adresem. Stwierdziła więc: „Dziwię się, że niektórzy postanowili stanąć w jednym szeregu z tym rynsztokiem. To raczej świadczy o nich, a nie o mnie”. Czyli typowe „przekręcanie kota ogonem”, tak aby wobec braku argumentów na swoją wątpliwą obronę, kreować się na ofiarę rzekomej nagonki na nią.

Skąd ja to znam…?

Krzysztof Kledzik

Największym talentem w powojennej historii polskich szachów był bez wątpienia Jerzy Lewi. Obaj zaczynaliśmy kariery zawodnicze w jednym klubie. Przez wiele lat miałem więc możliwość obserwacji rozwoju jego niezwykłego talentu. Wielokrotnie walczyliśmy bezpardonowo przy szachownicy. Do końca byliśmy dobrymi kolegami. Mieszkając już w Warszawie, Jurek często odwiedzał Bydgoszcz i wtedy korzystał z mojej gościnności. Chciałbym tym tekstem przybliżyć nieco sylwetkę Jerzego Lewiego, który dla młodego pokolenia jest postacią raczej nieznaną: Moje wspomnienia.

Z Jurkiem rozegrałem wiele partii. Ogólny wynik jest mniej więcej w granicach równości, ale wygrał ze mną dwie ważne partie w mistrzostwach Polski juniorów w Polanicy Zdroju (1966) oraz w Wiśle (1967).

Jerzy Lewi grał czarnymi przeciwko partii hiszpańskiej obronę Cordela i potem wariant Archangielski. Włączyłem oba otwarcia do swego repertuaru debiutowego i  miałem tutaj wiele osiągnięć. Jurek zainspirował mnie do grania gambitu po ruchach 1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 Gc5 4.c3 d5!?, który jest znany w teorii jako „Gambit Konikowski-Hardy”.

W mistrzostwach Pomorza juniorów w 1961 roku rozegrałem z Jurkiem Lewim bardzo ciekawą partię. Pokonałem mojego partnera w jego ulubionym wariancie.

   [Event "Bydgoszcz"]   [Date "1961"]   [White "Białe: Konikowski, Jerzy"]   [Black "Czarne: Lewi, Jerzy"]   [Result "1-0"]   [ECO "C64"]   [PlyCount "63"]   1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bb5 Bc5 4. c3 Nge7 5. O-O O-O 6. d4 exd4 7. cxd4 Bb6 8.   d5 Nb4 9. a3 Na6 10. b4 d6 11. Bb2 Bg4 12. Nbd2 c6 13. dxc6 Nxc6 14. Nc4 Bc7   15. Ne3 Bxf3 16. Qxf3 Ne5 17. Qg3 Nb8 18. Rfd1 f6 19. Nf5 g6 20. f4 Nf7 21. Qh4   Bb6+ 22. Kh1 gxf5 23. Rd3 Bf2 24. Qxf2 fxe4 25. Rh3 Qe7 26. Qh4 Nd8 27. Rd1   Nbc6 28. Rxd6 Rf7 29. Rxf6 e3 30. Bc4 Kf8 31. Bxf7 Nxf7 32. Qxh7 1-0   

Nieoficjalne mistrzostwa Europy w Groningen (1967). Od lewej strony: Andras Adorjan, Anatolij Karpow i Jerzy Lewi.

Grałem z całą trójką. Z Adorjanem przegrałem dwukrotnie i raz z Karpowem. Z Jerzym Lewim rozegrałem wiele partii z różnym skutkiem.

Grzegorz Mazur nadesłał swoje nowe zadanie. Rozwiązanie jest na mojej stronie: Link

Grzegorz Mazur (2013)

Białe zaczynaja i wygrywają

[4+4]

W miniony weekend (16-17 marca 2012) odbyły się dwie kolejne rundy ligi niemieckiej z licznym udziałem polskich zawodników.

Wyniki 11 rundy

Od 20 lutego 2013 r. w Książnicy Zamojskiej w Zamościu, oglądać można kolekcjonerską wystawę rodziny Czochrów W krainie szachów.

Ekspozycja prezentuje blisko 50 zestawów do gry, pochodzących z różnych zakątków świata. Oprócz szachów z krajów europejskich, zobaczyć można bierki i szachownice pochodzące z Japonii, Chin, Indii, krajów afrykańskich (Egipt, Kenia, Sudan, Somalia) Mongolii, Malezji, Meksyku, a także z Azerbejdżanu i Kirgistanu. Wykonane są one z różnych materiałów, w tym m.in. z gliny, kamionki, hebanu, kamienia mydlanego, a także z sierści lamy i poroży jelenia.

Główna część ekspozycji uzupełniają stare zdjęcia, pocztówki oraz książki – podręczniki do nauki gry w szachy w wydane w I połowie ubiegłego stulecia, a także plansze prezentujące historię szachów i rozwój tej dyscypliny w Polsce i na świecie.

Prezentowane eksponaty pochodzą z prywatnej kolekcji pasjonata i popularyzatora gry w szachy Andrzeja Czochry oraz jego żony Magdaleny i córki Weroniki.

Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do oglądania ekspozycji, zlokalizowanej w Galerii Ekslibris Biblioteki Głównej, ul. Kamienna 20 w Zamościu oraz do udziału w jej otwarciu w dniu 20 lutego o godz. 17.00. Wystawa trwać będzie do 31 marca 2013 r.

Źródło 1
Źródło 2

Edward Arłamowski i Bogdan Śliwa (fotografie pochodzą ze zbiorów Andrzeja Filipowicza)

W dniach 6-15 stycznia 1978 roku odbył się w budynku Zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Rynku Głównym turniej dla uczczenia 33 rocznicy wyzwolenia Krakowa.

W turnieju wziął udział Bogdan Śliwa – legenda polskich szachów. Niespodziewanie zwycięstwo odniósł Stanisław Kostyra 7 z 9 partii, przed Bogdaną Śliwą 6.5. Ja zająłem 4 miejsce z 5 pkt. Na 6 miejscu uplasował się były mistrz Polski Józef Gromek z 4.5 punktami.

W turnieju grałem całkiem nieźle, ale na finiszu przegrałem wygraną pozycję z Andrzejem Szyszko-Bohuszem i nie docisnąłem w dużym niedoczasie Śliwę. Partia była w sumie ciekawa i dlatego przedstawiam ją Państwu.

   [Event "Kraków"]   [Date "1978"]   [White "Białe: Śliwa, Bogdan"]   [Black "Czarne: Konikowski, Jerzy"]   [Result "1/2-1/2"]   [PlyCount "92"]   1. c4 c6 2. e4 e5 3. Nf3 d6 4. d4 Nd7 5. Nc3 Ngf6 6. Bg5 Be7 7. Be2 O-O 8. O-O   Ne8 9. Be3 g6 10. Bh6 Ng7 11. Qd2 Qc7 12. b4 Nf6 13. d5 cxd5 14. cxd5 Ng4 15.   Bg5 f6 16. Be3 Nxe3 17. fxe3 a6 18. Rac1 Bd7 19. Bd3 Qb6 20. Ne2 Rac8 21. Kh1   Rxc1 22. Rxc1 Rc8 23. Rxc8+ Bxc8 24. a4 f5 25. a5 Qc7 26. Ng3 Bd8 27. h3 Bd7   28. Kh2 b6 29. axb6 Qxb6 30. Ne1 Bg5 31. Nc2 f4 32. Nf1 Nh5 33. Qe2 a5 34. bxa5   Qxa5 35. Qd1 Qc3 36. Be2 Ng3 37. Nxg3 fxg3+ 38. Kxg3 Ba4 39. Bd3 Bxe3 40. Kh2   Bd2 41. Qg4 Bf4+ ({Wygrywało} 41... Kg7 $1 42. Qe6 Bg5 {itd.}) 42. g3 Qxd3 $2 (   42... Qd2+ $1 43. Kh1 Kg7 44. gxf4 Qxd3 {z wygraną czarnych}) 43. Qe6+ Kf8 44.   Qxd6+ Ke8 45. Qe6+ Kd8 46. Qb6+ Ke8 1/2-1/2   

Rok później udał mi się rewanż. W X Międzynarodowym Turnieju o Puchar Prezesa „Korony” Kraków odniosłem zwycięstwo nad wielokrotnym mistrzem Polski. Niestety zaginął mi zapis tej partii, ale zachowała się fotografia z tego pojedynku.

Wyniki tego turnieju

1. A.Bitman (ZSRR) 7
2. K.Pinkas 7
3. J.Konikowski 6.5
4. J.Gralka 6.5
5. S.Kostyra 6
6. P.Dimitrow (Bułgaria) 6
7. B.Śliwa 5.5
8. H.Piskorz 4.5
9. D.Basta (Jugosławia)
10. K.Steczkowski 4.5
11. H.Ereńska-Radzewska 4
12. D.Barwiński 4